“ေမတၱာသုတ္ ပါဠိ-အနက္”

(၁)။ “ေမတၱာသုတ္ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းအေၾကာင္း”
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
သာဝတၳိ ျပည္ ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္ ၌ ေဂါတမ ျမတ္စြာ
ဘုရား သီတင္းသုံး စံေနေတာ္မူစဥ္ ငါးရာေသာ ရဟန္းအစု
တစ္စုသည္ တစ္ခုေသာ ဝါဝင္ခါနီး ကာလ၌ ျမတ္စြာဘုရား
သခင္အား ဖူးေျမာ္ ရွိခိုး၍ ကမၼ႒ာန္း နိႆယမ်ားယူကာ
ေတာအုပ္ တစ္ခုတြင္ ဝါ ဆိုလ်က္ ကမၼ႒ာန္း တရား
အားထုတ္ၾကေလသည္။

ရဟန္းေတာ္ မ်ားသည္ ေတာအုပ္အနီး ရြာမ်ားတြင္
နံနက္ဆြမ္းကို ျပည့္စုံေစလ်က္ ညအခါမွာ ေတာအုပ္တြင္းရွိ
သစ္ပင္ ၾကီးမ်ားကို မွီခိုကာ တစ္ပင္လွ်င္ တစ္ပါးက်
သီတင္းသုံး၍ တရားက်င့္ေတာ္မူၾကေလသည္ ။
ထိုအခ်ိန္တြင္ သစ္ပင္ေပၚရွိ ႐ုကၡစိုး မ်ားသည္
ရဟန္းေတာ္မ်ား၏ အထက္တြင္ မေနဝံ႕ၾကသျဖင့္
ေျမျပင္တြင္ ဆင္း၍ ဒုကၡ ခံ ကာ ေနထိုင္ၾကရေလသည္။
အခ်ိဳ႕ ႐ုကၡ စိုး မ်ားမွာ ကေလး ငယ္မ်ား ရွိၾကသျဖင့္
ရဟန္းေတာ္မ်ားတစ္ေန႕ ျပန္ႏိုး တစ္ရက္ျပန္ႏိုး
ေစာင့္စား ေန ပါေသာ္လည္း ႐ုတ္တရက္
မျပန္ေတာ့သျဖင့္ အခ်င္းခ်င္း ညႇိႏိႈင္းကာ
ငါးရာေသာ ရဟန္းတို႕ ေၾကာက္လန္႕ထြက္ေျပးေစေရး
အတြက္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ရာ ဘီလူးၾကီး၊
နဂါးၾကီး သဏၭာန္ ျပ၍ လည္းေကာင္း ၊
ထိတ္လန္႕ဖြယ္ရာ အပုပ္နံ႕ၾကီးမ်ားျဖင့္လည္းေကာင္း
ေျခာက္လွန္႕ဖ်က္ဆီးၾကေတာ့သည္။
ရဟန္းေတာ္မ်ားသည္ တစ္ပါးစီ ေျခာက္လွန္႕ခံၾကရသည္
ျဖစ္ရာ ကမၼ႒ာန္းဘာဝနာ ကို အားထုတ္ရာတြင္ သမာဓိ
မရႏိုင္ေတာ့သည့္ အဆုံးေခါင္းေဆာင္မေထရ္ ၾကီးအား
အသိေပးလ်က္ ျမတ္စြာဘုရား ရွိရာ သာဝတၳိ ျပည္
ေဇတဝန္ ေက်ာင္းေတာ္သို႕ ျပန္လာခဲ့ၾကေလသည္။
ဘုရားသခင္၏ ေရွ႕ ေမွာက္၌ ျဖစ္ပ်က္ပုံ
အေၾကာင္းမ်ား ကို ေလွ်ာက္ထားသည့္အခါ ရွင္ေတာ္ျမတ္ဘုရား
က ရဟန္းငါးရာ တို႕ကို ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္းၾကေစရန္
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကို ေဟာေဖာ္သင္ၾကား၍
ယင္းေတာအုပ္ သို႕ပင္ ျပန္လည္ ေစလႊတ္လိုက္ေလသည္။
ေမတၱာ ကမၼ႒ာန္း စီးျဖန္း၍ ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကို
ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ သြားေသာ ရဟန္းေတာ္ငါးရာ
ကို ႐ုကၡစိုး နတ္တို႕သည္ မနာလို စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္၍ ၊
