Telenor ကိုသံုးမယ္ဆိုရင္ ဒါေလးေတြေတာ့ သိထားသင့္တယ္

အေထြေထြဝန္ေဆာင္မွဳကိုလိုခ်င္ရင္
*979#

ဖုန္းေငြလက္က်န္ ကိုသိခ်င္ရင္
*124#
Bonus လက္က်န္ ကိုသိခ်င္ရင္
*124*1#
InternetPackage ရဲ႕လက္က်န္ ပမာဏကိုသိခ်င္ရင္
*979*1*1# (or) *124*1#
ေငြျဖည့္ခ်င္ရင္
*123*pin#
Telenor ကတ္အခ်င္းခ်င္း ေငြျဖည့္ေပးခ်င္ရင္
*979*1*3*2* ph.no: * pin#
Telenor ကတ္အခ်င္းခ်င္း ေငြလႊဲခ်င္ရင္
*979*2*4* ph.no: * amount #
ဖုန္းေဘကုန္ေနလို႔ Call Me Back သံုးခ်င္ရင္
*979*3*2*ph.no#
အေရးေပၚဖုန္းနံပါတ္ေခၚခ်င္ရင္
*979*3*3*1# (ရဲစခန္း)
*979*3*3*2# (ေဆးရံုကား)
*979*3*3*3# (မီးသတ္)
ဖုန္းအတြက္ Internet Setting လိုခ်င္ရင္
*979*3*1#
Internet Package ဝယ္ခ်င္ရင္
*979*2*2# (or) *400#
My Internet weekly (110Mb)
(500kyats) သံုးခ်င္ရင္
*979*2*2*4# (or) *400*4#
My Internet monthly (500Mb)
(1900kyats) သံုးခ်င္ရင္
*979*2*2*5# (or) *400*5#
Smart Internet monthly (500Mb) (2700kyats) သံုးခ်င္ရင္
*979*2*2*1# (or) *400*1#
Smart Internet monthly (1.25Gb) (6600kyats) သံုးခ်င္ရင္
*979*2*2*2# (or) *400*2#
Smart Internet monthly (2.4Gb) (11900kyats) သံုးခ်င္ရင္
*979*2*2*3# (or) *400*3#
ေနာက္ဆံုးေခၚထားတဲ့ ဖုန္းနံပါတ္ 5 ခု ကို သိခ်င္ရင္
*979*1*4*1#
ေနာက္ဆံုးျဖည့္ထားတဲ့ Top Up 5 ႀကိမ္ကိုသိခ်င္ရင္
*979*1*4*2#
ေနာက္ဆံုးပို႔ထားတဲ့ SMS 5 ခုကို သိခ်င္ရင္
*979*1*4*3#
Miss Called Alert (Free)လိုခ်င္ရင္
*979*2*3*1*2#
Miss Called Alert (Free)ျဖဳတ္ခ်င္ရင္
*979*2*3*2*2#
Phone Ring Tunes လိုခ်င္ရင္ (300Kyats)
*979*2*3*1*1#
Phone Ring Tunes ျဖဳတ္ခ်င္ရင္
*979*2*3*2*1#
စူပါပြားကိုသံုးခ်င္ရင္
*365*1#
စူပါပြားကိုျပန္ျဖဳတ္ခ်င္ရင္
*365*2#
စူပါဇီးကြက္ Night Monthly Pack
(2500Kyats)
*802# (or) *979*2*1*3#
စူပါဇီးကြက္ Night Weekly Pack
(800Kyats)
*803# (or) *979*2*1*4#
Telenor 100 Minutes Pack
*801# (or) *979*2*1*2#
Telenor My Roaming Day Pack
*979*2*1*1#
Telnor ဖုန္းေဘႀကိဳသံုးေငြ ခ်ီးယူရန္
( ဖုန္းေဘ 700 Kyats ႀကိဳသံုးႏိုင္သည္)
(ဖုန္းေငြျဖည့္လွ်င္ 725 Kyats ျပန္ျဖတ္သည္)
*500#
Telenor Mobile Money Account
*900#
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°
Credit to
Nyein Wai Phyo -
°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

