“ဟိုအခန္းထဲမွာ ေမြးဖြားေနတယ္။ အဲဒီမွာသာ သြားၾကည့္ၾကေတာ့”
ေမြးခန္းကိုလည္း ေစာင္ေတြျဖင့္ အခန္္းလုပ္ထားသည္။ လူခါးလည္း အျပင္ဘက္တြင္ က်န္ခဲ့ၿပီး ေဒါက္တာႏိုင္လင္းမွ ေမြးဖြားခန္းထဲကို ၀င္သြားသည္။ ေမြးဖြားသည့္ေနရာႏွင့္ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းသည္ မည္သို႕မွ် မသင့္ေတာ္ေပ။ သို႕ေသာ္ ဒီအေျခအေနသည္ ေနရာေရြးၿပီး ေမြးဖြားေနရမည္ အခ်ိန္ကားမဟုတ္ေတာ့ေပ။ အျပင္ဖက္တြင္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးတစ္ဦးေစာင့္ေနသည
“ကၽြန္မတို႕က ဗ်ိဳင္းျဖဴရြာ(ဆက္ရိုးက်ရပ္ကြက္
သူစကားဆံုးသြားသည္ႏွင့္ လူခါးလည္း အလံုးႀကီး တစ္လံုး ဆို႕၀င္သြားသလို။ ဘာေျပာလို႕ ဘာေျပာရမွန္းကို မသိ။ ခံစားခ်က္တို႕သည္ တစ္ခါတေလတြင္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုရ ခက္ခဲ့တတ္သည္ မဟုတ္လား။
ခဏေေနေတာ့ ေဒါက္တာႏိုင္လင္းထြက္လာၿပီ။
“စံပဲဗ်ိဳ႕ စံပဲ။ ကေလးေရာ သူအေမေရာ ေနေကာင္းၾကတယ္။ က်န္းက်န္းမာမာပဲ”လို႕ ေျပာသည္။
“ဒါေပမယ္ သူတို႕သားအမိအတြက္ ဒီေနရာကို စိတ္မခ်ဘူးဗ်ာ။ ေဆးရံုးကို ပို႕ထားမယ္။ ကေလးက အသား၀ါဖို႕ပံုေတာ့ ေပါက္ေနတယ္။ ကေလးက အရမ္းႏုနယ္ေတာ့ စိတ္မခ်ဘူး။ က်ေနာ္ မွတ္ခ်က္ေပးၿပီး ေဆးရံုးကို ပို႕လိုက္မယ္ဗ်ာ။”
“ဒါဆိုရင္ သူအုပ္ထိန္းသူ ဘယ္မွာလဲ”
“ကၽြန္မပါ”ခုနားက အမ်ိဳးသမီးႀကီးက ေျပာလိုက္သည္။
“ျဖစ္ပါမလား ဆရာရယ္။ ကၽြန္မတို႕ ဒီမွာပဲ ေနပါရေစ”လို႕ ဆက္ေျပာသည္။
လူခါးလည္း တစ္ခ်က္ေလာက္ အကဲခတ္ၾကည့္လိုက္သည္။ ဗ်ိဳင္းျဖဴရြာသည္ ဆင္းရဲသား လက္လုပ္လက္စားမ်ားၿပီး အထူးသျဖင့္ ဆက္ရိုးက်ေခ်ာင္္းတြင္ သမၼာန္ခတ္ၿပီး အသက္ေမြးသူမ်ား မ်ားသည္။ သူတို႕သည္ ညႀကီးအခ်ိန္မေတာ္ ေျပးလာရသည့္အတြက္ ပိုက္ဆံ တစ္ျပားတစ္ခ်ပ္မွ ပါလာပံု မေပါက္ေပ။ ထို႕နည္းတူစြာ မနက္ပိုင္းျဖစ္ေသာေၾကာင္း သူ႕ေယာက္က်ားႏွင့္လည္း အဆက္္အသြယ္ရပံုမေပါက္ေသးေခ်။ ဒါေၾကာင္းလည္း ေဆးရံုးတက္ရမွာ လန္႕ေနသည့္ ပံုမ်ိဳးျဖစ္သည္။ လူခါးတို႕ အရပ္ေဒသတြင္ ေဆရံုးတက္ရမည္ဆိုလွ်င္ ေဆးရံုးတက္မည့္အစား က်ားဖင္ကိုသာ လက္နဲ႕ ႏိွပ္ခ်င္္ၾကသည္။ ေဆးရံုးကို စတက္ကတည္းက ေဆးဖိုး၀ါးခက ႀကီးသည္။ အလိုက္မသင့္လွ်င္ သူနာျပဳဆရာမ်ားႏွင့္ အေစာင့္မ်ား၏ ဆဲဆိုးႀကိမ္းေမာင္းျခင္းကိုလည္း
“စိတ္မပူပါနဲ႕ အေဒၚရယ္။ က်ေနာ္တို႕၊ ေဒါက္တာတို႕၊ ဆရာေတာ္တို႕ရွိပါတယ္။ မပူပါနဲ႕ အဓိက ကေလးနဲ႕ ကေလးအေမ က်န္းမာဖို႕ပဲလိုပါတယ္”လို႕ ႏွစ္သိမ့္လုိက္သည္။ ေဒါက္တာႏိုင္လင္းမွ
“စိတ္ခ် က်ေနာ္ တစ္ေယာက္လံုးရွိတယ္။ စရိတ္စခေတြကို မပူနဲ႕ ဒီအခ်ိန္ ပူပန္္ရမယ္
အခ်ိန္မဟုတ္ဘူး။ ကိုလူခါး ဒီကေလးကို နာမည္ေပးလုိက္ရေအာင္ဗ်ာ”
“ဆိုပါအံု ေဒါက္တာႀကီး ဘာနာမည္မ်ား ေပးမလဲ”
“ကုလားႏိုင္လို႕ေပးမယ္ဗ်ာ။ ေယာက္က်ားေလးဆိုေတာ့ ဒီနာမည္ပဲ ေကာင္းတယ္”ဆိုၿပီး ေျပာသည္။
------------------------------
“ေသြးနဲ႕ေရးသည့္ ေျမ” ၂၀၁၂ ခုႏွစ္ ကုလား-ရခုိင္အေရးအခင္း သမိုင္းေနာက္ခံ၀တၲဳမွ စာျမည္းအျဖစ္ တင္ေပးလိုက္သည္။
ေ၀ဟင္ေအာင္
၂၊ ၈၊ ၂၀၁၃။
ဓာတ္ပံု -ကုလားႏိုင္တို႕ သားအမိ ေဆးရံုးေပၚေရာက္စဥ္ အမွတ္တရရိုက္ကူးခဲ့သည္ ဓာတ္ပံုျဖစ္သည္။
No comments:
Post a Comment