လူသဏၭာန္ ဖန္ဆင္းလ်က္ ခရီးဦးၾကိဳသူၾကိဳ ၊
ေျခေဆးသူေဆး ၊ သပိတ္ေပြ႕သူက ေပြ႕ ႏွင့္
လုပ္ေကြၽးၾကကာ ဝါကြၽတ္သည့္ အခါတြင္ ရဟန္းငါးရာ
တို႕မွာ ေကာင္းစြာ တရားထူးရသည္ မွ စ၍
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ျဖစ္ေပၚရြတ္ဖတ္ခဲ့ၾကပါသတည္း။
ဤကားေမတၱာသုတ္ျဖစ္ေပၚလာရျခင္းအေၾကာင္း ျဖစ္ေပတည္း။
“(၂)။ေမတၱာသုတ္ပါဠိ-အနက္”
•••••••••••••••••••••••••••••••
( ၁ ) ေဟ ၊ အိုသူေတာ္ေကာင္းတို႕ ။
ယႆပရိတၱႆ ၊ အၾကင္ေမတၱာသုတ္ပရိတ္ေတာ္၏ ။
အႏုဘာ၀ေတာ ၊အစြမ္းရွိန္ေစာ္အာႏုေဘာ္ေၾကာင့္ ။
ယကၡာ ၊ နတ္အမ်ားတို႕သည္ ။
ဘီသနံ ၊ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ အာရံုမ်ိဳးကို ။
ေန၀ ဒႆႏၱိ ၊ မျပႏိုင္ၾကကုန္ ။
ယမွိေစ၀ ၊ အၾကင္ေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္၌ သာလွ်င္ ။
ရတၱိႏၵိ၀ံ ၊ ေန႕ည မပ်က္ အခါခပ္သိမ္း ။
အတႏၵိေတာ ၊ ပ်င္းရိျခင္းမရွိဘဲ ။
အႏုယုဥၨေႏၱာ ၊ ထပ္တလဲလဲ စြဲၿမဲရြတ္ပြား အားထုတ္သူသည္ ။
( ၂ ) သုခံ ၊ ခ်မ္းခ်မ္းသာသာ ။
သုပတိ ၊ အိပ္စက္ရ၏ ။
သုေတၱာ ၊ အိပ္ေပ်ာ္သည္ရွိေသာ္ ။
ကိဥၥိ ၊ တစ္စံု တစ္ခုေသာ ။
ပါပံ စ ၊ အိပ္မက္ဆိုးကိုလည္း ။
နပႆတိ ၊ မျမင္မက္ရ ။
ဧ၀ါမာဒိဂုဏူေပတံ ၊ ဤသို႕အစ ရွိေသာ
အက်ိဳးဂုဏ္အင္ အာနိသင္ႏွင့္ျပည့္စံုေသာ ။
တံပရိတၱံ ၊ ထိုေမတၱာသုတ္ ပရိတ္ေတာ္ကို ။
မယံ ၊ ငါတို႕သည္ ။
ဘဏာမ ၊ ရြတ္ၾကကုန္စို႕
( ၃ ) သႏၱံ ၊ ၿငိမ္သက္ေအးခ်မ္းေသာ ။
ပဒံ ၊ နိဗၺာန္ကို ။ အဘိသေမစၥ ၊ အာရံုယူဘိ ထြင္းေဖာက္ ျမင္သိ၍ ။
( ၀ိဟရိတုကာေမန ၊ ေနျခင္းငွာ အလိုရွိေသာ )
အတၳကုသေလန ၊ အက်င့္အမ်ိဳမ်ိဳးအက်ိဳးစီးပြား၌ လိမၼာသူသည္ ။
ယံ ကရဏီယံ ၊ ျပဳက်င့္ရမည့္သိကၡာ သံုးရပ္ အက်င့္ျမတ္သည္ ။
အတၳိ ၊ ရွိ၏ ။ တံ ၊ ထိုသိကၡာသံုးရပ္အက်င့္ ျမတ္ကို ။
ကရဏီယံ ၊ ျပဳက်င့္ထိုက္ေပ၏ ။
သေကၠာ စ ၊ စြမ္းနိဳင္သူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
ဥဇူ စ ၊ ေျဖာင့္မတ္သူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
သုဟုဇူ စ ၊ အလြန္ေျဖာင့္မတ္သူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
သု၀ေစာ စ ၊ ဆိုဆံုးမလြယ္သူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
မုဒု စ ၊ ႏုညံ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
အနတိမာနိ စ ၊ မာန္ေထာင္လႊားျခင္းမရွိသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