ကရင္လူမ်ိဳး ျဖစ္စဥ္အက်ဥ္းႏွင့္လူမ်ိဳးစုသမိုင္း

ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ အလြန္ပင္သတၱိ ဗ်တၱိႏွင့္
ျပည့္စံုေသာလူမ်ိဳးျဖစ္သည္။
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ က်မတို႔ရခိုင္လူမ်ိဳးလို
အလြန္ပင္မ်ိဳးစိတ္အျပင္ျပအျပင္းထန္ဆံုးလူမ်ိဳး
ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္လည္းက်မတို႔ရခိုင္လူမ်ိဳး
လိုအဆင္းရဲဆံုးဘြဲထူးကိုရထားျခင္းျဖစ္သည္။
မသူတို႔မည္မွ်ေလာက္ပင္ခြဲျခဆက္ဆံပါေစ
က်မတို႕သည္မိမိလူမ်ိဳးကိုခ်စ္ျပီးအမ်ိဳးသား
ေရးစိတ္အျပည့္ရွိလွ်င္ဖ်က္ဆီး၍မရေပ။
ကရင္လူမ်ိဳးသည္မ်ိဳးခ်စ္ျပင္းျပပါလွ်က္
အဘယ့္ေၾကာင္စည္းလံုးမႈျပိဳကြဲေနၾကပါသနည္း။
က်မ နည္းနည္းေျဖၾကည့္ခ်င္ပါတယ္။
ကရင္လူမ်ိဳးအဓိကစည္းလံုးမႈျပိဳကြဲရျခင္း
အေၾကာင္းတရားသည္ ဘာသာတရားကိုးကြယ္
မႈေၾကာင့္ဟုေျဖရပါလိမ့္မည္။ကရင္လူမ်ိဳးသည္
ဗုဒၶဘာသာႏွင့္ခရစ္ယံဘာသာကိုအမ်ားဆံုး
ကိုးကြယ္ၾကသည္။ဤသည္ပင္လွ်င္ကရင္လူမ်ိဳး
ကိုစည္းလံုးေရးျပိဳကြဲေစပါသည္။
အယူအဆကြာဟသြားလွ်င္မည္မွ်ပင္မ်ိဳးခ်စ္ေစ
ကာမႈဘယ္ေတာ့မွစည္းလံုးႏိုင္မည္မဟုတ္ေပ။
ဤသည္ကိုကရင္လူမ်ိဳးသည္ညိွႏႈိင္းယူျပီးျပဳျပင္
ရပါမည္။ဒါဆိုလွ်င္ကရင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ပန္းတိုင္
သည္မေအာင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္းမရွိေပ။
စည္းလံုးေရးျပိဳကြဲလွ်င္ဘာျဖစ္တတ္သည္ဆိုတာ
ကိုယခုအနီးဆံုးသက္ေသအျဖစ္2015ေရြးေကာက္
ပြဲသက္ေသပင္ျဖစ္သည္။ဒါေၾကာင့္က်မတို႔
တိုင္းရင္းသားကရင္လူမ်ိဳးသည္စည္းလံုးေရး
ကိုပိုျပီးခိုင္မာေစဖို႕ဘာသာတရားအတၱေတြကို
နည္းနည္းေလွ်ာ့ျပီးကရင္လူမ်ိဳးဟုအမ်ိဳးသား
ေရးအသိနဲ႕လုပ္ေဆာင္ရေပမည္။ဒါဆိုလွ်င္
ကရင္လူမ်ိဳးသည္မေအာင္ျမင္ႏိုင္စရာအေၾကာင္း
မရွိေတာ့ေပ။မုခ်ေအာင္ျမင္မွာအေသအခ်ာပင္ျဖစ္
သည္။
ယခု"က်မ ႏွင္းႏွင္းႏြယ္(ရခိုင္သူ)"သည္သမိုင္း
ဆရာမ်ားေရးထားခဲ့ေသာသမိုင္းမ်ားကိုမွ်ေဝ
တင္ျပေပးပါရေစ။
ကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ား
••••••••••••••••••••
ကရင္လူမ်ိဳးတြင္ စေကာကရင္ ႏွင့္ ပိုးကရင္
ဟူ၍ အဓိကလူမ်ိဳးစုႀကီး ၂ စုရွိသည္။
ထိုလူမ်ိဳးစုႀကီး ၂စုမွာ ဓေလ့စရိုက္ ႏွင့္ အသုံးျပဳေသာ ဘာသာစကားတြင္ ကြဲျပားျခား
နားမႈမ်ားရွိသည္။ စေကာကရင္လူမ်ိဳးမ်ားသည္ ေယာက္်ားေလးမ်ား၏ အမည္ေရွ႕တြင္
ေစာတပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့ရွိၾကၿပီး မိန္းကေလးအမည္ေရွ႕တြင္ ေနာ္ တပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့
ရွိၾကသည္။
ပိုးကရင္လူမ်ိဳးမ်ားမွာမူ ေယာက္်ားေလးမ်ား၏ အမည္ေရွ႕တြင္ မန္း
တပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့ရွိၾကၿပီး မိန္းကေလးအမည္ေရွ႕တြင္ နန႔္ တပ္၍ ေခၚေဝၚေလ့
ရွိၾကသည္။
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ေရွးဦးသမိုင္းအက်ဥ္း
•••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ထီ့့ေဆ့ေမ့ယြား ေခၚ ထီးဆဲ့မဲ့ယြာလူမ်ိဳးတုိင္းသည္ မိမိတုိ႔၏သမုိင္းကုိ သားစဥ္ေျမးဆက္လက္
ဆင့္ကမ္းသယ္ပုိးခဲ့ၾက၏။ သုိ႔ျဖစ္၍ သမုိင္းဟူသည္ ေဖာာက္ဖ်က္၍ ရနုိင္ေကာင္းေသာ အရာ
မဟုတ္ေပ။ပုဂံရာဇ၀င္ကုိ တုတ္ထမ္းေျပာရတယ္ဟု အဆုိရိွလွ်င္ ပုဂံရာဇ၀င္ထက္ ေရွးက်သည့္
ကြ်နု္ပ္တုိ႕ ကရင္တုိင္းရင္းသာတုိ႔၏ ေရွးဦးသမုိင္းကုိ ျပန္ေျပာင္းေျပာရာတြင္ သုေတသီတုိ႔ အျငင္း
ပြားဖြယ္ရာရိွပါက အံ့ၾသစရာမဟုတ္ေပ။ကြ်နု္ပ္တုိ႕ ကရင္တုိင္းရင္းသားတုိ႔သည္ ေရွးကပင္
လူႀကီးမိဘမ်ား၏ ဆုံးမစကားကုိ တရုိတေသမွတ္သားလုိက္နာတတ္ၿပီး ေနာင္လာေနာင္သား
မ်ားအား ျပန္လည္သြန္သင္ဆုံးမျခင္းျဖင့္ သမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားကုိ ခုိင္ခုိင္လုံလုံ ထိန္း
သိမ္းလာ နုိင္ခဲ့သည္။ ယင္းသမုိင္းအေထာက္အထားမ်ားအနက္ ထီ့ေဆံေမ့ယြားေခၚ ထီးဆဲ့မဲ့ယြား
ေဒသသည္ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔ တစ္ခ်ိန္ကအေျခခ်ေနထုိင္ခဲ့ေသာ ေနရာေဒသျဖစ္ေၾကာင္းကုိ
အမ်ားကၾကားဖူးၿပီးျဖစ္ေသာ္လည္း ယင္း ထီ့ဆဲ့မဲ့ယြား ေဒသသည္ မည္သည့္တုိင္းျပည္ေဒသ
တြင္ ရွိသည္ကုိ မွန္းဆမရနုိင္သူ မ်ားလွသည္။ထီ့ဆဲ့မဲ့ယြား ဟူသည္ ေရစီးရာတြင္ သဲတုိ႔
ေမ်ာပါေနေသာ ျဖစ္ေခ်ာင္းေဒသ ဟု အဓိပၸါယ္ရသည္။
ယင္းေဒသကုိ မႏုႆပထ၀ီေဗဒႏွင့္ သမုိင္းပညာရပ္မ်ားစသည္တုိ႔ျဖင့္ သိပၸံနည္းက် ေလ့လာ
ရွာေဖြပါက တရုတ္ျပည္ေတာင္ပုိင္း တစ္ေနရာတြင္ လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ေပါင္း (၃၅၀၀)ေလာက္က
တည္ရိွခဲ့ေသာ အုိေအစစ္ ယဥ္ေက်းမႈ ပုံသ႑ာန္ျဖစ္ၿပီး၊ ျမစ္ေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ စုိက္ပ်ိဳး
ေမြးျဖဴေရး အသင့္အတင့္လုပ္ကုိင္၍ အေျခခ်ေနထုိင္ၿပီး မိသားစု အိမ္ေထာင္စုတုိ႔ စုေပါင္းေန
ထိုင္ၾကသည့္ ေဒသျဖစ္သည္။ထုိေဒသတြင္ ကရင္ေရွးဦးလူတုိ႔သည္ ရာစုႏွစ္တစ္၀က္ေက်ာ္
ေနထုိင္ခဲ့ဟန္ရိွၿပီး ေနာက္ပုိင္းတြင္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ားတိမ္ေကာမႈႏွင့္ မုိးေရလွ်ံမႈတုိ႕ေၾကာင့္ စုိက္ပ်ိဳး
ခင္းမ်ား လူေနအိမ္မ်ားပ်က္ဆီးခဲ့ရၿပီး တုိးပြားလာေသာ လူဦးေရအတြက္ေထာက္ပံ့နုိင္သည့္
အေျခအေနမရိွေတာ့သျဖင့္ ေနရာအသစ္ရွာေဖြရန္ အုပ္စုခဲြၿပီး ေတာင္ဘက္အရပ္မ်ားသုိ႔ ေရႊ႕
ေျပာင္းလာၾကရာ ယေန႕အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသအႏွံ႕ ျပန္႕က်ဲေနထုိင္ၾကေသာ ကရင္လူမ်ိဳးစု
မ်ားကုိ ေတြ႕ရျခင္းျဖစ္သည္။မုိ႕ထိတ္ ဖထိတ္ ေခၚ မုိးထိ ပါးထိကရင္ေရွးဦးလူမ်ိဳးတုိ႕သည္
အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသအႏွံ႕ အစုစုပ်ံ႕ႏွံ႕ ေနထုိင္ၾကေသာ္လည္း ထီေဆ့ေမ့ယြားေဒသမွ ထြက္
လာစဥ္က အားလုံးတစ္ခ်ိန္တည္း ထြက္လာၾကသည္မဟုတ္ပဲ အနည္းဆုံး အုပ္စုႀကီး ႏွစ္စု
ထြက္လာၾကသည္မွာ ထင္ရွားပါသည္။
ယင္းအုပ္စုႏွစ္စုအနက္ ေရွးဦးစြာ ထြက္လာၾကသူမ်ားမွာ ဖခင္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ အၾကားအျမင္
ဗဟုသုတရွိၿပီး အသက္ႀကီးေသာ ေယာက်္ားမ်ားဦးေဆာင္ျပဳေသာ အုပ္စုျဖစ္ၿပီး ေကာင္းမြန္
ေသာေဒသအသစ္ေတြ႕ရိွပါက က်န္ခဲ့ေသာ မိသားစုမ်ားကုိ ျပန္ေခၚရန္ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ ထြက္
လာၾကၿပီး ယင္းအုပ္စုတြင္ လုိက္ပါသြားသူမ်ားကုိ ေနာင္ကာလတြင္ ဖထိတ္ သုိ႔မဟုတ္ ပါထိ
ေခၚ ဖခင္အႏြယ္ကရင္မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ားဟု ေခၚတြင္လာခ့ဲသည္။ က်န္ခဲ့ေသာ မိသားစုမ်ားတြင္
အေတြ႕ႀကံဳျပည့္စုံေသာ မိခင္မ်ား သုိ႔မဟုတ္ အမ်ိဳးသမီးႀကီးမ်ားက စီမံကြပ္ကဲ၍ ထုိေဒသမွ
ထြက္ခြာေသာၾကေသာ မိသားစုမ်ား သည္ တစ္ေန႕တြင္ ျပန္လာေခၚမည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ျဖင့္ ထီ့ေဆ့ေမ့ယြား ေဒသတြင္ ေနထုိင္လာခဲ့ရာႏွစ္ေပါင္းၾကာျမင့္လာေသာအခါသဘာ၀ေဘးရန္မ်ားႏွင့္
ေနာက္ထပ္ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကေသာ အျခားလူမ်ိဳးစုမ်ားရန္ေၾကာင့္ ေရွးကထြက္ခြာသြားေသာ
အုပ္စုေနာက္သုိ႔ ရွာေဖြလုိက္လာခဲ့ၿပီး ယင္းတုိ႔ကုိ ထီ့ေဆ့ေမ့ယြားမွ မုိ႕ထိတ္ သုိ႔မဟုတ္ မုိးထိ
ေခၚမိခင္အႏြယ္၀င္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ား ျဖစ္လာၾကသည္ဟု သမုိင္းပညာရွင္ အမ်ားစုက လက္ခံ
ယုံၾကည္ထားၾကသည္။ဖထိတ္ေခၚ စေကာကရင္အုပ္စုသည္ မဲေခါင္ျမစ္ေၾကာင္း သံလြင္ျမစ္
ေၾကာင္းမ်ားကုိ အဓိကအသုံးျပဳၿပီး ေတာင္ဘက္သို႕ ေရႊ႕ေျပာင္းလာၾကရာ ယေန႕တုိင္
ယုိးဒယားျပည္၊ ျမန္မာျပည္၊ကေမၻာဒီးယားႏွင့္ဗီယနမ္ေတာင္ပုိင္း၊မေလးရွားေျမာက္ပုိင္းေဒသမ်ား
သုိ႔တုိင္ေအာင္ ေတာင္ေပၚေျမျပန္႕အႏွံ႕ ေနထုိင္ၾကသည္ကုိ ေတြ႕နုိင္ပါသည္။မုိ႕ထိတ္ ေခၚ
ပုိးကရင္အုပ္စုသည္ ဧရာ၀တီျမစ္ေၾကာင္းတုိ႕ကုိ အထူးသျဖင့္ အသုံးျပဳၿပီးဆင္းသက္လာခဲ့ၾကရာ
ျမန္မာျပည္ျဖစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသႏွင့္ ကရင္ျပည္နယ္ေဒသမ်ားတြင္လည္းေကာင္း၊ ယုိးဒယားျပည္
အေနာက္ဘက္ျခမ္းေဒသမ်ားတြင္ လည္းေကာင္းပ်ံ႕ႏွံ႕ေနထုိင္သည္ကုိ ေတြ႕ရေပမည္။ကရင္
သကၠရာဇ္ေရတြက္ျခင္းဒုတိယအသုတ္ျဖစ္ေသာ မုိ႕ထိတ္ေခၚ ပုိးကရင္အႏြယ္၀င္တုိ႔သည္ ခမ(၇၃၉) ႏွစ္ေလာက္တြင္ ျပည္ေထာင္စုထဲသုိ႔ စတင္၀င္ေရာက္လာၿပီး ထုိကာလမွစ၍
ကြ်နု္ပ္တုိ႔ကရင္အမ်ိဳးသာ သကၠရာဇ္ကုိ သုေတသီတုိ႕ေရတြက္၍ ယခုႏွစ္ဆုိလွ်င္ ၂၇၄၈-ခုႏွစ္
သုိ႔ ေရာက္လာခ့ဲပါၿပီ။သုိ႔ျဖစ္၍ ယေန႕ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ျပည္ေထာင္စုအတြင္း ျပန္လည္ဆုံစည္းၾကေသာ
ဖခင္အႏြယ္၀င္ စေကာကရင္ အုပ္စုႏွင့္ မိခင္အႏြယ္၀င္ ပုိးကရင္ အုပ္စုတုိ႔မွာ တစ္ခ်ိန္က
ထီ့ေဆံေမ့ယြားတြင္ တစ္ရြာတည္း သို႕မဟုတ္ တစ္အိမ္ေထာင္စုတည္းေနထုိင္ခဲ့ၾကေသာ
မိဘမ်ားမွ တစ္မ်ိဳးတည္း တစ္ခုတည္းေသာ ေသြးရင္းသားရင္းညီအစ္ကုိမ်ားျဖစ္ေၾကာင္းကုိ
ကရင္လူႀကီးမ်ားက ဆုံးမေျပာၾကားခဲ့ေသာ ပုံျပင္မ်ား၊ ဆုံးမစကားမ်ား၊ စကားပုံမ်ားအရ မွန္ကန္ေၾကာင္း ျငင္းဆုိစရာမရိွသည့္အျပင္ ယင္းသမုိင္းစဥ္ကုိ ပုိမုိခုိင္လုံေစသည့္ သမုိင္း
အေထာက္အထား မ်ားက ယေန႕အေရွ႕ေတာင္အာရွေဒသရိွလူမ်ိဳးစုမ်ား၏သမုိင္းကုိ ေလ့
လာျခင္းအားျဖင့္ ယင္းတုိ႔အနက္ ကြ်နု္ပ္တုိ႔ကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ား၏အတိတ္သမုိင္းေၾကာင္းကုိလည္း
မွန္ကန္စြာ ေလ့လာေတြ႕ရိွနုိင္ပါသည္။
ကရင္ဟု ေခၚတြင္ျခင္းကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိ ပညာရွင္မ်ားက ထုိင္းတရုတ္အႏြယ္၀င္မ်ားဟု
မွတ္တမ္းတင္ၾကသည္။ ပညာရွင္တုိ႔၏ တင္ျပခ်က္အရ လူတုိ႔၏ ဦးေခါင္းခြံအေနအထားႏွင့္
ႏွာေခါင္းအေနအထားအရလည္းေကာင္း၊ စကားေ၀ါဟာရ ဘာသာေဗဒအရလည္းေကာင္း
သတ္မွန္ေခၚတြင္ျခင္းျဖစ္ေသာ္လည္း ကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ားမွာ ထုိ္င္း တရုတ္ အုပ္စုမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ မြန္ဂုိအႏြယ္၀င္မ်ားျဖစ္ၾကသည္။အေရွ႕ေတာင္အာရွရိွ လူမ်ိဳးအေတာ္မ်ားမ်ားက ယန္ ဟု
ေခၚၾကၿပီး၊ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားက ကရင္ဟုေခၚၾကသည္။ ကရင္ဟူေသာ အေခၚကုိ မည္သည့္
အခ်ိန္ကစၿပီး ေခၚၾကသည္ကုိ အတိအက်တင္ျပရန္ ခက္ခဲေသာ္လည္း ယင္းအေခၚသည္
အင္း၀ေခတ္မတုိင္မီ စတင္ေခၚထြင္ ခဲ့ဟန္ရိွသည္။ ျမန္မာလူမ်ိဳးတုိ႔၏ အယူအဆအရ
ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ရွမ္းလူမ်ိဳး(၃၀)တြင္ ထည့္သြင္း၍ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ရာ ေကြ႕ရွမ္းလူမ်ိဳး
မ်ားကုိလည္းေကာင္း ဂြ်မ္းလူမ်ားကုိလည္း ေကာင္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားဟု ေဒသတစ္ေလွ်ာက္
ေခၚတြင္ၾကခဲ့သည္ဟု သမုိင္းပညာရွင္အခ်ိဳ႕ က ယူဆၾကသည္။အခ်ိဳ႕ပညာရွင္မ်ားက
တစ္ခ်ိန္က ဧရာ၀တီျမစ္ကမ္းတြင္ ေနထုိင္ခဲ့ဖူးေသာ ကမ္းယံလူမ်ိဳးမွားမွ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားျဖစ္
လာသည္ဟူ၍လည္းေကာင္း၊ ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားအား ယေန႔ ပုိးကရင္ျဖစ္လာသည္ဟူ၍လည္း
ေကာင္း ယူဆၾကသည္။ယေန႔ရခုိင္ျပည္နယ္ေဒသတစ္ခ်ိဳ႕တြင္ ကမ္းယံ လူမ်ိဳးအနည္းငယ္ကုိ
ေတြ႕နုိင္ရာ ယင္းတုိ႔မွာ ကရင္လူမ်ိဳးမွားႏွင့္မတူေၾကာင္းကုိလည္းေကာင္း၊ ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားသည္
ေပ်ာက္ကြယ္သြားၿပီဟု သမုိင္းပညာရွင္အခ်ိဳ႕က ယူဆၾကေသာ္လည္း အမွန္မွာ ယေန႔တုိင္
ေအာင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးတုိ႔၏ အဆက္အႏြယ္ကုိ ပဲခူးတုိင္းအေနာက္ဖက္ျခမ္းႏွင့္ ျပည္ၿမိဳ႕တစ္ဖက္
တြင္ အႏွ႔႔ံအျပားေတြ႕ရိွနုိင္ ပါသည္။
သုိ႔ရာတြင္ ထုိသူတုိ႔အားလုံးမွာ သူတုိ႕ကုိယ္တုိင္ ျမန္မာလူမ်ိဳးမ်ားဟု ယုံၾကည္ၾကၿပီး ျမန္မာ
လူမ်ိဳးမ်ားအသြင္သုိ႔ လုံး၀ေျပာင္းလဲသြားျခင္းသာျဖစ္သည္။ သုိ႕ေသာ္ ျမန္မာစစ္စစ္မ်ား ႏွင့္
အေရာင္အေသြးမတူျခင္း၊ စကားေျပာရာတြင္ အသံ၀ဲပုံ တစ္မ်ိဳးတစ္ဖုံထူးျခားျခင္းတုိ႔ ေၾကာင့္
ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားကုိ ပုိးကရင္ျဖစ္လာသည္ဆုိေသာ ယူဆခ်က္မွာ မမွန္နုိင္ပါ။ သို႕ရာတြင္ ေရွးပ်ဴ
ယဥ္ေက်းမႈထြန္းကားခ်ိန္တြင္ ပ်ဴလူမ်ိဳးမ်ားႏွင့္ ပုိးကရင္အႏြယ္အ၀င္မ်ားတုိ႔ ေရာေႏွာ ခဲ့ၾက
သည့္ လကၡဏာအေထာက္အထားကား ထည့္သြင္းစဥ္းစားရေပမည္။အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္
ယေန႕ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔၏ ရုိးရာဓေလ့အခ်ိဳ႕သည္ ထုိေခတ္ ပ်ဴယဥ္ေက်းမႈ အခ်ိဳ႕တုိ႔ႏွင့္ နီးစပ္
သည္ကုိ ေတြ႕ရိွနုိင္ျခင္း၊ မည္လည္သမုိင္းတြင္ ပ်ဴမင္း မ်ား ဟူေသာ အေရးအသားႏွင့္ပတ္
သက္၍ ပ်ဴမွာ လူမ်ိဳးမ်ားကုိ ေဖာ္ျပရာျဖစ္သကဲ့သုိ႔ ၿပဳံး ဟူေသာ အေခၚမွာ ျမန္မာစကားသံ
အရ ယရစ္သံပ်က္ျဖစ္၍ ပရုံး ဟူေသာအသံထြက္ၿပီး သံမွန္အေနအထားသုိ႔ေလ့လာပါက ပရုံး
ဖလုံး ဖလုံ ဟူေသာ အသံမ်ားရဲ႕ မူလဇစ္ျမစ္ျဖစ္နုိင္ ၿပီး ယင္းအေခၚသည္ ယေန႕ ပုိးကရင္
တုိ႔ မိမိကုိယ္ကုိေခၚေသာ ဖလုံ ဟူေသာ အေခၚႏွင့္ အသံထြက္တူသည္ကုိ ေတြ႕ရသည္။ထုိ႔အျပင္
နုိင္ငံျခားသားမ်ား၏ မွတ္တမ္း၀င္အေခၚအရ ျပည္ၿမိဳ႕ကုိ ပရုံး ဟုေခၚျခင္းသည္ ယင္းေဒသတြင္
တစ္ခ်ိန္က ယေန႕ ဖလုံ ေခၚေသာ ပုိးကရင္လူမ်ိဳးစုတုိ႔ ေနထုိင္ရာ ေဒသအျဖစ္ျဖင့္ ထင္ရွားခဲ့ေၾကာင္းကုိ ေရွးကရင္လူႀကီးမ်ားအဆုိႏွင့္ ယွဥ္ၿပီးသိနုိင္ပါသည္။ျမန္မာသမုိင္းတြင္
ပါရိွသည့္ မြန္ ျမန္မာတုိ႔ ႏွစ္ေပါင္း(၄၀)စစ္ပဲြကာလတြင္ ျမန္မာမင္းမ်ား၏ အေရွ႕ဘက္စစ္
ေၾကာင္းျဖစ္ေသာ စစ္ေတာင္းျမစ္၀ွမ္းတစ္ေလ်ွာက္တြင္ အမ်ားစုေနထုိင္ေသာ စေကာကရင္
လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိ ျမန္မာမင္းတုိ႔၏ စစ္တပ္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေစျခင္းျဖင့္လည္းေကာင္း၊ မြန္မင္း
မ်ားႀကီးစုိးရာ ေဒသျဖစ္ေသာ ျမစ္၀ကြန္းေပၚႏွင့္ ေအာက္ပုိင္းရိွပုိးကရင္လူမ်ိဳးစုမ်ားကုိ မြန္မင္းမ်ား၏
စစ္တပ္တြင္ ပါ၀င္ေစျခင့္ျဖင့္လည္းေကာင္း၊ ကရင္လူမ်ိဳးႏွစ္စုအား မြန္ ျမန္မာတုိ႔က ခဲြျခားေခၚ
ေ၀ၚျခင္းျဖင့္ စေကာကရင္အုပ္စုကုိ ျမန္မာကရင္မ်ား၊ ပုိးကရင္အုပ္စုကုိ မြန္ကရင္ သုိ႕မဟုတ္
တလုိ္င္းကရင္မ်ားဟူ၍လည္းေကာင္း ယေန႕တုိင္ေအာင္တစ္ခ်ိဳ႕ေခၚေ၀ၚ ေနၾကေသးသည္။သုေတ သီတစ္ခ်ိဳ႕က ေတာင္ငူမင္းဆက္ကုိ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔ စတင္တည္ေထာင္ေၾကာင္း အဆုိရိွၾကသည္။
ယင္းအဆုိမွာ မ်ားစြာ ေလၽွာ္ကန္လွေပသည္။ အေၾကာင္းမွာ မြန္-ျမန္မာစစ္ပဲြ ကာလတြင္ စေကာ
ကရင္လူမ်ိဳးစုတုိ႔သည္ စစ္ေရး အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအေတြ႕အႀကံဳႏွင့္ နယ္ေျမေဒသ စုစည္းေနထုိင္မႈမ်ား
ေၾကာင့္ ေတာင္ငူမင္းဆက္ကုိ စတင္တည္ေထာင္ရန္ အင္အားအထူးေကာင္းမြန္လ်က္ရိွမည္မွာမ
လဲြေပ၊ မည္သုိ႔ပင္ဆုိေစကာမူ သမုိင္းတြင္ ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔ မွတ္တမ္းမ၀င္သည္မွာ ကရင္လူ မ်ိဴးတုိ႕၏ ေအးေဆးစြာ ေနထုိင္လုိေသာစိတ္ဓာတ္ႏွင့္ စည္းလုံးညီညြတ္မႈ အားနည္းေသာ သဘာ
၀တုိ႔ေၾကာင့္ အျခားလူမ်ိဳးမ်ား၏လက္ေအာက္တြင္ ကာလၾကာျမင့္စြာ ေနထုိင္ၾကရကာ မိမိတုိ႔ဓေလ့
ထုံးစံတစ္ခ်ိဳ႕ ႏွေမ်ာဖြယ္ရာ ဆုံးရွဴံးရျခင္းႏွင့္တစ္ေဒသႏွင့္တစ္ေဒသဆက္သြယ္ရန္ ေ၀းလံခက္ခဲ
ေသာ ေနရာေဒသမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကရေလသည္။
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ႏွင့္ ကရင္သကၠရာဇ္
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
ကရင္ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ သေလး၊ ထိုင္ေခါက္ဖိုး၊ ျပာသိုလဆန္း (၁)ရက္သည္ ၁၉၃၈ ခုႏွစ္တြင္ ေပၚေပါက္လာ၏။ ေဂဇက္၀င္ ႏိုင္ငံေတာ္ရက္အားေန႔ျဖစ္၍ ႏိုင္ငံတ၀ွမ္းလုံးရွိ ေက်ာင္းမ်ား၊ ႐ုံးမ်ား၊ အလုပ္႐ုံမ်ား၊ ဘဏ္တိုက္ႀကီးမ်ား ပိတ္ၾကရ၏။ျပည္သူလူထုအားလုံး ၀မ္းသာအားရျဖစ္၍ မဆုံးႏိုင္ေပ။ ေနာင္လည္း ကရင္ႏွစ္သစ္ကူး ပြဲေတာ္ေန႔သည္ ႏွစ္စဥ္လာဦးမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မဂၤလာက်က္သေရရွိေသာ ႏိုင္ငံေတာ္ရက္အား တရက္ပိုုလာမည္ျဖစ္ရကား လုပ္သားျပည္သူလူထု ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူတို႔ ၀မ္းေျမာက္၍ မဆုံးႏိုင္ေပ။ အခ်ိဳ႕ေသာ ကရင္အမ်ိဳးသားတုိ႔ကား မိမိတို႔ အေမြအႏွစ္ျဖစ္သည့္ ေပ်ာက္ကြယ္ တိမ္ျမဳပ္ေနေသာ ေန႔ထူးေန႔ျမတ္ကို ျပန္လည္ရရွိၾကသျဖင့္ မည္မွ်ပီတိျဖစ္သည္ကုိ စာအားျဖင့္ ေရးသားေဖာ္ျပျခင္းငွာ မစြမ္းႏိုင္ေပ။ကရင္ႏွစ္ သစ္ကူးေန႔ႏွင့္အတူတကြ ကရင္သကၠရာဇ္ ပါလာ၏။ ၎ သကၠရာဇ္မွာ အံ့ၾသဘြယ္ရာ ျဖစ္ေနေပသည္။ ကမၻာသုံးသကၠရာဇ္ ၁၉၈၀ ထက္ အသက္ ၇၃၉ ႏွစ္ႀကီးေနရကား ကရင္လူမ်ိဳးတုိ႔သည္ ကမၻာအံ့ဖြယ္တခုကို တီထြင္လိုက္ျခင္း ျဖစ္ေနသည္ဟု ဆိုၾကသည္။ အံ့ၾသၾကသည္။ ဟာသျပဳၾကသည္။ သုိ႔ေသာ္ ဟာသျပဳထုိက္၊ ဆိုထိုက္၊ အံ့ၾသထုိက္ေပသည္။ ေတြးေလ၊ ေတြးေလ၊ ပို၍ပင္ အံ့ၾသဆန္းၾကယ္ေလပင္ မဟုတ္ပါေလာ။
ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ျဖစ္ေပၚလာပံု
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
၁၉၄၈ခုႏွစ္ေဖေဖာ္၀ါရီလ (၃) ရက္ေန ့တြင္ KNU ကရင္္အမ်ိဳးသားအစည္းအရံုးက ဖဆပလ အစိုးရထံ ပရင္ျပည္ေပးရန္ စာေရးေတာင္းဆိုခဲ့သည္။ စာကို တလအတြင္း (၁၉၄၈) ခုႏွစ္၊ မတ္လ (၃) ရက္ေန ့ေနာက္ဆုံးထားျပီး ဖစပလ အစ္ိုရမွ KNU ထံ အေၾကာင္းျပန္ရန္၊ ျပန္စာမရရွိပါက (သုိ ့မဟုတတ္) ကရင္ျပည္ျပန္ေပးဖုိ ့ရန္ ျငင္းဆိုပါက ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ေျခတလွမ္း တက္လွမ္းမည္ဟု ပါရွိပါသည္။ ကရင္ျပည္ေတာင္းဆိုစာ ပိုမိုေလးနက္ေစရန္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့၌ ျမန္မာတျပည္လုံးရိွ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားအားလုံး ကရင္ျပည္လိုလားေၾကာင္း ျမိဳ ့ေပၚတက္၍ ကရင္လူဆႏၵျပပြဲ က်င္ပရန္ ဆုံးျဖတ္ခဲ့ၾကသည္။ ယင္ဆုံးျဖတ္ခ်က္အတိုင္း (၁၉၄၈) ခုႏွစ္၊ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့တြင္ ျမန္မာျပည္တျပည္လုံးရွိ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားျမိဳ ့ေပၚတက္၍ ကရင္ျပည္လိုလားေၾကာင္း ကရင္လူထူဆႏၵျပပြဲ က်င့္ပေလသည္။ ေအာက္ျမန္မာျပည္ ကရင္အမ်ားစု ရွိရာေဒသမ်ားတြင္သာမက ေျမာက္ဖက္ျမစ္ၾကီးနားမွ ေတာင္ဖက္ျမိတ္ျမိဳ ့အထိ၊ ရွမ္းျပည္နယ္တြင္ နမ့္ခမ္း၊ ကြတ္ခိုင္၊ လားရႈိး၊ ေတာင္ၾကီး၊ က်ိဳင္းတုံ၊ ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္းတြင္ မိတၳီလာ၊ ေခ်ာက္၊ ေရနံေခ်ာင္း စသည္ျဖင့္ တျပည္လုံးတြင္ ဆႏၵျပၾကသည္။ ရန္သူ ဖဆကလ မွလည္း ျခိမ္းေျခာက္ေႏွာက္ယွက္တားျမစ္ျခင္းကို အမ်ိဳးမ်ိဳးျပဳလုပ္ခဲ့သည္။ သို ့ေသာ္ ေႏွာက္ယွက္တားျမစ္ျခင္း အမ်ိဳးမ်ိဳးၾကားမွ ကရင္တမ်ိဳးသားလုံး (၂) ရက္၊ (၃) ရက္ခရီးမ်ားခ်ီတက္၍ ဆႏၵျပရာ ကရင္အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳးသမီးေပါင္း (၄)သိန္းေက်ာ္ အသံတိတ္ ဆႏၵျပ၍ ထိုေန ့ရက္အထိ ျမန္မာျပည္သမိုင္းတြင္ အၾကီးမားဆုံး ဆႏၵျပပြဲျဖစ္ခဲ့သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်းသည္ ေၾကြးေၾကာ္သံ (၄) ခ်က္ျဖင့္ ခ်ီတက္ဆႏၵျပခဲ့ၾကသည္။
(ကရင္ျပည္ခ်က္ျခင္းျပန္ေပး၊
ကရင္တက်ပ္၊ ဗမာတက်ပ္၊
လူမ်ိဳးေရးအဓိကရုဏ္း အလိုမရွိ၊
ျပည္တြင္းစစ္အလိုုမရွိ )
စသည့္ေၾကြးေၾကာ္သံမ်ားပါေသာ ပိုစတာမ်ား ကိုင္စြဲျပီး ျမိဳ ့မ်ားအတြင္းလွည့္လည္၍ ျငိမ္းခ်မ္းစြာအသံတိတ္ ဆႏၵျပၾကရာ ျမန္မာျပည္သမိုင္းတြင္ စည္ကမ္းအရွိဆုံး ဆႏၵျုပပြဲအျဖစ္ သမိုင္းတြင္ရစ္ခဲ့သည္။ ဤႏုိင္ငံေရး ေၾကြးေၾကြာ္သံမ်ားသည္ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားအေနႏွင့္ အျခားလူမ်ားနည္းတူ အမ်ိဳးသားတနး္တူေရးႏွင့္ ကိုယ္ပိုင္ျပဌာန္းခြင့္ကို လုိလားေၾကာင္း ျပည္တြင္းစစ္ကိုမလိုလားေၾကာင္း၊ ႏိုင္ငံေရးျပသနာကို ႏိုင္ငံေရးနည္းႏွင့္သာ တရားမ်ွတစြာ ေျဖရွင္းလိုေၾကာင္း ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေဖာ္ျပျခင္းျဖစ္သည္။ ကရင္ကံၾကမၼာ ပရင္ဖန္တီးခြင့္ရရွိေရးႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ ကရင္အျမိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈသမိုင္းၾကီးသည္ ႏုိင္ငံေရးသမိုင္းတစု၊ သာမန္လူတစု၏ လႈပ္ရွားမႈမဟုတ္ဘဲ တမ်ိဳးသားလုံးလကၡဏာ ေဆာင္သည္ ပရင္အမ်ိဳးသားေရး လႈပ္ရွားမႈၾကီး ျဖစ္ေၾကာင္းကို ကရင္လူထူဆႏၵျပပြဲၾကီးက ေဖၚထုပ္ျပသလိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။ တဆက္တည္းမွာပင္ ကရင္အမ်ိဳးသားလႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ကရင္ေတာ္လွန္ေရးသည္ ျပည္ပေသြးထုိးမႈေၾကာင့္ျဖစ္ေပၚလာျခင္း မဟုတ္ေၾကာင္း ျပသလိုက္ျခင္းပင္ျဖစ္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားထု ဆႏၵျပပြဲ၏ ႏုိင္ငံေရးအဓိပၸါယ္ ကရင္တမ်ိဳးသားလုံး၏ ႏုိင္ငံေရးအသိ မ်ိဳးခ်စ္ျပည္ခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ကို ေမြးထုပ္ျပသည့္ေန၊ ပရင္တမ်ိဳးသားလုံး၏ စည္းလုံးညီညြတ္မႈကို ေဖာ္ထုပ္ျပသည့္ေန ့၊ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ဇာတိေသြး၊ ဇာတိမာန္ကို ရဲရဲေတာက္ ေဖာ္ထုပ္ျပသည့္ေန ့၊ ႏုိင္ငံေရး လက္ဦးမႈကို ကရင္မ်ားရယူသည့္ေန ့၊ ကရင္ကို ကမၻာက ပိုမိုသိေစသည့္ေန ့ပင္ျဖစ္သည္။ အဆုိပါအေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ (၁၉၅၃) ခုႏွစ္၊ ႏို၀င္ဘာလ (၂၃) ရက္မွ (၂၅) ရက္ေန ့အထိ ဖာပြန္ျမိဳ ့တြင္က်င့္ပေသာ ေကာ္သူေလးျပည္လုံးဆိုင္ရာ ကြန္ကရက္မွ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့ကို ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ဟု သတ္မွတ္က်င့္ပရန္ ျမစ္၀က်ြန္းေပၚအမွတ္ (၁) ခရိုင္ဥကၠဌ ဦးေက်ာ္ေအးက အဆိုျပဳျပီး ျမစ္၀က်ြန္းေပၚ အမွတ္ (၁) တပ္မမႈး ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေပၚထူးက ေထာက္ခံ၍ ကြန္ကရက္ကိုယ္စားလွယ္မ်ားက ကန္ ့ကြက္သူလုံး၀မရွိဘဲ တညီတညြတ္တည္း အတည္ျပဳလိုက္ရာ ကရင္လူထူ ဆႏၵျပပြဲျဖစ္သည့္ ေဖေဖၚ၀ါရီလ (၁၁) ရက္ေန ့သည္ ကရင္အမ်ိဳးသားေန ့ ျဖစ္လာေလသည္။ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ဥပေဒၾကမ္းကို ထုတ္ျပန္ရန္ လိုအပ္လွ်က္ရွိသည္။ ထိုသို႔ေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ ေအာက္ပါအတိုင္း ျပ႒ာန္းလိုက္သည္။
ေခါင္းစဥ္ငယ္ ၁။
(၁) ဤဥပေဒကို ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ အသိအမွတ္ျပဳျခင္း ဥပေဒ ၁၉၃၇ ဟု ေခၚတြင္ေစရမည္။ (၂) ဤဥပေဒသည္ ဘုရင္ခံက ေၾကညာခ်က္ ထုတ္ျပန္သည့္ေန႔မွ အစျပဳ၍ အထူးသျဖင့္ ယခုေၾကျငာေသာ အခ်ိန္မွစ၍ ခ်က္ျခင္း အာဏာတည္ေစရမည္။ (၃) ဤဥပေဒသည္ ၿဗိတိသွ်ျမန္မာႏိုင္ငံ တ၀ွမ္းလံုးကို အာဏာသက္ေရာက္ေစရမည္။
ရွင္းလင္းခ်က္ ၁။
(၁) ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားဆိုသည္မွာ ၎တို႔၏ အမ်ိဳး၊ ဇာတိ၊ ဘာသာအယူ၀ါဒ၊ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္မႈတို႔ႏွင့္ မသက္ဆိုင္ဘဲ အားလံုးေသာ ကရင့္မ်ိဳးႏြယ္မ်ား၊ မ်ိဳးႏြယ္စုမ်ား၊ မိသားစု၀င္ အႏြယ္တူ လူမ်ိဳးမ်ား အားလံုးကိုဆိုလိုသည္။
(၂) ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔သည္ အျခားေသာ တိုင္းရင္းသားမ်ား၊ ျပည္သူမ်ား၊ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ႏွစ္သစ္ကူးေန႔ အတိုင္းပင္ အတိအက် အဓိပၸါယ္ရေပသည္။ ေကာင္းျမတ္ေသာႏွစ္၏ ပထမေန႔ျဖစ္သည္။ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ား ႏွစ္သစ္ကူးေန႔သည္ ျမန္မာျပကၡဒိန္ ျပာသိုလဆန္း (၁)ရက္ေန႔ႏွင့္ ဆီေလွ်ာ္သည့္အတိုင္း ကရင္ျပကၡဒိန္ႏွစ္အရ သေလး၊ ထိုက္ေခါက္ဖိုး လဆန္ုး (၁)ရက္ သို႔မဟုတ္ (၂) ရက္တြင္ က်ေရာက္ေပသည္။
ႏွစ္သစ္ အလို႔ငွာ ဤေန႔ရက္သို႔ က်ေရာက္ေသာအခါ ကရင္အမ်ိဳးသားမ်ားသည္ ၀ါးအိမ္သစ္မ်ားကို တည္ေဆာက္ျခင္း၊ ပစၥည္းေဟာင္းမ်ားကို ျပဳျပင္ျခင္း၊ ေတာင္ကုန္းထူထပ္ေသာ ေနရာသစ္တို႔၌ ေတာင္ယာသစ္မ်ားကို သတ္မွတ္ျခင္းတို႔ကုိ ျပဳလုပ္ၾကသည္။ ဤကိစၥမ်ားကို အားလံုးေသာကရင္မ်ားက ေနရာတိုင္းမွာ အသိအမွတ္ျပဳၾကသည္။ ႐ုပ္တုကိုးကြယ္သူ ကရင္မ်ားက နတ္မ်ားကို ကိုးကြယ္ပသျခင္းျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဗုဒၶဘာသာ ကရင္မ်ားက ဘုရားရွိခိုးျခင္း၊ ေက်ာင္း ဇရပ္သြားျခင္း၊ သံဃာေတာ္မ်ားထံမွ တရားနာယူျခင္းတို႔ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္မ်ားက ဆုေတာင္း ဘုရားရွိခိုးျခင္း စသည္တို႔အျပင္သက္ဆိုင္ရာ ယံုၾကည္ ကိုးကြယ္မႈအလိုက္ ကရင္မ်ိဳးႏြယ္ အားလံုးသည္ ႀကီးစြာေသာ စည္းေ၀းျခင္းမ်ား ျပဳၾကလွ်က္ စု႐ုံးၾကေသာ သက္ဆိုင္ရာ ဘာသာေရး ပြဲေတာ္မ်ား၊ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲမ်ားကို ကရင္မ်ား ေနထိုင္ရာ ေဒသတိုင္းတြင္ ျပဳလုပ္ၾကေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ကရင္အမ်ိဳးသားတို႔၏ သမိုင္းတြင္ ဤေန႔ရက္မ်ားသည္ အႀကီးက်ယ္ဆံုးေသာ ေပ်ာ္ပြဲ႐ႊင္ပြဲေန႔မ်ား ျဖစ္ၾကေပသည္။
ေၾကျငာခ်က္၏ အေၾကာင္းအက်ိဳးမ်ား
••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••••
တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုမ်ားကိုယ္တိုင္ ၎တို႔၏ ေရွး႐ုိးစဥ္လာ ထံုးတမ္းဓေလ့မ်ားကို ေစာင့္ထိန္းျခင္း၊ ျမင့္ျမတ္ေသာ ဘာသာေရးတရားႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာေန႔မ်ားကို အသိအမွတ္ျပဳျခင္း တို႔သည္ ၿဗိတိသွ်အစိုးရ၏ ထာ၀ရ ႏိုင္ငံေရး မူ၀ါဒျဖစ္ေပသည္။ သို႔ျဖစ္၍ ျမန္မာျပည္လူမ်ဳိးစုတို႔၏ ဘာသာေရးႏွင့္ စပ္ဆိုင္ေသာ ေန႔မ်ား၊ ျမင့္ျမတ္ေသာေန႔မ်ားကို ၿဗိတိသွ် အစိုးရက အသိအမွတ္ ျပဳသည္ကို ကြၽႏု္ပ္တို႔ ျမင္ေတြ႕ၾကရသည္။ တိုင္းရင္းလူမ်ဳိးမ်ား မဟုတ္ၾကေသာ တ႐ုတ္၊ ဥေရာပသားတို႔သည္ သူတို႔ႏွင့္အတူ သူတို႔၏ ဘာသာေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာ ျမင့္ျမတ္ေသာေန႔မ်ားကို ကြၽႏ္ုပ္တို႔၏ ေျမေပၚသို႔ ေဆာင္ယူခဲ့ၾကသည္။ ၎ကို ၿဗိတိသွ် အစိုးရအေနျဖင့္ အစိုးရ ႐ုံးပိတ္ရက္၊ အားလပ္ရက္အျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳခဲ့ေပသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ဒုတိယအေရးအပါဆံုး တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးျဖစ္သည့္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ားမွာမူ မည္သည့္ျမင့္ျမတ္ေသာ ေန႔ႏွင့္ ဘာသာေရးႏွင့္ဆိုင္ေသာေန႔မွ် အသိအမွတ္ျပဳျခင္း မခံရေသးေပ။
အမွန္တကယ္ လိုအပ္ေနသည္ျဖစ္၍ ႀကီးစြာေသာ သံေ၀ဂႀကီးရလွ်က္ ကရင္ေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ သက္ႀကီးသူမ်ား တို႔သည္ အသိအမွတ္ျပဳေပးရန္ အားထုတ္ႀကိဳးပမ္း ခဲ့ၾကေပသည္။ ဤကိစၥကို အစိုးရထံ ေမးျမန္းၾက၏။ ထင္ရွားေပၚလြင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကသည္။ သို႔မဟုတ္ အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳရန္ ေအာင္ျမင္စြာ ေဆာင္႐ြက္ခဲ့ၾကသည္။

Credit to > Aye Saw Wai

#‎ေရႊဆိုင္ႀကီးမ်ားက‬ တရား၀င္ေရာင္းေနတဲ့ ေပါင္မရ ေရာင္းမရ ေရႊထည္မ်ားႏွင့္ လုပ္စားခံေနရသူမ်ား#

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ခိုင္မာသည့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ စီးပြားေရး ေစ်းကြက္ မရွိသည့္အတြက္ ၂၀၁၅ ခုႏွစ္ အေစာပိုင္းမွ စတင္ၿပီး၊ ၿပိဳဆင္းလားေသာ အိမ္ၿခံေျမေစ်းကြက္ေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ား အေနျဖင့္ ႏိုင္ငံျခားေငြေၾကး ေဒၚလာေစ်းကြက္ အတြင္းသို႔ ၀င္ေရာက္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမ်ား ျပဳလုပ္လာၾကသည္။

ထိုသို႔ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈမ်ားေၾကာင့္ ေဒၚလာေစ်းႏႈန္းမ်ား တရိပ္ရိပ္ တက္လာခဲ့၍ အစိုးရ အေနျဖင့္ ထိန္းခ်ဳပ္မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာခဲ့ေသာေၾကာင့္ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံသူမ်ား အေနျဖင့္ အျခားေစ်းကြက္ တစ္ခုျဖစ္ေသာ ေရႊေစ်းကြက္သို႔ ျမႇားဦးလွည့္လာျပန္သည္။ ယင္းအတြက္ေၾကာင့္ ရက္သတၱပတ္ ႏွစ္ပတ္ခန္႔ အတြင္း ေရႊတစ္က်ပ္သားလွ်င္ ငါးေသာင္းခန္႔အထိ ေစ်းႏႈန္းမ်ား ျမင့္တက္လာခဲ့သည္။
ေစ်းတတ္လည္း႐ံႈး၊ ေစ်းက်လည္း ႐ံႈး၊ ေရႊဆိုတာ အ႐ံႈးပဲလား….
ေရႊစုေဆာင္းသူမ်ား အေနျဖင့္လည္း ေရႊစုေဆာင္းရန္ ၀ယ္ယူျခင္းမ်ားေၾကာင့္ ေရႊေစ်းမ်ား တတ္လာခဲ့ခ်ိန္တြင္ အေျခခံ လူတန္းစား တစ္ခ်ိဳ႕မွာ ယခင္စုေဆာင္း ၀ယ္ယူထားေသာ ေရႊေလးမ်ားအား ထုခြဲေရာင္းခ်ျဖင္းျဖင့္ အျမတ္ရလိုရငွား ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား ရွိလာခဲ့သည္။
သို႔ေသာ္ ယင္းကဲ့သို႔ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရာတြင္ ယခင္၀ယ္ယူထားေသာ ေရႊဆိုင္မွာ မူလဆိုင္ ေနရာတြင္ မရွိေတာ့သျဖင့္ နီးစပ္ရာ ေရႊဆိုင္မ်ားတြင္ ၀င္ေရာက္ ေရာင္းခ်ခဲ့ရာမွ ျပႆနာေပါင္းစံု စတင္လာခဲ့ေတာ့သည္။
ေရႊမ်ားမွာ ေရႊရည္မျပည့္မွီျခင္းႏွင့္ အေရာင္အဆင္း မြဲေနျခင္းမ်ားေၾကာင့္ မည္သည့္ ေရႊဆိုင္ကမွ် လက္ခံလိုျခင္း မရွိသလို ေပါင္ႏွံရာတြင္ပင္ အေပါင္ဆိုင္မွ အဆမတန္ ေစ်းႏွိမ္ျခင္းမ်ားကို ခ်ိဳးခ်ိဳးဖဲ့ဖဲ့ ခံလိုက္ရေသာအခါ ေရႊ၀ယ္ခဲ့ မိသည္မွာ မွားေနၿပီလားဟုပင္ ထင္ျမင္ဖြယ္ရာ ရွိေနသည္။ ယင္းတို႔ကဲ့သို႔ ေရႊ၀ယ္ယူသူမ်ားမွာ ေငြပိုလွ်ံ လြန္းေန၍ မဟုတ္ပဲ ၀တ္လဲ ၀တ္ခ်င္ စုခ်င္လဲ စုခ်င္၍ ၀ယ္ယူၾကသူမ်ားျဖစ္ရာ ယင္းကဲ့သို႔ ေရႊရည္ပါတယ္ဆို႐ံု ျဖစ္ေနေသာ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ားေၾကာင့္ အ႐ံႈးမ်ားစြာျဖင့္ ရင္ဆိုင္ရေသာအခါ တာ၀န္ယူမႈ ကင္းမဲ့ေနေသာ ေရႊထည္မ်ားကို သိမ္း၍ ျပန္ရင္ျပန္၊ သို႔မဟုတ္ပါက ေရႊ၀ယ္ယူခ်ိန္ ေစ်းႏွင့္ အင္မတန္ ကြာဟာေနေသာ ေရႊထည္မ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ျပီး ကိုယ့္ကိုကိုယ္အျပစ္ တင္႐ံုမွလြဲ၍ မည္သို႔မွ် တတ္ႏိုင္ေတာ့မည္ မဟုတ္ေပ။
အရည္အေသြး မျပည့္မီတဲ့ ေရႊေစ်းကြက္ ဘယ္ကစတာလဲ
ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ ေရႊေစ်းကြက္ အတြင္းသို႔ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ား ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ေသာ ေစ်းကြက္မွာ လြန္ခဲ့ေသာ ၈ ႏွစ္၊ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ခန္႔က စတင္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။
ေရႊဆိုင္ဖြင့္လိုသူမ်ား အေနျဖင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္း၏ ေထာက္ခံခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ မလိုအပ္ေတာ့ဘဲ ၿမိဳ႕ေတာ္စည္ပင္သာယာေရး ေကာ္မတီ၏ ခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ တရား၀င္ ဖြင့္လွစ္ခြင့္ ရရွိေနေသာေၾကာင့္ ယခုကဲ့သို႔ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ေသာ ဆုိင္မ်ား မ်ားျပားလာခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းမွ တာ၀န္ရွိသူ တစ္ဦးက ဆုိသည္။
ယင္းေရႊဆိုင္မ်ား အေနျဖင့္ အေျခခံ လူတန္းစား အမ်ားဆံုး ေနထုိင္သည့္ ၿမိဳ႕ဆင္ေျခဖံုး ရပ္ကြက္မ်ားႏွင့္ နယ္ၿမိဳ႕မ်ားတြင္ အမ်ားဆံုး ဖြင့္လွစ္ၿပီး အေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္ေနၾကသည္ဟု ေရႊလုပ္ငန္းရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္းမ်ားထံမွ သိရသည္။
ေစ်းကနည္းနည္း ေရႊကႀကီးႀကီး
ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊေစ်းကြက္ အေနျဖင့္ အေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုုပ္ရာတြင္ (၁) အေခါက္ေရႊ (၁၆ ပဲ အကယ္ဒမီ)၊ (၂) ၁၄-၁၅ ပဲရည္၊ (၃) အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊဟူ၍ သံုးမ်ိဳးခန္႔ျဖင့္ ျပဳလုပ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရသည္။
အေျခခံ လူတန္းစားမ်ား ၀ယ္ယူစုေဆာင္းသည့္ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ားမွာ ေစ်းႏႈန္းသက္သာၿပီး၊ နီးစပ္ရာ ေရႊဆုိင္မ်ားမွ ၀ယ္ယူျခင္းျဖစ္သည့္ အတြက္ အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊထည္ပစၥည္း အမ်ိဳးအစားမ်ား အမ်ားဆံုး ျဖစ္ေနသည္ကို ေတြ႕ရွိရသည္။
“အပိုေငြ ေလးငါးေျခာက္ေသာင္းနဲ႔ ေရႊ၀ယ္၀တ္တာပါ။ ရွိတန္ဆာ မရွိ၀မ္းစာေပါ့။ လိုတဲ့အခ်ိန္မွာ ထုတ္ေရာင္းလို႔ ရတယ္ေလ။ သြားရတာလည္း မေ၀းသလို ေစ်းႏႈန္းမွာလည္း ၿမိဳ႕ထဲက ဆုိင္ႀကီးေတြထက္ ေလ်ာ့တယ္။ အဲဒီေတာ့ အနီးနားက ေရႊဆိုင္ေတြမွာပဲ ၀ယ္ျဖစ္ပါတယ္”ဟု ေတာင္ဒဂံု ၿမိဳ႕နယ္မွ ေရႊ၀ယ္ယူသည့္ အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ဆုိသည္။
“ပိုက္ဆံ ေလးငါးေသာင္းေလာက္နဲ႔ အဲလို ဆုိင္မ်ိဳးေတြမွာ ေရႊထည္လုပ္လို႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ဆီမွာဆိုရင္ ခုႏွစ္ေသာင္း ရွစ္ေသာင္းေလာက္မွ ပစၥည္းလုပ္လို႔ ရမွာပါ။ ေရႊရည္ မျပည့္မီတဲ့ အတြက္ ပစၥည္းကို လိုသလိုပံုသြင္းၿပီး စိတ္ႀကိဳက္ျပဳလုပ္လို႔ရတယ္။ အဲဒီ အတြက္ အေျခခံ လူတန္းစားမ်ားတဲ့ ေနရာေတြမွာ အဆင္ေျပတယ္”ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕လယ္ေခါင္တြင္ ေရႊဆိုင္ ဖြင့္လွစ္ထားသည့္ အမ်ိဳးသား တစ္ဦးက ဆိုသည္။
အရည္ေသြးမမီ ေ႐ႊရည္ၿခံဳမ်ားႏွင့္ ဒံုး ႏွင့္ အ႐ံႈး
အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊဆိုသည္မွာ ၁၄-၁၅ပဲရည္ ရွိသည္ဟု အာမခံ ေရာင္းခ်ထား ေသာ္လည္း ယင္းအရည္အေသြးအား ျပည့္မွီျခင္း မရွိေသာ ေရႊမ်ားကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္။
“ကၽြန္မတို႔ဆီမွာ ေရႊႏွစ္မ်ိဳး ခြဲၿပီးေရာင္းခ်ပါတယ္။ ေအာက္ထပ္မွာ ေရာင္းတာက ၁၅ ပဲရည္ေတြပါ။ အေပၚမွာ ေရာင္းတာက အေပါင္ဆံုးေပါ့ေနာ္။ သူကေတာ့ ဒံုးလို႔လည္း ေခၚတယ္။ ေရႊရည္ကေတာ့ ၁၄ပဲ ၂ျပားလို႔ ေခၚတယ္။ အေပၚမွာေရာင္းတဲ့ ပစၥည္းေတြက အေပါင္ဆံုး ေရႊေတြကို ျပန္ၿပီးေတာ့ ပစၥည္း ျပန္လုပ္ထားတာပါ။ ကၽြန္မတို႔ဆိုင္က ၀ယ္ထားတဲ့ေရႊကို ျပန္လာေရာင္းရင္ ၀ယ္ရင္းေစ်းရဲ႕ ၁၀ ရာခိုင္ႏႈန္းကိုႏုတ္ၿပီး ျပန္လည္၀ယ္ယူ ေပးပါတယ္။ ေဘာင္ခ်ာ ေပ်ာက္သြားရင္ေတာ့ လက္မခံပါဘူး”ဟု သဃၤန္းကၽြန္းၿမိဳ႕နယ္ အတြင္းရွိ ေရႊဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ေရႊေရာင္းသူ တစ္ဦးက ေျပာသည္။
ေရႊေလာက အေခၚအေ၀ၚ ဒံုး ေရႊဆုိသည္မွာ ေနရာေဒသ အသီးသီးတြင္ ျပဳလုပ္လာေသာ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ားအား န၀လီ(ေသာင္းေျပာင္း၀ယ္သည့္) လက္ခံ၀ယ္ယူၿပီး ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ျပဳလုပ္ကာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ေသာ ပစၥည္းမ်ားျဖစ္ၿပီး၊ ယင္း ပစၥည္းမ်ား အေနျဖင့္ အာမခံခ်က္ တစ္စံုတစ္ရာ မရွိဘဲ ယင္းပစၥည္းမ်ားအား လိုအပ္၍ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်မည္ ဆိုပါက ၀ယ္ယူသည့္ ဆုိင္တြင္သာ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ႏိုင္ၿပီး၊ အျခားဆုိင္မ်ားတြင္မူ ေရာင္းခ်ရန္ ခက္ခဲေပသည္။
“နယ္ကေန ေဆးလာကုတာ ပိုက္ဆံလိုတယ္ဆိုၿပီး ကၽြန္ေတာ့္ဆီကို ေရႊလာေရာင္းတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က မ၀ယ္ခ်င္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်န္းမာေရးအတြက္ လိုတယ္ဆိုတာနဲ႔ ေစ်းျဖတ္ေပးတယ္။ သူ႔အေနနဲ႔ကလည္း ၀ယ္ရင္းေစ်းနဲ႔ အေတာ္ကြာသြားလို႔ မေရာင္းဘူး။ ကၽြန္ေတာ့္မွာလည္း ျဖတ္ေပးတဲ့ ေစ်းမွာတင္ ႐ံႈးေနပါတယ္။ ေရႊရည္က ၁၀ပဲရည္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္”ဟု ဦးထံု ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္ ဦးေက်ာ္၀င္းက အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊႏွင့္ပတ္သက္၍ သူေတြ႕ႀကံဳခဲ့ရသည္ကို ေျပာသည္။
ယင္းကဲ့သုိ႔ အာမခံခ်က္ အေနျဖင့္ ၀ယ္ယူသည့္ ေဘာင္ခ်ာတစ္ရြက္သာရွိသည့္ ေရႊေလာကအေခၚ ဒံုးေရႊ၀ယ္ယူသည့္ သူမ်ားအေနျဖင့္ ၀ယ္ယူသည့္ ပစၥည္းအား ယင္းဆိုင္မွာပင္ ျပန္လည္ေရာင္းခ်ရမည္ ျဖစ္ၿပီး အျခားဆုိင္မ်ားမွ လက္ခံ၀ယ္ယူမႈ မရွိျခင္း၊ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ရာတြင္ ၁၀ရာခိုင္ႏႈန္း ျဖတ္ျခင္း၊ ေရႊ၀ယ္ယူခ်ိန္တြင္လည္း အရည္အေသြး မမီေသာ ေရႊမ်ားအား အရည္အေသြး ျပည့္မီသည့္ ၁၄-၁၅ ပဲရည္ ေစ်းႏႈန္းအတိုင္း ၀ယ္ယူရျခင္း၊ ကာလသက္တမ္း တစ္ႏွစ္နီးပါး ရွိလာသည့္အခ်ိန္တြင္ မိမိ၏ အဆင္းတန္ဆာ အတြက္ ၀တ္ဆင္သည့္ ပစၥည္းမွာ ေၾကးေရာင္မ်ား ေပၚေပါက္ကာ ဂုဏ္ရွိန္မတင့္သည့္ အေနအထားမ်ိဳး ႀကံဳေတြ႕ရျခင္း ၀ယ္ယူထားသည့္ ေဘာင္ခ်ာ ေပ်ာက္ဆံုးသြားပါက မူရင္းဆုိင္မွ လက္မခံေတာ့သျဖင့္ ေသာင္းေျပာင္း ၀ယ္ယူသည့္ ဆုိင္မ်ားတြင္ ၀ယ္ယူသည့္ ေပါက္ေစ်းထက္ သံုးခ်ိဳးတစ္ခ်ိဳးခန္႔ျဖင့္သာ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ရျခင္း စသည့္အခ်က္မ်ား ဆံုး႐ံႈးနစ္နာလ်က္ရွိသည္။
ေရႊေတာ့ေရႊပါပဲ...ဆိုတဲ့ တရား၀င္လိမ္တဲ့ ေရႊ ေစ်းကြက္
“ေရာင္းတာကေတာ့ ၁၄ ပဲ၊ ၁၅ ပဲ ေျပာၿပီးေရာင္းတာပဲ။ ေရႊပါ၀င္မႈက ၁၀ ပဲ၊ ၁၁ ပဲ ေလာက္ပဲရွိတယ္။ တခ်ိဳ႕ဆိုရင္ ၉ပဲရည္ေလာက္နဲ႔ လုပ္တဲ့ဆိုင္ေတြေတာင္ရွိတယ္”ဟု နဂါးညီေနာင္ ေရႊဆိုင္မွ ေရႊေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္သူ ကိုသီဟစိုးမွ ေျပာသည္။
ထိုသို႔ ေရႊရည္နည္းပါးစြာ ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ေနေသာ္လည္း ၀ယ္ယူသူမ်ား အေနျဖင့္ မသိရွိရျခင္းမွာ နည္းပညာမ်ား ျမင့္မားလာသည့္ အတြက္ ထိုကဲ့သို႔ အရည္အေသြးနိမ့္ ေရႊထည္မ်ားအား ေဆးရည္ အသံုးျပဳၿပီး၊ အကယ္ဒမီေရႊကဲ့သို႔ ပံုစံတူ ေရႊေရာင္နည္းပါး ျပဳလုပ္ေရာင္းခ်ေနျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္သည္ဟုလည္း သိရသည္။
“အရင္တုန္းက နည္းပညာ သိပ္မျမင့္တဲ့အတြက္ အရည္အေသြးနိမ့္တဲ့ ေရႊေတြကို အေရာင္ တင္ရင္ ႏွစ္လေလာက္ပဲခံေတာ့ ၀ယ္တဲ့သူေတြ အေနနဲ႔ အခ်ိန္တို အတြင္း သိရတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕ေရႊ အေၾကာင္း နားလည္တဲ့ ၀ယ္ယူသူဆိုရင္ ခ်က္ျခင္းသိတယ္။ အခု နည္းပညာ ျမင့္လာတဲ့အတြက္ ေရႊကို အေရာင္တင္ထားရင္ ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ခံတယ္။ ၀ယ္ယူသူေတြ ခ်က္ျခင္းလည္း သတိမထားမိဘူး။ ေရာင္းတဲ့ ဆိုင္ကေတာ့ ႏွစ္ႏွစ္အတြင္းမွာ ႀကီးပြားခ်မ္းသာသြားတယ္။ ၀ယ္တဲ့ျပည္သူေတြပဲ အမ်ားႀကီး ဆံုး႐ံႈးနစ္နာရတာ”ဟု ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ ဆယ္စုႏွစ္ေက်ာ္ ေရႊအေရာင္းအ၀ယ္ ျပဳလုပ္ေနသူ တစ္ဦးက ရွင္းျပသည္။
“သူတို႔ကေတာ့ ၁၅ ပဲရည္ဆိုၿပီး ေရာင္းေပမယ့္ တကယ္တမ္း သူတို႔ လုပ္ေပးလိုက္တဲ့ေရႊက ၁၀ပဲရည္ေလာက္ပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီမွာတင္ ၅ ပဲေလာက္ ျမတ္ေနၿပီ။ ပိုဆိုးတာက ႏွစ္ႏွစ္ေလာက္ ေရာင္းၿပီးသြားရင္ ဆုိင္နာမည္ကို ေမတၲာကေန သစၥာလို႔ ေျပာင္းလိုက္တယ္။ ပိုင္ရွင္က မေျပာင္းဘူး။ ၀န္ထမ္းေတြ ေျပာင္းလိုုက္တယ္။ အဲဒီေတာ့ အရင္သူ႔ဆိုင္က ၀ယ္ထားတဲ့ ေရႊထည္ကိုလာ ေရာင္းရင္ လက္မခံေတာ့ဘူး။ အဲဒီေတာ့ ၀ယ္သူေတြပဲ နစ္နာရတာေပါ့”ဟု ျမန္မာႏိုင္ငံေရႊ လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္း ဥကၠ႒က ဆိုသည္။
ေရႊထည္၀တ္ဆင္သူမ်ား အတြက္ ျပႆနာမ်ား ေပၚေပါက္လာပါက တုိင္ၾကားရန္ အဖြဲ႕အစည္း မရွိသည့္အျပင္ မတရားနည္းျဖင့္ လုပ္ကိုင္ေနပါက အေရးယူမည့္ ဥပေဒမွာလည္း ျပဌာန္းထားျခင္း မရွိေသးသည့္ အတြက္ ေရႊရည္ေလွ်ာ့၍ လိမ္လည္ ေရာင္းခ်သည့္ ေရႊဆိုင္မ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး ယင္းဆိုင္မ်ား အေနျဖင့္ တရားမ၀င္သည့္ လုပ္ရပ္ ေဆာင္ရြက္ေနေသာ္လည္း တရား၀င္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ိဳး ျဖစ္ေနသည္ဟုလည္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက မွတ္ခ်က္ျပဳၾကသည္။
ဘယ္လိုထိန္းခ်ဳပ္မလဲ
“ရွန္ဟဲတို႔ ေဟာင္ေကာင္တို႔မွာ ေရာင္းတဲ့ေရႊဆိုင္ေတြကို သူတို႔ ႏိုင္ငံက အသိအမွတ္ျပဳ လက္မွတ္ ထုတ္ေပးမွ ေရာင္းခြင့္ရွိတယ္။ လက္မွတ္မရွိဘူးဆိုရင္ တရားမ၀င္ဘူး လိမ္တာလို႔ပဲ သတ္မွတ္ထားတယ္။ ဒီမွာက ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ တန္ဖိုးကို သတ္မွတ္ေပးတာမ်ိဳး မရွိဘူး။ ၀ယ္ယူသူေတြကလည္း ကုန္အမွတ္တံဆိပ္ တန္ဖိုးကို နာလည္မႈ သိပ္မရွိေသးဘူး”ဟု ေရႊကုန္သည္ တစ္ဦးမွ ေျပာသည္။
ျမန္မာႏိုင္ငံ အေနျဖင့္ ေစ်းကြက္အတြင္းတြင္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ေရာင္းခ်ေနေသာ ေရႊဆိုင္မ်ား၊ ေရႊရည္မမီေသာ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ျခင္းမ်ား တားျမစ္ႏိုင္ရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဆင့္အတန္း တစ္ခုသတ္မွတ္ႏိုင္ရန္ အတြက္ သိပၸံႏွင့္နည္းပညာ ၀န္ႀကီးဌာနႏွင့္ ျမန္မာႏိုင္ငံ ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းတို႔ ေဆြးေႏြးလ်က္ရွိေသာ္လည္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းထဲမွာပင္ အရည္အေသြး မျပည့္မီေသာ ေရႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ေနသည့္ ပုဂိၢဳလ္မ်ား ပါ၀င္ေနသျဖင့္ ေဆြးေႏြးမႈ ၾကန္႔ၾကာေနသည္ဟုလည္း ေရႊလုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသုိင္းအ၀ုိင္းမွ သိရသည္။
ထိန္းခ်ဳပ္ေပးမည့္ ၾကားခံအဖြဲ႔ လိုေနၿပီ
“တစ္ခ်ိဳ႕ၿမိဳ႕ထဲက ေရႊဆုိင္ႀကီးေတြေတာင္ ဆိုင္ေတြပိတ္ၿပီး၊ ၿမိဳ႕ျပင္မွာ အရည္အေသြးနိမ့္ ေရႊထည္ေတြ လုပ္ၿပီးေတာ့ ေရာင္းခ်တာမ်ိဳးေတြေတာင္ ရွိလာပါတယ္။ ဘာလို႔လည္းဆိုေတာ့ သူက အျမတ္ပိုမ်ားတယ္။ ဒီထက္ေကာင္းတဲ့ အလုပ္မရွိေတာ့ဘူး။ ၿမိဳ႕ထဲမွာက အျမတ္ နည္းနည္ က်န္ဖို႔ေတာင္ ေတာ္ေတာ္ေလး အာေပါက္ေအာင္ ေျပာရပါတယ္”ဟု ၿမိဳ႕ထဲတြင္ ေရႊ ဆုိင္ဖြင့္ထားေသာ ေရႊဆိုင္ပိုင္ရွင္ တစ္ဦးမွ ေျပာသည္။
ယခုျဖစ္ေပၚေနေသာ အရည္ေသြး မျပည့္မီသည့္ ေ႐ႊထည္ ပစၥည္းေစ်းကြက္အား ထိန္းခ်ဳပ္ အေရးယူႏိုင္သည့့္ အဖြဲ႔အစည္း ဖြဲ႔စည္းႏိုင္ျခင္း မရွိပါက အာဆီယံ စီးပြားေရး အသိုက္အ၀န္း အသက္၀င္ခ်ိန္တြင္ ျပည္ပႏိုင္ငံမ်ားမွ အရည္ေသြး မျပည့္မီေသာ ေ႐ႊထည္ ပစၥည္းမ်ား ၀င္ေရာက္ ေရာင္းခ်မႈမ်ား ျပဳလုပ္လာႏိုင္သည္ဟုလည္း ဦးေက်ာ္၀င္းကဆိုသည္။
“ျပည္ပကေန အရည္ေသြး နိမ္႔တဲ႔ ေ႐ႊထည္ေတြ တင္သြင္းလာၿပီး ျပည္တြင္းမွာ ေရာင္းခ်သြားရင္ ျပည္တြင္းကသူေတြ အမ်ားႀကီး နစ္နာတယ္။ သူတို႔က တစ္ခါလာၿပီး ေငြေတြသယ္သြားမွာ။ အဲဒါကို ထိန္းခ်ဳပ္ေပးမယ္႔ အဖြဲ႔စည္း တစ္ခုကေတာ႔ ရွိဖို႔လိုတယ္”ဟု ၄င္းက ဆိုသည္။
ယခုျဖစ္ေပၚေနေသာ အေျခအေနအရ ေရႊ၀ယ္ယူ စုေဆာင္းသူမ်ား အေနျဖင္႔ ၁၄-၁၅ ပဲရည္ အဆင့္ရွိ ေရႊထည္ပစၥည္းမ်ား ၀ယ္ယူရာတြင္ အ႐ႈံးေပၚေနသည့္အျပင္ ယခုကဲ့သို႔ ေရႊရည္ အရည္အေသြး မျပည့္မီသည့္ ပစၥည္းမ်ား ေရာင္းခ်ေနျခင္းေၾကာင့္ ေအာက္ေျခအဆင့္ ျပည္သူမ်ားအတြက္ မ်ားစြာနစ္နာေနသည့္ အေပၚ အေသးအမႊားကဲ့သို႔ သေဘာမထားပဲ သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ား၊ ႏိုင္ငံေတာ္ တာ၀န္ရွိသူမ်ား အေနျဖင့္ ယင္းေစ်းကြက္အား အျမန္ဆုံး ထိန္းခ်ဳပ္ေပးရန္ လိုအပ္ေနျပီ ျဖစ္ေၾကာင္ ေရးသားတင္ျပလိုက္ရပါသည္။
Credit- ကြန္းေဇာ္၊ Kမိုး