( ၄ ) သႏၱဳႆေကာ စ ၊ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲလြယ္သူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
သုဘေရာ စ ၊ အေမြးအျမဴလြယ္ သူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
အပၸကိေစၥာ စ ၊ နည္းပါးေသာကိစၥရွိသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
သလႅဟုက၀ုတၱိ စ ၊ ေပါ့ပါးေသာ အျဖစ္မ်ိဳးရွိသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
သႏၱိၿႏၵိေယာ စ ၊ ၿငိမ္သက္ေသာ ဣေျႏၵ ရွိသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။ နိပေကာ စ ၊
ရင့္က်က္ေသာ ပညာရွိသူလည္း ။ အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
အပၸဂေဗၻာ စ ၊ ၾကမ္းတမ္းရိုင္းျပျခင္း မရွိသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
ကုေလသု ၊ အိမ္သူ လူတို႕၌ ။
အနႏုဂိေဒၶါ စ ၊ တြယ္တာမက္ေမာျခင္း မရွိသူလည္း ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
( ၅ ) ေယန ၊ အၾကင္ဒုစရိုက္စု ယုတ္ညံ့ေသာအမႈေၾကာင့္ ။
၀ိညဴ ၊ ပညာရွိျဖစ္ကုန္ေသာ ။
ပေရ ၊ သူတစ္ပါးတို႕သည္ ။
ဥပ၀ေဒယ်ံဳ ၊ ကဲ့ရဲ႕ျပစ္တင္ကုန္ရာ၏ ။
ခုဒၵံ ၊ ယုတ္ညံ့ေသာ ။
တံ ၊ ထိုဒုစရိုက္မ်ိဳးကို ။
ကိဥၥိ ၊ အနည္းငယ္ကေလး အေသးအဖြဲမွ်ကိုပင္ ။
န အာစေရ ၊ မျပဳက်င့္ရာ ။
သဗၺသတၱာ ၊ သတၱ၀ါ မွန္သမွ်တို႕သည္ ။
သုခိေနာ ၀ါ ၊ ကိုယ္၏ခ်မ္းသာျခင္းရွိကုန္သည္လည္းေကာင္း ။
ေခမိေနာ ၀ါ ၊ ေဘးရန္ကင္းေ၀း ေအးခ်မ္းသာယာျခင္း
ရွိကုန္သည္လည္းေကာင္း ။
ေဟာႏၱဳ ၊ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
( ၆/၇ ) အန၀ေသသာ ၊ ၾကြင္းမဲ့ဥႆံု အလံုးစုန္ကုန္ေသာ ၊
ေယ တသာ ၀ါ ၊ အၾကင္ ထိတ္လန္႕ တတ္ေသာ ပုထုဇဥ္
ေသကၡသည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ထာ၀ရာ ၀ါ ၊ အၾကင္မထိတ္မလန္႕
တည္တန္႕ခိုင္ၿမဲေသာ ရဟႏၱာ တို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ဒီဃာ ၀ါ ၊ အၾကင္ ခႏၶာကိုယ္ရွည္လွ်ား သတၱ၀ါ
တို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ မဟႏၱာ ၀ါ ၊ အၾကင္ခႏၶာကိုယ္ ႀကီးမားသတၱ၀ါ
မ်ားသည္လည္းေကာင္း ။
ေယ မဇၥ်ိမ ၀ါ ၊ အၾကင္မတိုမရွည္ မႀကီးမငယ္
အရြယ္အလတ္စား သတၱ၀ါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ရႆကာ ၀ါ ၊ အၾကင္ပုကြနိမ့္တို ခႏၶာကိုယ္ ရွိေသာ
သတၱ၀ါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ အဏုမာ ၀ါ ၊ အၾကင္ေသးငယ္မႈန္မြား သတၱ၀ါမ်ား