EM ဘိုကာရွီ ျပဳလုပ္နည္း

ယခုေအာက္တြင္ေဖာ္ျပေသာနည္းမ်ားသည္ေဒၚခင္ၾကည္ေဖာင္ေဒး႐ွင္းမွ လက္ေတြ႕ျပဳလုပ္စိုက္ပ်ိဳးေန ေသာနည္းပညာမ်ားျဖစ္ပါသည္။ internet ေပါ ္မွ download လုပ္၍ရရိွေသာ informationမ်ားႏွင္EMဘိုကာရီွ့ျသဂဲနစ္နည္းပညာျဖင့္လက္ေတြသီးႏွံ႕စိုက္ပ်ိဳးထုတ္လုပ္ေနသူ မ်ားထံမွေလ့လာထားျၿပီးေဆာင္ရြက္ေနျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ဘိုကာရီွ ( Bokashi ) သဘာ၀ေၿမၾသဇာၿပဳလုပ္နည္း………
အဆင့္(၁)
ဖြဲၾကမ္း ၁၀ေပါင္(၃ပိသာခန့္) ကို ပံုးထဲထည့္ရန္

အဆင့္(၂)
ဖြဲၾကမ္းေပၚသို့ အုတ္နီခဲမွဳန့္စတီးဇြန္းအေမာက္တစ္ဇြန္း၊
ဆားၾကမ္းစတီးဇြန္းအေမာက္တစ္ဇြန္း၊ထည့္ပါ။
အဆင့္(၃)
ေရေနြး(၃)လီတာကိုပံုးေသးထဲထည့္ၿပီး၊၄င္းေရထဲသို့EM (၃၀cc)ကို ခြက္ငယ္ၿဖင့္ခ်ဥ္တြယ္ထည္ၿပီးသမေအာင္ေမြွပါ။
အဆင့္(၄)
၄င္းေဖ်ာ္ရည္ကိုဖြဲၾကမ္းေပၚသို့ေလာင္းထည့္ၿပီးလက္နွစ္ဖက္နွင့္သမေအာင္ေမြွပါ။ လက္နွင့္ဆုတ္ၾကည့္ပါကအလံုးမပ်က္ေသာအေၿခအေနၿဖစ္ရမည္။
၄င္းEMေရာေမြွထားေသာဖြဲၾကမ္း၁၀ေပါင္ကိုအိတ္ထဲထည့္၊ ေလမ၀င္ေအာင္
ၾကိဳးၿဖင့္တင္းၾကပ္စြာစည္းၿပီး၊ ေနလံုး၀မထိသည့္အေမွာင္ခန္းထဲတြင္(၁၄)ရက္ထားရပါမည္။
ဖြဲၾကမ္းမ်ားအေရာင္၀ါ၀င္းလာၿပီး၊နို့ခ်ဥ္စုတ္စုတ္နံံထြက္ေသာ
ဘိုကာရီွသဘာ၀ေၿမၾသဇာရရွိပါမည္။
EMၿပဳလုပ္နည္း……………………….
အဆင့္(၁)
ဆန္ၾကမ္းနို့ဆီတစ္ဗူးခန့္ကို ေရသန့္ (၁)လီတာ( ေရသန့္မရိွပါက ကလိုရင္းလံုး၀မပါေသာ ရိုးရိုးေရကိုသံုးနိုင္ပါသည္) ၿဖင့္ပြတ္ေဆးၿပီး ဆန္ေရာေရပါ
ေဟာလစ္၊မိုင္လို၊အိုဗာတင္း အစရိွသည့္အ၀ၾကယ္ဖန္ပုလင္းၾကီး ထဲေလာင္းထည့္ပါ။ ပုလင္းအၿပည့္မၿဖည့္ဘဲသံုးပံုတစ္ပံုခန့္အလြတ္ခ်န္ထားရပါမည္။
ပုလင္းဖံုးကိုမတင္းမၾကတ္ေလ်ာ့ေလ်ာ့ေလးဖံုးၿပီးေနေရာင္တိုက္ရိုက္မထိ
ေသာေနရာ၊(အဆင့္တစ္ခုခုေအာက္)အခန္းအပူခ်ိန္တြင္(၇)၇က္ထားရပါမည္။
ရာသီဥတုပူၿပင္းပါက(၅)ရက္၊အရမ္းေအးပါက(၁၀)ရက္ခန္ုထားရပါမည္။
ရက္ေစ့ပါကအေပၚရံအၿဖဴေရာင္ခပ္ေနာက္ေနာက္အလြွာကိုဖယ္ရွားၿပီး၊
အလယ္ေရကိုဌဲ့ယူပါမည္။
အဆင့္(၂)
အထက္ပါအခ်ဥ္ေဖါက္ၿပီးဆန္ေဆးေရ (၁)ဆနွင့္နြားနို့(၁၀)ဆကိုသန့္ရွင္း
ေသာအဖံုးပါသည့္ပလတ္စတိတ္ပံုးထဲတြင္ေ၇ာထည့္ၿပီးအဖံုးကိုအနည္းငယ္
ေစာင္း၍လက္ငါးလံုးေလာက္ခတ္ဟဟတင္ၿပီးဖံုးပါ။။၄င္းပံုးကို
ေနေရာင္တိုက္ရိုက္မထိေသာမလင္းမေမွာင္ေနရာ(အဆင့္တစ္ခုခုေအာက္)၊
အခန္းအပူခ်ိန္တြင္(၁၄)၇က္ခန့္ထားရပါမည္။ထိုအခ်ိန္တြင္ပံုးအေပၚယံ
တြင္တင္းမာေသာ၄လကၼအထူခန့္ရိွဒိန္ခဲအလြွာတက္ေနသည္ပိုေတြ့ရ
ပါမည္(၄င္းအလြွာကိုဖယ္၇ွားၿပီး၀က္၊နြား၊ကြ်ဲ၊ၾကက္စာမ်ားနွင့္ေရာကာအိမ္ေမြး
တိရိစာၦၥန္မ်ားေကြ်း၍ရပါသည္)။ ၄င္းအေပၚယံလြွာကိုဖယ္၇ွားၿပီးေအာက္တြင္ညို၀ါေနာက္ေနာက္အက်ိဳးၿပဳအဏုဇီ၀ပိုးမ်ားစြာပါေသာEM ၇ည္ကိုရ၇ိွပါမည္။
အဆင့္(၃)
ထန္းညက္(၅၀)သားခန့္ကိုေ၇သန့္(၁)လီတာတြင္ ၾကိုရပါမည္။ အဆိုပါထန္းညက္ရည္ကိုအေအးခံၿပီးအထက္ပါ EM ၇ည္ထဲေလာင္းထည့္ၿပီးဇြန္း၇ွည္သန့္သန့္နွင့္ေမြွရပါမည္။ ရရွိေသာအရည္မ်ားကိုပလတ္စတစ္ကေတာ့သန့္သန့္
ၿဖင့္(၁)လီတာေရသန့္ဘုးအလြတ္မ်ား၊ လီတာပံုးမ်ားထဲသို့ေလာင္းထည့္ကာ
အဖံုးလံုေအာင္တင္းၾကပ္စြာပိတ္၍ေအးေသာေနရာ(ေရခဲေသတၱာ(သို့)ေရစိုအ၀တ္ပါတ္၍)တြင္ တစ္ပါတ္ေလာက္ထားကာ အသံုးၿပဳ နိုင္ၿပီ ၿဖစ္ပါသည္။
ေရခဲေသတၱာတြင္ထားလ်ွင္ေရပုလင္းမ်ားထားသည့္ေနရာတြင္တားရပါမည္။
ေရခဲသည့္ေနရာတြင္လံုး၀မထားရပါ။ေရခဲေသတၱာတြင္ထားပါကတစ္နွစ္အထိထား၍အသံုးၿပဳနိုင္ပါသည္။
ထန္းညက္ရည္ေရာၿခင္းမွာအက်ိဳးၿပဳအဏုဇီ၀ပိုးမ်ားရွင္သန္ေနေစရန္အစာေကြ်းၿခင္းၿဖစ္ပါသည္။

Credit to> Daw Khin Kyi Foundation

သင့္သားသမီး သင့္မိသားစုကို ဘယ္ေနရာေရာက္ေနလဲ သိေစဖို႔

C C ConnectYours app သည္ မိမိ၏ မိသားစုဝင္မ်ား ေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာမ်ားကို ေဖာ္ျပေပးေသာ app တစ္ခု ျဖစ္ပါတယ္။
ConnectYours app သည္ အေၾကာင္းကိစၥ တစ္စံုတစ္ရာ ေပၚေပါက္လာပါက မိမိ၏ မိသားစုဝင္မ်ား ေရာက္ရွိေနသည့္ေနရာမ်ားကို အျမန္ဆံုးဆက္သြယ္ႏိုင္ရန္ ျပဳလုပ္ေပးထားသည့္ app တစ္ခုျဖစ္ပါသည္။

ConnectYours app သည္ မိသားစုဝင္မ်ား အသံုးျပဳရန္ သီးသန္႕ထုတ္လုပ္ထားေသာ app တစ္ခု ျဖစ္သျဖင့္ မိသားစုဝင္ မဟုတ္သူမ်ားအား Accept မလုပ္သင့္ေပ။
ConnectYours app သည္ မိသားစုဝင္မ်ား အသံုးျပဳရန္ သီးသန္႕ထုတ္လုပ္ထားေသာ app တစ္ခု ျဖစ္သျဖင့္ မိသားစုဝင္ မဟုတ္သူမ်ား မိမိ၏ list ထဲတြင္ရွိပါက အလြန္ အႏၱရာယ္မ်ားပါသည္။
ConnectYours app သည္ ဖုန္း၏ Location services ႏွင့္ ခ်ိတ္ဆက္ျပီး Google Maps ၏ လိပ္စာမ်ားျဖင့္ ေဖာ္ျပေပးထားေသာ app ျဖစ္သျဖင့္ မိမိ၏ device ေရာက္ရွိေနေသာ ေနရာကို အနီးစပ္ဆံုးသာေဖာ္ျပေပးႏိုင္ပါသည္။
ConnectYours app အသံုးျပဳမည့္ device တြင္ Google Play Services ရွိရန္ႏွင့္ Google Play Services သည္ update ျဖစ္ရန္ လိုအပ္ပါသည္။
Download
https://play.google.com/store/apps/details…

Credit to > ConnectYours

ဆလံုလူမ်ိဳးအေၾကာင္း

ဆလံု လူမ်ိဳး သည္ ျမိတ္ ကြၽန္းစု ၏ အဖိုး မျဖတ္ ႏိုင္ေသာ ျပယုဒ္ တစ္ခု ျဖစ္သည္။ သူတို႔ ၏ ဓေလ့ စရိုက္၊ ရိုးသား ေျဖာင့္မတ္မွဳ ကို တုႏွိဳင္းရန္ အရာ မရွိပါ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၎ လူမ်ိဳးတို႔မွာ လူသိမ်ား ထင္ရွား ေနျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆလံု လူမ်ိဳး တို႔သည္ ပင္လယ္ ျပင္ တစ္ခြင္ ၀မ္းစာ အတြက္ လွည့္လည္ က်က္စား ၾကသည္။ ေရကူး၊ ေရငုပ္ရာ တြင္ ကြၽမ္းက်င္ သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ Sea Gypsy or Men of the Sea အျဖစ္ အမည္ တြင္ျခင္း ျဖစ္သည္။ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕ကို “ေမာ္ကင္း” Mawken “ မိုကန္း ” Moken (ထိုင္း အေခၚ) ဟု လည္း ေခၚၾက ပါသည္။ ပင္လယ္ ထဲမွာ ေပါ့ေပါ့ ပါးပါး သစ္၊ ၀ါး၊ ရင္ကမ္း သား တို႕ႏွင့္ ဖြဲ႕စည္း တည္ေဆာက္ ထားသည့္ ႐ိုးရာ ေလွ ကို အိမ္လို သေဘာထား ၿပီး မိသားစု ႀကီး တစ္ခု လံုး ေနၾက၊ ထိုင္ၾက၊ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ ၾက႐ံု သာမက သူတို႕ ဘ၀ ၏ အေဖာ္မြန္ ဟု ေခၚေသာ ေခြးမ်ား ကို လည္း တစ္ပါ တည္း သယ္ေဆာင္ သြားၾက ပါသည္။ယေန႔ အခါ ဆလံု လူမ်ိဳးမ်ား ကို ၿမန္မာ ႏိုင္ငံ ေတာင္ဘက္ စြန္း တနသၤာရီ တိုင္း ေဒသၾကီး ရွိ ၿမိတ္ခရိုင္ ႏွင္႔ ေကာ႔ေသာင္း ခရိုင္ အတြင္ းရွိ ကၽြန္းမ်ား တြင္ လူနည္းစု အၿဖစ္ သီးၿခား ေနထိုင္ ၾကသည္။ ၿမိတ္ ခရိုင္ ႏွင္႔ ေကာ႔ ေသာင္း ခရိုင္ အတြင္း ဆလံု တိုင္းရင္းသား မ်ား ေနထိုင္ ၾကေသာ ၿမိဳ႕နယ္ ႏွင္႔ ကၽြန္း မ်ားမွာ ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ကၽြန္းစု ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ပုေလာ ၿမိဳ႕နယ္ ၊တနသၤာရီ ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ေကာ႔ေသာင္း ၿမိဳ႕နယ္ ၊ ဘုတ္ၿပင္း ၿမိ႕နယ္ ၊ ဒုန္း ကၽြန္း ( Done Island ) ၊ ဇာဒက္ႀကီး ကၽြန္း ၊ လန္းပိ ကၽြန္း ( Lumpi Island ) ၊ မႀကံဳ ကလက္ ေက်းရြာ ႏွင္႔ ေညာင္၀ိ ေက်းရြာ တို႔ ၿဖစ္ၾက သည္။
🌹အသက္ေမြး ၀မ္းေၾကာင္း🌹
ဆလံု လူမ်ိဳးမ်ား သည္ စိုက္ပ်ိဳး ေရး၊ ေမြးျမဴေရး တို႔ျဖင့္ အသက္ မေမြး ေရ လုပ္ငန္း၊ ပုလဲ ငုပ္ျခင္း လုပ္ငန္း တို႔ျဖင့္ အသက္ ေမြးၾကသည္။ ပင္လယ္ ကမ္းေျခ တစ္ေလွ်ာက္ ေလွေလွာ္ ခတ္ရင္း တစ္ကြၽန္း မွ တစ္ကြၽန္း ကူးကာ ေနထိုင္ ေလ့ ရွိသည္။ ေလွေလး မ်ားကို ေပါ့ပါး ေသာ သစ္လံုး မ်ားျဖင့္ ထြင္းယူ ၾကသည္။ ၎ ေလွမ်ား မွာ ပင္လယ္ ခရီး အတြက္ အဆင္ ေျပ အသံုး၀င္ လွသည္။ အသံုး အေဆာင္မ်ား၊ အစာ ေရစာမ်ား၊ ေခြး၊ ေၾကာင္၊ ၾကက္မ်ား ကိုလည္း တစ္ပါ တည္း ေလွႏွင့္ အတူ တင္ယူ လာေလ့ ရွိၾက သည္။ ေဆာင္း၊ ေႏြရာသီ မ်ား တြင္ ငါးဖမ္း ျခင္း၊ ေရထြက္ ပစၥည္း ေရာင္း၀ယ္ျခင္း တို႔ျဖင့္ အသက္ ေမြးၾက ျပီး မိုးရာသီ ရာသီဥတု ဆိုး၀ါး သည့္ အခါ နီးစပ္ရာ ကြၽန္းေပၚ တြင္ ၀ါးေျခ တိုင္ ရွည္တဲ မ်ား ျဖင့္ လည္းေကာင္း၊ ဂူမ်ားရွာ ၍ လည္းေကာင္း ေနထိုင္ေလ့ ရွိသည္။ Sea Gypsy ဟူေသာ အမည္ နွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြ စြာ ပင္ သဘာ၀ ပင္လယ္ ေဘး အႏ ၱရာယ္ ကိုလည္း ေရွာင္တိမ္း တတ္ၾက သည္။
ရာသီဥတု ဆိုး၀ါးစဥ္ ေတာင္မွ မိမိေန ထိုင္ရာ ကြၽန္းဆီ အျမန္ဆံုး ျပန္ေရာက္ေအာင္ သြားႏုိင္ ၾကသည္။ ဆလံု လူမ်ိဳး တို႔၏ ေရငုပ္ ပညာ ကြၽမ္းက်င္မွဳ မွာ အံ့မခန္း ျဖစ္သည္။ ပင္လယ္ ၾကမ္းျပင္ အထိ ေရငုပ္ ႏိုင္ျပီး ေရေအာက္ တြင္ ေအာက္ဆီဂ်င္ အကူအညီ မပါပဲ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာ အနည္း ဆံုး တစ္နာရီ ခန္႔ ေနႏိုင္ သည္။ တစ္ရက္ တည္း ထိုကဲ့သို႔ ေရငုပ္ျခင္း မ်ိဳး အၾကိမ္အ ေရ အတြက္ မ်ားမ်ား လုပ္ႏိုင္ သည္။ ပင္လယ္ ခရု၊ ကမာ (မုတ္) ေကာင္မ်ား၊ ငါးၾကီး အံဖတ္၊ ပင္လယ္ ေရေမွာ္ပင္၊ ပုလဲ၊ ငွက္သိုက္၊ ပ်ားရည္၊ ပရေဆး ပင္မ်ား ကို ရွာေဖြ စုေဆာင္း ျပီး ေရာင္းခ် ေလ့ ရွိသည္။
🌹ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္မႈ႔ႏွင့္ ဓေလ့စရိုက္🌹
ဆလံု လူမ်ိဳးမ်ား သည္ အျခား လူမ်ိဳး မ်ားႏွင့္ ေရာေရာ ေႏွာေႏွာ ေနထိုင္ေလ့ မရွိ ေခ်။ ၎ တုိ႔၏ လူ ေနထိုင္မွဳ စနစ္မွာ ျမိဳ႕ျပ ေနထိုင္မွဳ စနစ္ႏွင့္ ကြာျခား လြန္း လွသည္။ သို႔ေသာ္ လည္း သူ တို႔၏ လူေနမွဳ စနစ္ကို ယံုၾကည္စြာ တန္ဖိုး ထား ထိန္းသိမ္း ၾကသည္။ ဘာသာ တရားႏွင့္ ပတ္သက္ ၍ လည္း ၎တို႔၏ ကိုယ္ပိုင္ ယံုၾကည္မွဳ ကို လက္ကိုင္ ထားၾက သည္။ နတ္ေကာင္း ႏွင့္ နတ္ဆိုး ဟူ၍ နတ္ ဘုရား ကိုးကြယ္မွဳ ႏွစ္ခု ရွိသည္။ နတ္ဆရာ သည္ ၎ တို႔၏ အခရာ ျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲ မ်ား ကို သာမက ဖ်ားနာ သည့္ အခါ၊ တစ္ဦး တစ္ေယာက္ ေသဆံုး သည့္ အခါတြင္ နတ္ဆရာ ၏ ေျပာဆိုမွဳ အတိုင္း စပါး၊ ေျပာင္း၊ အရက္၊ ပ်ားရည္၊ ကြမ္း၊ ဘဲေသြးစိမ္း၊ ၾကက္၊ လင္းပိုင္၊ ပင္လယ္ လိပ္ တို႔ကို ယဇ္ပူေဇာ္ေလ့ ရွိသည္။ ေပ်ာ္ပြဲ ရႊင္ပြဲ မ်ား တြင္ ေတး သီခ်င္းမ်ား သီဆို တီးမွဳတ္ ျပီး မီးပံု ဖိုကာ ၀ိုင္းဖြဲ႔ ကခုန္ ၾက သည္။ သူတို႔၏ ဗံုတစ္မ်ိဳး မွာ ပုတ္သင္ညိဳ သားေရ ျဖင့္ ျပဳလုပ္ ထားသည္။ ဆလံု လူမ်ိဳး တို႔၏ ဂီတပင္ ကိုယ္ စြမ္းရည္ မွာ ထက္ျမက္ ဆန္းၾကယ္ လွသည္။
🌹ဘာသာ စကား🌹
ဆလံု တိုင္း ရင္းသားမ်ား ေၿပာဆို ေသာ စကား မွာ ( 4 ) မ်ဳိး ရွိၿပီး ေလာတ ( Lawta ) ၊ လဘီ ( Lbi ) ၊ ဂ်အိ ( Jait ) ၊ ဒန္း ( Dung ) ဘာသာ စကား တို႔ ၿဖစ္ၾကၿပီး ထို ေလးမ်ဳိး တြင္ ဒန္း ဘာသာ စကား သည္ စံ ဘာသာ စကား (သို႔) မူရင္း ဘာသာ စကား ၿဖစ္ေၾကာင္း ကို Walter Grainge Whtie ဆိုသူ က The Sea Gypsies of Malaya စာအုပ္ တြင္ ေဖာ္ၿပ ထားေပ သည္။ ဆလံု ဘာသာ စကား နဲ႔ ပါတ္ သက္ ၿပီး ပညာရွင္ ေတြရဲ့ အယူ အဆ က ( 2 ) မ်ဳိးကြဲ လ်က္ ရွိေပ သည္။ တစ္မ်ဳိး မွာ ဆလံု တို႔သည္ မေလး လူမ်ဳိး အဆက္ အႏြယ္ ၿဖစ္သည္ ဟူေသာ အဆို ၿဖစ္သည္။ အဘယ္ ေၾကာင္႔ဆိုေသာ္ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႔ ေၿပာဆို ေသာ စကား တြင္ မေလး အေခၚ ေ၀ၚ မ်ား ပါ၀င္ေန ေသာ ေၾကာင္႔ ၿဖစ္ေပ သည္။ ေနာက္ တစ္မ်ဳိး မွာ မြန္ - ခမာ အႏြယ္ ၿဖစ္သည္ ဟူေသာ ယူဆခ်က္ ၿဖစ္သည္။ ၿမန္မာ ၿပည္ ေတာင္ ပိုင္း၊ အင္ဒို ခ်ဳိင္းနား ကၽြန္းဆြယ္ ၊ ထိုင္း နိုင္ငံ တို႔ဘက္ မွ ၿမန္မာ ၿပည္ အတြင္း သို႔ ၀င္ေရာက္ လာေသာ မြန္ - ခမာ မ်ား ထဲတြင္ ဆလံု တိုင္းရင္းသား မ်ား သည္ မြန္မ်ား နဲ႔ အတူ ၀င္ေရာက္ လာသည္ ဟူ၍ လည္း ေကာင္း၊ မြန္ - ခမာ တို႔၏ အေၿပာ အဆို အသံုး အႏႈန္း တို႔သည္ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႔ ေၿပာဆို ေသာ အသံုး ႏႈန္း ႏွင္႔ ဆင္ေသာ ေၾကာင္႔ မြန္ - ခမာ အႏြယ္ မွ ဆင္းလာ သည္ ဟု ယူဆ ၾကၿခင္း ၿဖစ္ေပ သည္။
ဆလံု ဘာသာ စကား မ်ဳိးရိုး ႏွင္႔ သမိုင္း ေၾကာင္း ကို ၿပန္ၾကည္႔ လ်ွင္ ၿမန္မာ ၿပည္ တြင္ တိဗက္ တရုတ္ မ်ဳိးရိုး ႏွင္႔ ၾသစထရပ္ မ်ဳိးရိုး ဟူ၍ ဘာသာ စကား မ်ဳိးရိုးႀကီး ႏွစ္ခု ရွိရာ ဆလံု ဘာသာ စကား သည္ ႀသစထရစ္ မ်ဳိးရိုး တြင္ ပါ၀င္ ေပသည္။ ႀသစထရစ္ မ်ဳိးရိုး သည္ တိဗက္ တရုတ္ မ်ဳိးရိုး ထက္ ေရွးက် ေသာ ဘာသာ စကား တစ္ခု ၿဖစ္ေပ သည္။ ႀသစထရစ္ ဘာသာ စကား ကို ေၿပာဆိုေသာ လူမ်ဳိး မ်ား ထံမွ တရုတ္ တိဗက္ ဘာသာ စကား ေၿပာဆို ေသာ လူမ်ဳိးမ်ား က အတက္ ပညာမ်ား ကို သင္ၾကား ခဲ႔ရ ေပသည္။ သို႔ၿဖစ္၍ မြန္ တို႔ထံမွ ဗမာ တို႔က သင္ၾကား ခဲ႔ရ သည္။ ခမာ တို႔ ထံမွ ရွမ္း တုိ႔က သင္ၾကား ခဲ႔ရ ေလသည္ ဟု ဦးေဖေမာင္တင္ ေရးသား ေသာ ဘာသာ ေလာက က်မ္း တြင္ ေတြ႔ရွိ ရပါ သည္။
ႀသစထရစ္ ဘာသာ စကား မ်ဳိးရိုး ႀကီး တြင္ ႀသစထရို နီရွန္း ေခၚ ပင္လယ္ပိုင္း တြင္ ေၿပာေသာ စကား နဲ႔ ႀသစထရို ေအရွ တစ္ ဟု ေခၚေသာ ကုန္းပိုင္း တြင္ ေၿပာေသာ စကား ဟူ၍ ႏွစ္မ်ဳိး ရွိေပရာ ဆလံု တိုင္းရင္း သား ဘာသာ စကား သည္ ႀသစထရို နီရွန္း အုပ္စု တြင္ ပါ၀င္ ေပ သည္။ ႀသစထရို နီရွန္း ဘာသာ စကား ကို ေၿပာဆို ေသာ လူမ်ဳိး မွာ ေတာင္ဘက္စြန္း ရွိ ကၽြန္းမ်ား တြင္ ေနထိုင္ ေသာ ေမာ္ကင္း ေခၚ ဆလံု တိုင္းရင္း သားမ်ား ႏွင္႔ ပသွ်ဴး တိုင္းရင္း သား တုိ႔ ၿဖစ္ၾက သည္။
🌹စာေပ🌹
စာေပ အေနၿဖင္႔ ေလ႔လာ ၾကည္႔လွ်င္ ဆလံု တိုင္းရင္းမ်ား တြင္ ကိုယ္ပုိင္ စာေပ မရွိ ေခ်။ 1846 ခုႏွစ္ တြင္ ေဒါက္တာ ဘေရတန္ က လည္းေကာင္း ၊ 1900 ၿပည္႔ ႏွစ္ တြင္ ခရစ္ယာန္ သာသနာၿပဳ ဆရာမ ႀကီး ေဒါက္တာ ေဒစီ အဖြဲ႔ က လည္းေကာင္း ၊ 1988 ခုႏွစ္ တြင္ ခရစ္ယာန္ သာသနာ ၿပဳ ဆရာမ ႀကီး ေနာ္ေဆးေဘ ႏွင္႔ ေနာ္ဖိုးေလ တို႔က လည္းေကာင္း အဂၤလိပ္ အကၡရာ ၊ ပိုး ကရင္ အကၡရာ တို႔ၿဖင္႔ ဆလံု စာေပ ကို တီထြင္ ေပးခဲ႔ ၾကသည္။ ( 19 ) ရာစု ႏွစ္ဦး ပိုင္း တြင္လည္း အေမရိကန္ ႏွစ္ခ်င္း ခရစ္ယာန္ သာသနာ ၿပဳ မစၥတာ စတီဗင္ ( Mr. Stevens ) ဆိုသူ က ေရာမ အကၡရာ မ်ား ကို အသံုးၿပဳ ကာ စာေပ တီထြင္ ေပးခဲ႔ၿပီး ေခါင္းစဥ္ မွာ A Primer of the Salone Language ၿဖစ္ေပ သည္။ ၄င္း စာအုပ္ မွာ ဖတ္ စာအုပ္ ငယ္ ၿဖစ္ၿပီး အေတာ္ အတန္ ပင္ ၿပည္႔စံုမႈ ရွိ ေၾကာင္း၊ ယခု အခါ ရွာေဖြ၍ မရေတာ႔ ေၾကာင္း သိရ ေပသည္။
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႔သည္ စာေပ သင္ၾကား ၿခင္း ထက္ ပင္လယ္ လုပ္ငန္းခြင္ သို႔သာ ၀င္ေရာက္ လုပ္ ကိုင္ လိုစိတ္ ၿပင္းၿပ ေသာေၾကာင္႔ ယခု အခ်ိန္ အထိ စာေပ ဟူ၍ တိက် ခုိင္မာစြာ ေပၚထြက္ လာၿခင္း မရွိေသး ေခ်။ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႔ ေၿပာေသာ ဘာသာ စကား ေလးမ်ဳိး အနက္ မေလး ႏွင္႔ အဆက္ သြယ္ ရွိေသာ လူမ်ဳိး မ်ား က ေလာတ ၊ လန္းပိကၽြန္း ႏွင္႔ ဘုတ္ၿပင္း ၿမိဳ႕နယ္ တြင္ ေနထိုင္ၾကေသာ ဆလံု တိုင္းရင္း သား မ်ား က ဂ်အိ စကား ကို ေၿပာဆို ၾကေပ သည္။ ၿမိတ္ ခရိုင္ အတြင္း မွာ ေနထိုင္ ၾကတဲ႔ ဆလံု တိုင္းရင္းသား ေတြ က ဒန္း ဘာသာ စကား ကို ေၿပာဆို ၾကၿပီး ေကာ႔ေသာင္း ခရိုင္ ကၽြန္းစုမ်ား အတြင္း မွာ ေနထိုင္ ၾကသူမ်ား ကေတာ႔ လဘီ ဘာသာ စကား ကို ေၿပာဆို ေနထိုင္ လ်က္ရွိ ၾက ေပသည္။
🌹ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕၏ ေမြးဖြားျခင္း အစ🌹
(၁၉၆၄) ခုႏွစ္ က မွတ္သား ေတြ႕႐ိွခ်က္ မ်ား အရ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ စတင္ ေမြးဖြား သည့္ ကေလးငယ္ မ်ား ကို ခ်က္ႀကိဳး ျဖတ္ၿပီး သည္ ႏွင့္ ေရ ထဲသို႕ ႏွစ္စကၠန္႕ ခန္႕ ေရထဲ ျမွပ္လိုက္၊ ႏွစ္လိုက္။ ေပၚလိုက္ သံုးႀကိမ္ ခန္႕ ျပဳလုပ္ ပါသည္။ သူတို႕ အယူ အဆ မွာ ေမြးစ ကေလး ငယ္ ေရ ကိုု ကၽြမ္းက်င္ ေစရန္၊ မေၾကာက္ ေစရန္ ျဖစ္သည္ ဟု ဆို၏။ ထိုသို႕ လြဲမွားေသာ အယူအဆ ေၾကာင့္ တစ္ခ်ိဳ႕ ကေလး ငယ္မ်ား မွာ ေမြးစ ကပင္ ေသဆံုး သြားၾက ပါသည္။ ဤကား ယခင္ က အျဖစ္ အပ်က္။ ယခု အခ်ိန္ တြင္မူ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕ ေခတ္မီ လာသည္ ဟု ဆိုရ ပါမည္။ ေမြးစ ကေလးငယ္ ကို ေရထဲ တြင္ မႏွစ္ၾက ေတာ့။ ကို္ယ္၀န္ေဆာင္ ကို ေမြးဖြား ေပးသည့္ လက္သည္ မွာ သူတို႕ ဆလံု အမ်ိဳး သမီး အခ်င္းခ်င္း ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ သို႕ေသာ္ လည္း ယခု အခါ ခက္ခဲ သည့္ ေမြးဖြား မႈမ်ား ကို သူနာျပဳ ဆရာမ ႏွင့္ ေမြးေလ့ ေမြးထ ႐ိွလာ ၾက ပါၿပီ။
🌹ဆလံု တို႔၏ က်န္းမာေရး🌹
ဆလံု တိုင္းရင္သား တို႕သည္ အစစ အရာရာ တြင္ နတ္ ဆရာ ကိုသာ အားကိုး ၾကသည္။ တစ္စံု တစ္ေယာက္ ေနမေကာင္း လွ်င္ သူတို႕၏ အယူ အဆ မွာ နတ္ဖမ္းစား သည္ ဟု အမ်ားအား ျဖင့္ ယူဆ ၾကသည္။ နတ္ ဆရာ ႏွင့္ တိုင္ပင္ ၍ ပူေဇာ္ ပသ၊ ကိုးကြယ္ တင္ေျမႇာက္ ျခင္းမ်ား ျပဳလုပ္ ေလ ့႐ိွ ၾကပါ သည္။ သို႕ေသာ္ လည္း ယခု ခ်ိန္ခါ တြင္ အခ်ိဳ႕ တိုင္းရင္းသား ဆလံု တို႕မွာ ေခတ္မီ လာသည္ ဟု ဆိုရ ပါမည္။ ေနထိုင္ မေကာင္း ျဖစ္ေသာ သူမ်ား ကို ဆရာ၀န္ ႏွင့္ ေဆးခန္း သို႕ ျပသ ကုသ လာၾက ပါသည္။ တစ္ဖက္ ကလည္း သူတို႕ အစြဲ ျဖစ္ေန သည့္ နတ္ ဆရာ ႏွင့္ ပူေဇာ္ ပသျခင္း ကိုလည္း လုပ္ၿမဲ လုပ္ၾက ပါသည္။ ဆလံု အမ်ားစု တြင္ ျဖစ္ပြား တတ္သည့္ ေရာဂါ မွာ ငွက္ဖ်ား စြဲျခင္း ႏွင့္ အာဟာရ ခ်ိဳ႕တဲ့ ျခင္း မ်ား ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
🌹၀တ္စား ဆင္ယင္ျခင္း🌹
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ ေမြးကင္းစ ကေလး အ႐ြယ္မွ ငါးႏွစ္ ေျခာက္ႏွစ္ အ႐ြယ္အထိ ယခင္က အ၀တ္ အစား ၀တ္ေလ့ ၀တ္ထ မ႐ိွ ေသာ္လည္း ယခု အခါ အ၀တ္ အစား ဆင္ယင္ လာၾက ပါသည္။ အမ်ိဳး သမီးမ်ား မွာ သူတို႕ ဓေလ့ အရ အေပၚ ပိုင္း၊ ေအာက္ပိုင္း လံုလံု ၿခံဳၿခံဳ ၀တ္ဆင္ သည္ ဆိုေသာ္ လည္း ၊ အခ်ိဳ႕မွာ အိမ္ေထာင္ က်သည္ ႏွင့္ အေပၚပုိင္း ဗလာ က်င္း ေနတတ္ ၾကပါ သည္။ သို႕ေသာ္ လည္း ယခု အခါ တြင္မူ အိုမင္း ေသာ အဘြား အ႐ြယ္မ်ား မွ လြဲ၍ အမ်ိဳး သမီး အမ်ားစု မွာ အေပၚပိုင္း၊ ေအာက္ပိုင္း လံုလံု ၿခံဳၿခံဳ ၀တ္ဆင္ လာၾက ေပၿပီ။ ဆလံု အမ်ိဳးသား တို႕မွာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ယခင္က ေအာက္ပိုင္း တြင္ လံုခ်ည္ (သို႕မဟုတ္) ေဘာင္းဘီ တို ႏွင့္ ေနၿပီး အေပၚ ပိုင္း ဗလာ က်င္း ေနတတ္ သည့္ သဘာ၀ ႐ိွပါ သည္။ သူတို႕ ဓေလ့ အရ ေတာ္႐ံု တန္႐ံု လည္း ဖ်ားနာ ျခင္း မ႐ိွၾက ပါ။ ခံႏိုင္ရည္ ႐ိွေသာ လူမ်ိဳး ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ သို႕ေသာ္ လည္း ယခု အခါ သူတို႕ လည္း အေပၚပိုင္း အကၤ်ီ မ်ား၊ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ၀တ္ဆင္ လာၾက ေပၿပီ။ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ ပင္လယ္ ႏွင့္ အနီး အနား တြင္ ေန၍ လား မသိ၊ သူတို႕၏ အ သား အေရာင္မွာ ညိဳေရာင္ သန္း ပါသည္။ ယခု အခါ ဆလံု တိုင္းရင္း သား တို႕မွာ ေခတ္မီ လာသည့္ အေလ်ာက္ ယိုးဒယား ႏိုင္ငံမွ ေရာက္လာ ေသာ အ၀တ္ အစား၊ ပါတိတ္။ တီ႐ွပ္ တို႕ျဖင့္ သစ္သစ္ လြင္လြင္ ေတာက္ေတာက္ ပပ ျဖစ္လာ ေလၿပီ။ ယခင္ က ျဖစ္သလို ေနခဲ့ ေသာ္လည္း ယခု အခါ သားသား နားနား ၀တ္ဆင္ လာၾက ေပၿပီ။