တို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ထူလာ ၀ါ ၊ အၾကင္၀ိုင္းစက္ဆူၿဖိဳး သတၱ၀ါမ်ိဳးတို႕
သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ဒိ႒ာ ၀ါ ၊ အၾကင္ျမင္ဘူးေသာ သတၱ၀ါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ အဒိ႒ာ ၀ါ ၊ အၾကင္မျမင္ဘူးေသာ သတၱ၀ါ တို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ဒူေရ ၀သႏၱိ ၊ အၾကင္အေ၀းအရပ္၌ ေနၾကကုန္ေသာ
သတၱ၀ါ တို႕သည္ လည္းေကာင္း ။
ေယ အ၀ိဒူေရ ၀သႏၱိ ၊ အၾကင္အနီးအရပ္၌ ေနၾကေသာသတၱ၀ါ
တို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ဘူတာ ၀ါ ၊ အၾကင္ေနာင္မျဖစ္ရ ျဖစ္ၿပီးသားျဖစ္ၾကေသာ
ရဟႏၱာတို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ သမၻေ၀သီ ၀ါ ၊ ေနာင္ျဖစ္ရမည့္ဘ၀ကိုရွာ
အၾကင္ပုထုဇဥ္ သကၡ သတၱ၀ါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။
ေယ ေကစိ ၊ အလံုးစုန္ကုန္ေသာ ။
ပါဏဘူတာ ၊ သတၱ၀ါတို႕သည္ ။
အတၳိ ၊ ရွိကုန္၏ ။
ဣေမပိသဗၺသတၱာ ၊ ဤအလံုးစုံကုန္ေသာ သတၱ၀ါတို႕သည္လည္းေကာင္း ။
သုခိတတၱာ ၊ ခ်မ္းသာေအးျမ ကိုယ္စိတ္ႏွစ္ပါး ရွိၾကကုန္သည္။
ဘ၀ႏၱဳ၊ ျဖစ္ၾကပါေစကုန္သတည္း။
( ၈ ) ပေရာ ၊ တစ္ပါးသူတစ္ေယာက္သည္ ။
ပရံ ၊ သူတစ္ပါးအျခားသူတစ္ေယာက္ကို ။
နနိကုေဗၺထ ၊ စဥ္းလဲသမႈ လွည့္ပါတ္ျခင္း မျပဳပါေစလင့္ ။
ကတၳစိ ၊ တစ္စံုတစ္ခုေသာအရပ္၌ (ဘယ္အရပ္မွာမဆို )
ကိဥၥိ ၊ တစ္စံုတစ္ေယာက္ေသာ ။
နံ ၊ ထိုသူတစ္ပါးကို ။
နာတိမေညထ ၊ မာန္ေထာင္သမႈ မထီမဲ့ျမင္ မျပဳပါေစလင့္ ။
ဗ်ာေရာသနာယ ၊ ကိုယ္ႏႈတ္တို႕ျဖင့္ ေစာ္ကားထိပါးႏွိပ္စက္ျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း ။
ပဋိဃသညာယ ၊ ေဒါသစိတ္ျဖင့္လည္းေကာင္း ။
အညမညႆ ၊ အခ်င္းခ်င္း (တစ္ေယာက္သည္ တစ္ေယာက္) ၏ ။
ဒုကၡံ ၊ ဆင္းရဲျခင္းကို။ နဣေစၦယ် ၊ အလိုမရွိပါေစလင့္။
( ၉ ) မာတာ ၊ ေမြးသည့္မိခင္ေက်းဇူးရွင္သည္ ။
နိယံပုတၱံ ၊ မိမိရင္ႏွစ္သားရင္းျဖစ္ေသာ ။
ဧကပုတၱံ ၊ တစ္ဦးတည္းေသာသားကို ။
အာယုသာ ၊ မိမိအသက္ျဖင့္ေသာ္ပင္ ။
အနဳရေကၡ ယထာ ၊ အစဥ္မကြာကြယ္ကာ ေစာင့္ေရွာက္သကဲ့သို႕ ။
ဧ၀မၸိ ၊ ဤအတူလည္း ။
သဗၺဘူေတသု ၊ အလံုးစံုေသာသတၱ၀ါတို႕၌ ။
အပရိမာဏံ ၊ အတိုင္းအတာပမာဏမရွိေသာ ။
မာနသံ ၊ ေမတၱာစိတ္ကို ပြားမ်ားပါေလ။
( ၁၀ ) ဥဒၶံ ၊ အထက္ေလာက အရူပဘ၀၌လည္းေကာင္း ။
အေဓာ ၊ ေအာက္ျပည္ေလာက ကာမဘ၀၌လည္းေကာင္း ။
တိရိယံ ၊ အလယ္ေလာက ရူပဘ၀၌လည္းေကာင္း ။
သဗၺေလာကသၼိ ံ၊ အလံုးစံုေသာေလာက၌ ။
အပရိမာဏံ ၊ အတိုင္းအတာ ပမာဏမရွိေသာ ။
ေမတၱံ ၊ ေမတၱာႏွင့္ရွင္ေသာ ။
မာနသံ ၊ စိတ္ကို ။
အေ၀ယံ ၊ ေဒါသဟူဘိအတြင္းရန္လည္းမရွိသည္ကို ။
အသပတၱံ ၊ ႏွိပ္စက္ရန္မူ အပရန္သူလည္း မရွိသည္ကို ။
(ကတြာ ၊ ျပဳ ၍ ) ဘာ၀ေယ ၊ ပြားမ်ားရာ၏။
(၁၁ ) တိ႒ံ ၀ါ ၊ ရပ္လွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။
စရံ ၀ါ ၊ သြားလွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။
နိသိေႏၷာ ၀ါ ၊ ထိုင္လွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။
သယာေနာ ၀ါ ၊ အိပ္လွ်က္ေသာ္လည္းေကာင္း ။
ယာ၀တာ ၊ အၾကင္မွ်ေလာက္ ။
၀ိတမိေဒၶါ ၊ ကင္းေသာအိပ္ခ်င္ငိုက္မည္းျခင္းရွိသည္ ။
အႆ ၊ ျဖစ္ရာ၏ ။
အထ ၊ ငိုက္မ်ဥ္းျခင္းကင္း ထိုအခ်ိန္အတြင္း၌ ။
ဧတံ သတိ ံ ၊ ထိုေမတၱာယွဥ္ဘိ စ်ာန္သတိကို ။
အဓိေ႒ယ် ၊ စြဲၿမဲမကြာ ေဆာက္တည္ရာ၏။
ဣဓ ၊ ဤဘုရားသာသနာေတာ္၌ ။
ဧတံ ၊ ေမတၱာမကင္း စ်ာန္ျဖင့္ေနျခင္းကို ။
ျဗဟၼံ ၊ ထူးျမတ္ေသာ။
၀ိဟာရံ ၊ ေနျခင္းမ်ိဳးဟူ၍ ။
အာဟု ၊ ျမတ္ဘုရားတို႕ေဟာၾကားေတာ္မႈကုန္ၿပီ။
( ၁၂ ) ေသာ ၊ ထိုေမတၱာစ်ာန္ရၿပီးေသာ ေယာဂီပုဂၢိဳလ္သည္ ။
ဒိ႒ိဥၥ ၊ အတၱဒိ႒ိသို႕လည္း ။
အႏုပဂၢမၼ ၊ မစြဲမကပ္ေရာက္မူ၍ ။
သီလ၀ါ ၊ ေလာကုတၱရာသီလရွိသူသည္ ။
ဒႆေနန ၊ ေသာတာပတၱိမဂ္ဥာဏ္ ႏွင့္ ။
သမၼေႏၷာ ၊ ျပည့္စံုသူသည္ ။ (သမာေနာ ၊ ျဖစ္လွ်က္ )
ကာေမသု ၊ ၀တၳဳအာရံုကာမဂုဏ္တို႕၌ ။
ေဂဓံ ၊ ကိေလသာျဖင့္ တြယ္တာမက္ေမာျခင္းကို ။
၀ိေနယ် ၊ တစ္စမၾကြင္း အရွင္းပါယ္ရွားၿပီးေသာ္ ။
ဇာတု ၊ စစ္စစ္ဧကန္အမွန္ပင္ ။
ပုန ၊ ေနာက္ထပ္တစ္ဖန္ ။
ဂဗၻေသယ်ံ ၊ ပဋိသေႏၶေနျခင္းသို႕ ။
နဧတိ၊ မေရာက္ရေတာ့ေပ။
(အဘိဓဇမဟာရ႒ဂုရု သေျပကန္ဆရာေတာ္
အရွင္၀ါေသ႒ာဘိ၀ံသ ၏ “ပရိတ္ႀကီးနိႆယသစ္” မွ -)
၃။ “ေမတၱာသုတ္ ရြတ္ဆုိရက်ိဳး”
•••••••••••••••••••••••••••••••
ေမတၱာ သုတ္ေတာ္ကိုအျမဲ မျပတ္ရြတ္ဖတ္သရဇၥ်ာယ္ေလ့ ရွိသူ တို႕မွာ
အပေလာက ပေယာဂ အေျခာက္အလွန္႕ မခံရျခင္း ၊
အနာေရာဂါ ကင္းျခင္း၊ အိပ္မက္ဆိုး ၊ နိမိတ္ဆိုး ၊
အတတ္ဆိုး မ်ားမၾကဳံရျခင္း ၊ လူ နတ္ အမ်ားခ်စ္ခင္ၾကျခင္း၊
အဆိပ္လက္နက္ မစူးရွျခင္း ၊
႐ူးသြပ္ေသာ ေဝဒနာ ကင္းျခင္း မွ စ၍ ျဗဟၼာ့ဘုံေရာက္သည္
အထိ အက်ိဳးေပးႏိုင္စြမ္း ရွိေလသည္ ။
ေမတၱာျဖင့္ 。。。
-【အရွင္ေဇာတိပါလ - လျပည့္၀န္း(သာစည္) 】
(ဘ၀အေရးစိတ္ေအးရဖုိ႔ဓမၼအသိရွိလွ်က္ေနၾကစုိ႔။)
Dhamma Dãna Source ►
www.facebook.com/youngbuddhistassociation.mm