🌹အစား အေသာက္🌹
ဆလံု တို႕သည္ ပင္လယ္ ထဲတြင္ အတည္ တက် မေန ဘဲ ေရၾကည္ ရာ ျမက္ႏုရာ သို႕ သြားလာ လုပ္ကိုင္ ေနထိုင္ ၾကသည့္ အေလ်ာက္ ပင္လယ္ ေပ်ာ္မ်ား ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္ စြာ သူတို႕စားေသာက္ ၾကသည္ မွာ မ်ားေသာ အားျဖင့္ ပင္လယ္ အစား အစာ မ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ ပင္လယ္ ကၽြန္းစု၊ ေက်ာက္ေဆာင္ မ်ား တြင္ တြယ္ကပ္ လ်က္ ႐ိွေသာ ဂံုး (ခ႐ု တစ္မ်ိဳး အထဲ တြင္ ႐ိွသည္) ဟု ေခၚသည့္ တငို ကို ခြာ ၍ အထဲ မွ ခ႐ု သဖြယ္ အရာ ကို ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ ၾက ပါသည္။ ပင္လယ္ ေက်ာက္ေဆာင္ ဂူထဲတြင္ ႐ိွေသာ လင္းႏို႕၊ လင္းဆြဲ မ်ားကို တုတ္႐ွည္ ျဖင့္ ႐ိုက္ခ် ကာ ခုတ္ထစ္ ျဖတ္ေတာက္ ၍ လည္း ခ်က္ျပဳတ္ သံုးေဆာင္ ၾက ပါသည္။
သူတို႕ သည္ စားသံုး ဆီ သံုးစြဲမႈ နည္း သူမ်ား ျဖစ္သည့္ အေလွ်ာက္ တစ္လ လံုး တြင္ မိသားစု (၆) ေယာက္ အတြက္ ဆီ (၂၀) က်ပ္သား ခန္႕သာ ကုန္ ပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ဆလံု အမ်ားစု တြင္ ေသြးတိုး ေရာဂါ မ႐ိွၾက ပါ။ ဆလံု တိုင္းရင္း သား တို႕သည္ ပ်ားအံု ဖြတ္ရာ တြင္လည္း အလြန္ ကၽြမ္းက်င္ သူမ်ား ပင္ ျဖစ္သည္။ သစ္ပင္ အျမင့္ ေပၚ တြင္ စြဲကပ္ ေနေသာ ပ်ားအံု ကို အုန္းလက္ မီးတုတ္ ျဖင့္ ႐ိုက္ခ်ကာ ပ်ားအံု မွ ပ်ားရည္ ကို ခံယူ ၾကပါ သည္။ ပ်ားသလက္ ႏွင့္ ပ်ားေပါက္စ တို႕ကို လည္း ခ်က္ခ်င္း ပင္ လတ္လတ္ ဆတ္ဆတ္ စားသံုး ၾက ပါသည္။ ဆလံု တို႕၏ သဘာ၀ မွာ စားေသာက္ ရာ တြင္လည္း သူတို႕ ႐ိုးရာ ေလွေပၚ တြင္ မိသားစု အားလံုး သိုက္သိုက္ ၀န္း၀န္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ ႐ႊင္႐ႊင္ ခ်က္ျပဳတ္ စားေသာက္ ၾက ပါသည္။
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕ စားသံုး သည့္ အ႐ြက္ မ်ား ျဖစ္ေသာ ဆလံု မုန္လာ၊ ဆလံု မုန္ညင္း၊ ဆလံု ကန္စြန္း တို႕မွာ အ႐ြက္ အသား ထူသည္မွ လြဲ ၍ ေျမျပန္႕ က မုန္လာ ၊ မုန္ညင္း၊ ကန္စြန္း တို႕ႏွင့္ အေတာ္ ဆင္တူ ပါသည္။ ထို အ႐ြက္ တို႕မွာလည္း ဆလံု ေဒသ ေတာေတာင္ ထဲတြင္ အေလ့ က် ေပါက္ေန ၾကျခင္း ပင္။ ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူး သည့္ ဆလံု ကြမ္း( ကြမ္းယာ အတြက္ လိုအပ္ ေသာ ကြမ္း) မွာလည္း အ႐ြက္ အသား ပိုထူ ကာ အေလ့ က် ေပါက္ေန ျခင္း ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ ဆလံု တစ္ခ်ိဳ႕ လည္း ကြမ္းစား တတ္ၾက သည္ ကို ကၽြန္ေတာ္ ေတြ႕ဖူး ပါသည္။
🌹အလုပ္ အကိုင္🌹
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕ အလုပ္ လုပ္ကိုင္ရာ တြင္ အားလံုး စုေပါင္း ၀ိုင္း၀န္း ၍ လုပ္ေဆာင္ ေလ့ ႐ိွၾက သည္။ ေတာထဲ တြင္ ႐ိွေသာ သစ္ပင္ ႀကီး မ်ား ကို သူတို႕၏ စုေပါင္း စြမ္းအား ျဖင့္ ခုတ္လွဲ ပါသည္။ ေလွထြင္း ပါ သည္။ ထို ႀကီးမားေသာ သစ္ထြင္း ေလွ ကို ပင္လယ္ ကမ္းေျခ ဆီသို႕ သယ္ေဆာင္ ထုတ္ယူ သည္မွာ လည္း အလြန္ စနစ္ က်ကာ အားက် ဖြယ္ရာ ေကာင္း ပါသည္။ ပင္လယ္ ကမ္းစပ္ ေနရာ မ်ား တြင္ ေပါက္ေရာက္ ေလ့ ႐ိွေသာ ရင္ကမ္း ပင္မွ ရင္ကမ္း အလက္ မ်ားကို တစ္စု ႏွင့္ တစ္စု စီစီ ညီညီ ထပ္ကာ ျပဳလုပ္ ထားေသာ ရင္ကမ္း ေလွမွာ အလြန္ပင္ လက္ရာ ေျမာက္လွ ပါသည္။ ထိုရင္ ကမ္းေလွ တြင္ သံခ်က္ ဆို၍ တစ္ခ်က္မွ် မပါ၊ ႀကိမ္ျဖင့္ သာ ရစ္ပတ္ ျခင္း ၊ ကြပ္ျခင္း ျပဳလုပ္ ထားသည္ မွာ ခ္ိုင္ခန္႕ လွ ပါသည္။ စိစပ္ လွ ပါသည္။ ေရတစ္စက္ မွ် ေလွ၀န္း ထဲသို႕ မ၀င္ ပါ။ သူတို႕ ၏ ကၽြမ္းက်င္မႈ ေၾကာင့္ လိႈင္း ေလလာ လည္း ေၾကာက္ လန္႕ မႈ မ႐ိွ ၾကပါ။ သို႕ေသာ္ လည္း လိႈင္းေလ မ်ား အလြန္ ျပင္းထန္စြာ တိုက္ခတ္ လာေသာ အခါ သူတို႕ သည္ ကမ္းေျခ မ်ား၊ ေလကြယ္ရာ ကၽြန္းစု မ်ား တြင္ စုေပါင္း ၍ ေနထိုင္ေလ့ ႐ိွၾက ပါ သည္။
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕၏ အလုပ္ အကိုင္ ကို ေဖာ္ျပ ရလွ်င္ ငါးဖမ္း ျခင္း၊ ပုလဲ ငုပ္ျခင္း၊ ပင္လယ္ ေမွ်ာ့ ငုပ္ျခင္း၊ ကႏု ကမာ၊ ငွက္သိုက္ ႐ွာေဖြျခင္း၊ ပ်ားဖြတ္ ျခင္း၊ ႐ွာျခင္း၊ ေရ ႏွင့္ ပါတ္သက္ေသာ လုပ္ငန္း အ၀၀ ကို ကၽြမ္းက်င္ စြာ လုပ္ကိုင္ ႏိုင္ေသာ တိုင္းရင္းသား မ်ား ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေက်ာက္ႀကိဳ ေက်ာက္ၾကား ထဲသို႕ ႏွစ္ခြစူး၊ မွိန္းတံ ႐ွည္ႏွင့္ ငါးထိုး ေနေသာ ကေလး ငယ္မ်ား ကိုလည္း ကၽြန္ေတာ္ ျမင္ဖူး ပါသည္။ ယခု အခါ ေခတ္မီ လာေသာ ဆလံု တို႕မွာ ေရငုပ္ မ်က္မွန္ အေကာင္း စား ႏွင့္ ေအာက္စီဂ်င္ အသက္႐ွဴ ဘူး တို႕ျဖင့္ ေရငုပ္ ကာ ပုလဲ ႐ွာေန ၾကၿပီ၊ ပင္လယ္ ေမွ်ာ့ ႐ွာေန ၾကၿပီ ျဖစ္ပါ သည္။
🌹ထိမ္းျမား လက္ထပ္ျခင္း🌹
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ ကေလး မီးဖြား လွ်င္ ေမြးဖြား လာလွ်င္ ေမြးဖြားစ ကေလး အတြက္ နတ္ဆရာ ႏွင့္ နတ္ ကိုးကြယ္ ၾကသည္။ ေသဆံုး သြား လွ်င္ လည္း ေသဆံုး သူ ေကာင္းရာ မြန္ရာ ေရာက္ေအာင္ နတ္ ဆရာႏွင့္ ပူေဇာ္ ပသ ေလ့ ႐ိွသည္။ ထိုနည္း တူစြာ သတိုးသား နွင့္ သတိုး သမီး ထိမ္းျမား လက္ထပ္ပြဲ တြင္လည္း နတ္ ဆရာႏွင့္ ႐ိုးရာ နတ္ကို ပူေဇာ္ ပသမႈ ျပဳမွသာ လွ်င္ လင္မယား အရာ ေျမာက္ သည္ဟု ဆလံု တို႕က ယူဆ ပါသည္။ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ ငယ္႐ြယ္ စဥ္ ကပင္ အိမ္ေထာင္ျပဳ သူမ်ား ျဖစ္သည့္ အားေလ်ာ္ စြာ အသက္ (၁၇)၊ (၁၈) ႏွစ္ခန္႕တြင္ အိမ္ေထာင္ ျပဳေလ့ ႐ိွပါ သည္။ အမ်ိဳးသား တစ္ေယာက္ သည္ အမ်ိဳးသမီး တစ္ေယာက္ ကို သေဘာ က် ႏွစ္သက္ ေသာ အခါ အမ်ိဳး သမီး မိဘ မ်ား ထံ သြား၍ ေတာင္းရမ္း ရပါ သည္။ ထိုသို႕ ေတာင္းရမ္း စဥ္ အမ်ိဳးသား ႏွင့္ အတူ မိဘ (၂) ပါး ပါရ သည္။ ဆလံု တို႕၏ အႀကီး အကဲ ပါရ သည္။ အမ်ိဳး သမီး ဘက္က လက္ခံေသာ အခါ မဂၤလာ ပြဲ ရက္ကို ေန႕ သတ္မွတ္ ၍ နတ္ ဆရာႏွင့္ တိုင္ပင္ကာ စားေသာက္ ဖြယ္ရာ မ်ား ကို စီမံ ျပင္ဆင္ ၾက ပါသည္။
သူတို႕၏ အစား အေသာက္ မ်ားကား အထူး အဆန္း မဟုတ္ပါ။ ငါးကင္ မ်ား၊ ဆီနည္းနည္း ျဖင့္ ေၾကာ္ ထားေသာ လင္းႏို႕ ေၾကာ္၊ လင္းဆြဲ ေၾကာ္၊ အူ အသည္း မ်ား ထုတ္ထား ေသာ ၾကက္ေကာင္ လံုးျပဳတ္၊ ၾကက္ေကာင္ လံုးကင္၊ တစ္ခါ တစ္ရံ ရတတ္ေသာ သင္းေခြခ်ပ္ ေၾကာ္၊ ေမ်ာက္ သား ေၾကာ္ႏွင့္ ပ်ားရည္၊ အရက္ တို႕ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ေမ်ာက္ ေခ်းခါး ကိုလည္း ဆလံု တို႕ စားေလ့ စားထ ႐ိွပါ သည္။ မဂၤလာ အခမ္း အနား က်င္းပ သည့္ ေန႕ရက္ တြင္ တစ္စု တစ္ေ၀း တည္း ေနၾက သည့္ ဆလံု တို႕မွာ မည္သည့္ ကိုယ္ေရး ကိုယ္တာ အလုပ္ ကိုမွ် မလုပ္ ဘဲ မဂၤလာပြဲ အတြက္သာ အားလံုး ၀ိုင္း၀န္း လုပ္ေဆာင္ ခ်က္ျပဳတ္ ၾက ပါသည္။ နံနက္ (၉) နာရီ ခန္႕တြင္ ဆလံု နတ္ ဆရာ ေရာက္လာ ပါသည္။ သူ႕ လက္ထဲ တြင္ ပေလြ ကဲ့သို႕ေသာ တူရိယာ ေလး တစ္ခု ပါလာ ပါသည္။
ဆလံု မဂၤလာ ပြဲ ကို မ်ားေသာ အားျဖင့္ ပင္လယ္ ကမ္းစပ္ သဲေသာင္ျပင္ တြင္ က်င္းပ ေလ့ ႐ိွပါ သည္။ ဆလံု နတ္ဆရာ တစ္ေယာက္ မဂၤလာ ပြဲ သို႕ ေရာက္႐ိွ လာခ်ိန္ တြင္ နတ္ ပူေဇာ္ပြဲ အတြက္ အစား အေသာက္မ်ား ျပင္ဆင္ ၿပီး အဆင္သင့္ ျဖစ္ေန ပါၿပီ။ နတ္ ဆရာ သည္ ေ႐ွး ဦးစြာ သူ တို႕၏ ဆလံု ႐ိုးရာ နတ္ကို လက္ ႏွစ္ဖက္ ေခါင္းေပၚ ေျမႇာက္ကာ အေပၚ ေအာက္ လႈပ္႐ွား လ်က္ ပေလြ မႈတ္ကာ ပင့္ဖိတ္ ပါသည္။ ၿပီးေနာက္ လက္ထပ္ မည့္ အမ်ိဳးသား၊ အမ်ိဳး သမီး လက္ ေလးဖက္ ကို ပူးယွက္ ေစကာ သူတို႕ လက္ေပၚ သို႕ နတ္ဆရာ ၏ လက္၀ါး ႏွစ္ဖက္ ကို အုပ္မိုး လိုက္ ပါသည္။ ထို႕ေနာက္ သူတို႕ ႐ိုးရာ ျဖင့္ ဤ မဂၤလာ ေမာင္မယ္ ကို ရာသက္ ပန္ ေစာင့္ေ႐ွာက္ ေစလို ေၾကာင္း သူ တို႕၏ က်န္းမာ ေရး အတြက္ သူတို႕ အလုပ္ အကိုင္ အတြက္ အကူ အညီ မ်ား ေပးေစ လိုေၾကာင္း တိုင္တည္ ေျပာဆို ပါသည္။ သတိုး သား ႏွင့္ သတိုး သမီး ကို လည္း ရာသက္ ပန္ ႐ိုးရာ ႐ိုးေျမက် ေပါင္းေဖၚ မည့္ အေၾကာင္း ႐ိုးရာ နတ္ထံ လက္ေလး ဖက္ ေျမႇာက္ကာ တုိင္တည္ ေစ ပါ သည္။
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ တစ္လင္ တစ္မယား စနစ္ ကိုသာ က်င့္သံုး ေသာ သူမ်ား ျဖစ္ပါ သည္။ သူတို႕ ေလာက တြင္ အိမ္ေထာင္ ေရး ေဖာက္ျပန္မႈ ကို လံုး၀ လက္မခံ ေခ်။ အိမ္ေထာင္ ေရး ေဖာက္ျပန္ သူမ်ား ကို သူတို႕ အစု အေ၀းမွ ရာသက္ပန္ ႏွင္ထုတ္ ကာ သူ တို႕ ႏွင့္ လံုး၀ အဆက္ အသြယ္ မလုပ္ ေတာ့ပါ။ သူတို႕ သည္ အစု အေ၀း ႏွင့္ ေနတတ္ သည့္ အားေလ်ာ္စြာ ထို ကဲ့သို႕ အျပစ္ ဒဏ္မ်ိဳး ကို အလြန္ ပင္ ေၾကာက္႐ြံ႕ ၾက ပါသည္။ သူတို႕သည္ အိမ္ေထာင္ က်ေသာ အခါ သူတို႕ အတြက္ (မဂၤလာ ေမာင္မယ္ အတြက္) ႐ိုးရာ ေလွ တစ္စီး၊ ငါးဖမ္း ပုိက္ တစ္စံု ႏွင့္ ငါးဖမ္း ကိရိယာ အခ်ိဳ႕ကို လက္ဖြဲ႕ လိုက္ ပါသည္။ ဇနီး ေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ ဒိုးတူ ေပါင္ဖက္ လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ ၾကေတာ့ ဟု ဆိုလို သည့္ သေဘာ ပင္။ သို႕ေသာ္ ဇနီး ေမာင္ႏွံ ႏွစ္ေယာက္ မွာ အေ၀း သုိ႕သြားစရာ မလို၊ သည္ အစု အေ၀း မွာပင္ ေနထိုင္ ေစပါ သည္။ ဆလံု တို႕၏ မဂၤလာ ပြဲ ကပြဲ ကား တစ္ နာရီၤ ခန္႕ ၾကာျမင့္ ပါသည္။
🌹ဆလံု ႐ိုးရာ နတ္ပြဲမ်ား🌹
ဆလံု ႐ိုးရာ နတ္ပြဲမ်ား တြင္ နတ္ ဆရာ သည္ နတ္ကုိ တိုင္တည္ ပူေဇာ္ၿပီး ေနာက္ နတ္ပူး လာၿပီး နတ္၀င္ လာသည္ ဟု ဆိုကာ တုန္တက္ လာပါ သည္။ ၿပီးေနာက္ အရက္ ေသာက္ပါ သည္။ ငါးကင္၊ ၾကက္ ေကာင္လံုးကင္၊ အစား အေသာက္ မ်ား စားပါ သည္။ ၿပီးေနာက္ နတ္ ဆရာ တုန္တုန္ ယင္ယင္ျဖင့္ ကပါ သည္။ ပရိသတ္ ကလည္း လိုက္က ပါသည္။ နတ္ ဆရာ နတ္၀င္ သည္မွာ နာရီ၀က္ ခန္႕သာ ၾကာ ပါသည္။ နတ္ ဆရာ ထံမွ နတ္ထြက္ သြားေသာ အခါ တုန္တုန္ ယင္ယင္ အမူအရာ မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ သြား ပါသည္။
🌹တေစၦႀကီး ပြဲ🌹
တေစၦႀကီး ပြဲ ဆိုသည္ မွာ အျခား မဟုတ္ပါ။ ေသဆံုး သူမ်ား ကို ေကၽြးေမြး သည့္ ပြဲပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕၏ အယူ အဆ မွာ ေသဆံုး သြားသူ တို႕သည္ ေကာင္းရာ မြန္ရာ ေရာက္သူူ ႐ိွသကဲ့ သို႕ တစ္ခ်ိဳ႕ မွာ တေစၦ၊ သရဲ ျဖစ္ေန သည္ဟု ယံုၾကည္ ၾကသည္။ ထို တေစၦ၊ သရဲမ်ား၊ စားရမဲ့၊ ေသာက္ရမဲ့ ျဖစ္ေန သည္ကို မလိုလား သျဖင့္ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ သူတို႕ ႐ိွရာ သခၤ်ိဳင္း သို႕သြား၍ သူတို႕ကို ပင့္ဖိတ္ ကာ ေကၽြးေမြး ျခင္း ပင္ ျဖစ္သည္။ ဆလံု တို႕သည္ ေသဆံုးသူ မ်ားကို ကၽြန္းတစ္ကၽြန္း တြင္ ျမႇပ္ႏွံ သၿဂၤိဳဟ္ ေလ့ ႐ိွပါ သည္။ ထိုသခၤ်ိဳင္း တြင္ တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ ( ႏွစ္စဥ္ ဇန္န၀ါရီ လ ) က်င္းပ ေသာ တေစၦပြဲ ႀကီး တြင္ ထံုးစံ အတိုင္း မပါမျဖစ္ သည္မွာ ႐ိုးရာ နတ္ ဆရာ ႏွင့္ နတ္ပြဲပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ နတ္ ဆရာ က ႐ိုးရာနတ္ ကို ပင့္ဖိတ္ၿပီး လွ်င္ အစား အေသာက္ မ်ားႏွင့္ ပူေဇာ္ ပသ ေလသည္။ ေသဆံုး သူမ်ား ကိုလည္း ပင့္ဖိတ္ ေကၽြးေမြး ေလသည္။ ၿပီးေနာက္ နတ္ဆရာ က တုန္တုန္ ယင္ယင္ ႏွင့္ ေကြးေန ေအာင္ ကပါ ေတာ့သည္။ ပရိသတ္ မ်ား ကလည္း ဗံုတီး ၿပီး ကၾက ပါသည္။ သူတို႕ အကမွာ အာဖရိက လူ႐ိုင္း အက မ်ားႏွင့္ အေတာ္ ပင္ ဆင္တူ ပါသည္။ အရက္ ေသာက္ထားၿပီး ေသြးၾကြ ေနတာ လည္း ပါပါ လိမ့္မည္။ ကၽြန္း ကမ္းေျခ၊ ပင္လယ္ ေသာင္စပ္ မွပင္ ကေန ၾကသူ အမ်ား သား။ မည္သို႕ပင္ ဆိုေစ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕၏ ဤ ဓေလ့ မွာ လည္း ခ်စ္စရာ ပင္ မဟုတ္ပါ ေလာ။
🌹ဆလံု ႐ိုးရာ ေလွကို လြန္းတင္ျခင္း🌹
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕သည္ သူတို႕၏ သစ္ထြင္း ေလွႏွင့္ စက္တပ္ ေလွမ်ား ကို တစ္ႏွစ္ တစ္ခါ မွန္မွန္ လြန္းတင္ ေလ့ ႐ိွပါ သည္။ ပင္လယ္ သဲေသာင္ျပင္ ၀ယ္ လြန္းတင္ ရန္ ျပင္ဆင္ ထားသည့္ ႐ိုးရာ ေလွမွ ေပါက္ၿပဲ ေနသည္ ့ေနရာမ်ား ကို မီးတုတ္ ျဖင့္ ႐ိႈ႕ လိုက္ေသာ အခါ မေကာင္း သည့္ ပုန္းညက္ မ်ား ကြာက် လာ ပါသည္။ မီးတုတ္ မွာ အုန္းလက္ ျဖင့္ မီး႐ိႈ႕ ထားျခင္း ျဖစ္ပါသည္။ ေပါက္ၿပဲ ယိုစိမ့္ က်ေန သည့္ ပုန္းညက္ အေဟာင္း ေနရာ တြင္ ပုန္းညက္ အသစ္ ျဖင့္ ဖာေထး ပါသည္။ သူတို႕သည္ ေလွ ကို လြန္းတင္ ရာ တြင္ စုေပါင္း လုပ္ေဆာင္ ၾက သျဖင့္ မည္မွ် ပင္ ႀကီးသည့္ ေလွ ျဖစ္ေစ ကာမူ အမ်ား ဆံုး လုပ္ရ ပါလွ်င္ ငါးရက္ ခန္႕သာ ၾကာျမင့္ ပါသည္။ ရင္ကမ္း ေလွ ကို လြန္းတင္ရာ တြင္ အျခား ေလွႏွင့္ စာလွ်င္ သက္သာ ပါသည္။ လိုအပ္ ေသာ ေနရာ တြင္ ပုန္းညက္ အသစ္ ျဖင့္ ဖာေထး ျခင္း ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။
ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕မွာ ေယာက္်ားေလး ေရာ၊ မိန္းကေလး ပါ အသက္ (၁၀) ႏွစ္ခန္႕တြင္ ေရ ႏွင့္ ပါတ္သက္ ၍ အစစ အရာရာ အလြန္ ကၽြမ္းက်င္ ေနၾက ေလၿပီ။ ထိုစဥ္ က ကၽြန္ေတာ့္ မ်က္စိ ေ႐ွ႕တြင္ ပင္ (၁၀) ႏွစ္သား ခန္႕ ႐ိွေသာ ဆလံု ေယာက္်ား ေလး မွာ ခက္ရင္း စူးခြ မွိန္းတံ႐ွည္ ကုိ ကိုင္ေဆာင္ လ်က္ (၁၅) ေပခန္႕ နက္ေသာ ပင္လယ္ေရ ထဲသို႕ ေလွေပၚ မွ ပလံု ကနဲ ခံုဆင္း လိုက္သည္ မွာ (၁၀) မိနစ္ ခန္႕ပင္ မၾကာ လိုက္ပါ။ သူျပန္ တက္ လာေသာ အခါ လက္ ထဲတြင္ (၂) ေပခန္႕႐ိွေသာ ငါးမန္းျဖဴ တစ္ေကာင္ ပါလာ သည္ ကို ေတြ႕ရ သျဖင့္ ကၽြန္ေတာ္ မွာ လြန္စြာ ပင္ အံ့ၾသ သြားပါ သည္။ မနက္ပုိင္း ကလည္း ထိုနည္း တူစြာ ငါးလိပ္ ေက်ာက္ (လိပ္ပံု သ႑န္ ငါးျပားႀကီး) တစ္ေကာင္ ကို ရခဲ့ ေၾကာင္း၊ ထို သူငယ္ က လက္ဟန္ ေျခဟန္ ျဖင့္ ကၽြန္ေတာ့္ ကို ေျပာျပပါ ေသးသည္။

ဆလံုတို႕သည္ လူႀကီး လူငယ္ မေ႐ြး အအား မေနဘဲ အၿမဲ တေစ အလုပ္လုပ္ ေနေသာ လူမ်ိဳး ပင္ ျဖစ္ပါ သည္။ လြတ္လပ္မႈ ကို ျမတ္ႏိုုး ကာ တစ္ခု မဟုတ္ တစ္ခု အလုပ္ လုပ္ေန ေသာ တိုင္းရင္း သားမ်ား ပင္။ မ်ားေသာ အားျဖင့္ သူတို႕ သည္ လက္ထဲ တြင္ ခက္ရင္း စူးခြ မွိန္းတံ႐ွည္ ကို ကိုင္ေဆာင္ ကာ ကမ္းေျခ၊ ေက်ာက္ေဆာင္၊ ေက်ာက္ႀကိဳ ေက်ာက္ၾကား ေအာက္ ႐ိွ ငါးမ်ိဳးစံု တို႕ကို ထိူးယူ ဖမ္းဆီး ၾက ပါသည္။ ဟိုိုစဥ္ က ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕ ငါးဖမ္း သည္ ဆိုသည္မွာ ငါးဖမ္း ပိုက္မ်ား ျဖင့္ ဖမ္းေလ့ ဖမ္းထ နည္းပါး ပါ သည္။ သို႕ေသာ္ ယခု အခါ တြင္မူ ငါးဖမ္း ပိုက္ အမ်ိဳးမ်ိဳး ျဖင့္ အေတာ္ မ်ားမ်ား ဖမ္းဆီး လာၾက ပါသည္။ သူတို႕ ဘ၀ မွာ ယခင္က ဖမ္းယူ ရ႐ိွ ငါးမ်ား ႏွင့္ ေရငုပ္ ၍ ရ႐ိွေသာ ပုလဲ၊ ပင္လယ္ေမွ်ာ့ တို႕ကို ေရာင္း ခ်ရာ တြင္ ေစ်းႏွိမ္ ျခင္း ခံရ ေသာ္လည္း ယခု အခါ ထိုက္ထိုက္ တန္တန္ ေစ်းမွန္၊ အေလးမွန္ ရ႐ိွ ခဲ့ ပါၿပီ။ ဖဲ႐ိုက္ ကာ ကက္ဆက္ နားေထာင္ ေနၾက ေသာ ဆလံုမ်ား၊ ေ႐ႊ ဆြဲႀကိဳး တ၀င္း၀င္း ႏွင့္ ဆလံု မ်ား၊ ျခင္းလံုး ခတ္ကာ အပန္းေျဖ ေနၾက ေသာ ဆလံု ကေလး ငယ္မ်ား၊ ဘာပဲ ေျပာေျပာ ဆလံု တိုင္းရင္းသား တို႕ လူေနမႈ ဘ၀ တိုးတက္ ဖြံ႕ၿဖိဳး လာခဲ့ သည္မွာ အမွန္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။
Moken Sea Gypsies Community မွမူရင္းေ၇းသားသူအား credit ေပးပါသည္။

EM ဘိုကာရွီ သဘာ၀ေျမၾသဇာ ျပဳလုပ္နည္း

ေဒၚခင္ၾကည္ေဖါင္ေဒးရွင္းဧ။္Face book ပရိသာတ္မ်ားrequest လုပ္သည့္အတြက္ ဘိုကာရီွသဘာ၀ေၿမၾသဇာလုပ္နည္းအဆင့္ဆင့္ကို ပိုမိုရွင္းလင္း
ေအာင္ေ၇းသားတင္ၿပအပ္ပါသည္။ ယခုလုပ္နည္းအဆင့္ဆင့္ကိုလည္း
ေကာ့မွဴးးလယ္သမားမ်ားနွင့္ေတြ့ဆံုစဥ္ကေ၀ဌခဲ့ၿပီး လက္ေတြ့၊လုပ္နည္းကိုပါ
ၿပသခဲ့ပါသည္္။ ေဖါင္ေဒးရွင္းမွ ၂၀၁၄ခုနွစ္ၾသဂဲနစ္သီးနံွစိုက္ပ်ိဴးေရးစမ္းသပ္အေကာင္အထည္ေဖၚကတည္းကလက္ေတြ့ၿပဳလုပ္သံုးစြဲခဲ့ သည့္နည္းၿဖစ္
ပါသည္။ယခုလည္း HCTA ေက်ာင္းစိုက္ပ်ဳိးခင္းတြင္ဘိုကာရွီေၿမၾသဇာၿဖင့္စိုက္ပ်ိဳးထားၿပီးယေန့လတ္လတ္ဆပ္ဆပ္ခူးယူဓါတ္ပံုရိုက္ထားေသာခရမ္းခ်ဥ္သီးပံုမ်ားတင္ၿပလိုက္ပါသည္။အထူးသတိၿပဳရန္မွာ ဘိုကာရွီေၿမၾသဇာမွာပူ၍အပင္မစိုက္မီေၿမေဆြး၊လြွစာမွဳန့္၊ဖြဲၿပာ၊နြားေခ်းအဆမ်ားစြာနွင့္တစ္ပါတ္ခန့္ ေ၇ာနွပ္ထားၿပီးမွအသံုးၿပဳရပါသည္။အပင္မ်ားေပၚသို့တိုက္ရိုက္ထည့္၍မရပါ၊ အပင္ညွိဳး၍ေသသြားနိုင္ပါသည္။ အပင္မ်ားကိုEM၇ည္ ၁၀၀cc ကိုေ၇၄ဂါလံနွင့္ေ၇ာ၍ၿဖန္း ေပး၇ပါသည္။

Credit to> Daw Khin Kyi Foundation

ေဂၚရန္ဂ်ီကြ်န္း ခရီးစဥ္

ေလာဘ ေဒါသ ေမာဟ ေတြနဲ႔ေ၀းရာ ၅ ရက္တာ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းခရီးစဥ္ေလးကိုကၽြန္မရဲ႕ facebook အမ်ိဳးေတြကို ေ၀မၽွခ်င္ပါတယ္။ အရမ္းသြားခ်င္ခဲ့တဲ့ ဒီခရီးစဥ္ေလးကိုသူငယ္ခ်င္းထူးေအာင္ရဲ႕ စီစဥ္မႈန႔ဲ႔ သြားျဖစ္ခဲ့တာပါ။ မသြားခင္ကတည္းက စုံစမ္းမိသေလာက္ ခရီးလမ္းနဲနဲၾကမ္းမယ္ ၊တည္းခိုေနထိုင္ဖို႔ အခက္အခဲေတြရွိနိင္တယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ စြန္႔စြန္႔စားစားသြားရတဲ့ ခရီးကို ၾကိဳက္သူမို႔ ဒီလိုခရီးမ်ိဳးကို သြားဖို႔ နွစ္ခါမေခၚရပါဘူး။ ၀ါသနာတူ ေမာင္နွစ္မေတြနဲ႔ အတူတူသြားရတာမို႔ မသြားခင္ကတည္းက တဖြဲ႔လံုးတက္ၾကြေပ်ာ္ရႊင္ေနခဲ့ၾကတာပါ ။

ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႕ေတြ လိႈင္သာယာ အေ၀းေျပးဂိတ္ကေန ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ေလးဆီိကိုတိုက္ရိုက္ေျပးဆြဲေပးတဲ့ တခုတည္းေသာ ခရီးသည္ယာဥ္လို္င္းျဖစ္တဲ့ ကံထူးေအာင္ ကားနဲ႔ ၁၀ ရက္ေန႔ ည ၈ နာရီခြဲမွာ ရန္ကုန္ျမိဳ႕က စထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ည ၁၂ နာရီမွာ ပုသိမ္ကို ေရာက္ျပီး ေငြေဆာင္လမ္းခြဲကေနတဆင့္ ဆက္သြားေတာ့လမ္းေတြက ေတာင္တက္လမ္းေတြျဖစ္လာပါတယ္။ ေတာင္ေတြကို ေကြ႔ပတ္ျပီးေမာင္းလာလုိက္တာ မနက္ ၄ နာရီမွာ ငရုပ္ေကာင္း(ေတာင္ )ဆိုတဲ့ ျမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ပါတယ္ ။ အဲ့ဒီ ငရုပ္ေကာင္းေတာင္ ျမိဳ႔ေလးမွာ တစ္နာရီေလာက္ ယာဥ္ရပ္နားျပီး မနက္ ၅ နာရီေက်ာ္ အလင္းေရာင္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ ကားျပန္ထြက္ပါတယ္။ ေနာက္ ၂ နာရီေလာက္အျပင္းေမာင္းျပီး မနက္ ၇ နာရီ ထိုးတဲ့အခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ေတြ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ေလးကို ေရာက္ပါျပီ။ ဟိုေရာက္ေတာ့ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ကို ကူညီိဖို႔ေစာင့္ေနတဲ့ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕က သေဘာမေနာေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းဆရာ ကိုဏီေမာင္ေမာင္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုျပီး သူ႕အိမ္မွာ ခဏနားၾကပါတယ္။ ဖိုးရိုက္ခ်င္ မယ္ရိုက္ခ်င္ေတြဆိုေတာ့ အၾကာၾကီးလည္းမနားနိင္ခဲ့ပါဘူး။ရတဲ့အခ်ိန္ေလးမွာ အဲ့ဒီျမိဳ႔ေလးမွာ ရွိတဲ့ ဒရယ္ကြ်န္းကို အေျပးအလႊားသြားၾကည့္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ ဒရယ္ကၽြန္းကလည္း လွပတဲ့အုန္းေတာေတြရွိတဲ့ကမ္းေျခေလးတခုပါ။ ကိုဏီေမာင္ေမာင္ကေတာ့ဒီကြ်န္းက သိပ္မလွဘူးလို႔ ေျပာေပမယ့္ ကမ္းေျခေရာက္လို႔ ပင္လယ္ျပာျပာနဲ႔ အုန္းေတာေတြျမင္လိုက္ရရင္ဘဲ ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ေတြေပ်ာ္လို႔ ခုန္ေပါက္ေနေတာ့တာပါဘဲ။ ဒရယ္ကၽြန္းကေနအျပန္ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႔ထဲ ဟိုဒီေလွ်ာက္ျပီး ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေလာက္မွာငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ေလးမွာရွိတဲ့ ေရတမာဆိုတဲ့ ထမင္းဆိုင္ေလးမွာ ေန႔လည္စာစားၾကေတာ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပုဇြန္ထုပ္အၾကီးၾကီး သံုးေကာင္ပါတ့ဲဆီျပန္ဟင္းန႔ဲ ထမင္း စားတာ တစ္ေယာက္မွ ၂၀၀၀ တည္းက်ပါတယ္။ရန္ကုန္မွာ ဒီလိုပုဇြန္ထုပ္ၾကီးစားရဖို႔ မလြယ္ဘူးေလ။ရန္ကုန္သူ ရန္ကုန္သားေတြ ေခါင္းမေဖာ္နိုင္ေအာင္ စားၾကျပီေပါ့ grin emoticon ..။ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ေလးကိုေရာက္ခဲ့ၾကမယ္ဆိုရင္ ေရတမာ ထမင္းဆိုင္ကို သြားစားျဖစ္ေအာင္ စားၾကပါလို႔ တို္က္တြန္းပါရေစ..။
ေန႔လည္ ၂ နာရီေလာက္မွာ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ေလးကေန ကုိဏီေမာင္ေမာင္ဦးေဆာင္ျပီး ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီ တစ္ေယာက္တစီးနဲ႔ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ ဦးတည္ရာ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းကို ခရီးဆက္ထြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ကေန ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းကို သြားလို႔ရတဲ့ နည္းလမ္း ၂ ခုရွိပါတယ္။ ပထမနည္းက ေဂၚရန္ဂ်ီကို ဆိုင္ကယ္ ကယ္ရီနဲ႔ တိုက္ရိုက္သြားလို႔ရတဲ့ လမ္းပါ။ ဆိုင္ကယ္ တနာရီခြဲေလာက္ စီးရပါတယ္။ေတာင္ေတြကိုပတ္ျပီး သြားရတဲ့ ေျမနီလမ္းမို႔ ဖုန္ထူတယ္။ေနပူတယ္။လူပင္ပန္းတယ္ ။ ဆုိင္ကယ္သမာလည္းပင္ပန္းတယ္။ဒါေပမယ့္ ရႈခင္းေတြလွတယ္ ။ ေနာက္ ဒုတိယနည္းက ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ ေခ်ာင္း၀ ကူးတို႔ကေန ၃ မ္ိနစ္ေလာက္ ကူးတို႔နဲ႔ ျဖတ္ျပီး ဟိုဘက္ကမ္းေရာက္ရင္ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းက နံသာပုရြာေလးကို ဆိုင္ကယ္ မိနစ္ ၂၀ ေလာက္စီးရတဲ့ နည္းလမ္းပါ။ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ကေတာ့ လမ္းတေလွ်ာက္ရႈခင္းေတြခံစားခ်င္လို႔ ပထမနည္းလမ္းျဖစ္တဲ့ ဆိုင္ကယ္နဲ႔ တနာရီခြဲေလာက္ သြားရတဲ့ နည္းလမ္းကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။
ညေန ၄ နာရီထိုးခါနီးမွာ ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းမွာ ရွိတဲ့ နံသာပုရြာ(ဂ်ိဳင္ေလး)ကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာေရာက္ရွိခဲ့ပါျပီ။ နံသာပုရြာသူ ရြာသားေတြဟာေရလုပ္ငန္းနဲ႔ အသက္ေမြးၾကသူေတြပါ။ ကၽြန္မ အရင္ကၾကားဖူးတာက ရြာက အရမ္းမဖြ႔႔ံျဖိဳးေသးဘူးလို႔ၾကားခဲ့ေပမယ့္ တကယ္တမ္းရြာကိုေရာက္ေတာ့ ဆိုလာစနစ္နဲ႔ မီးထြန္းနိုင္ၾကတာေတြ႔ရပါတယ္။ ကမ္းရိုးတန္းဖုန္းနဲ႔ MPT ဖုန္းလိုင္းမိပါတယ္။ facebook နဲ႔ Viber သံုးတဲ့သူေတြရွိပါတယ္။ တရြာလံုး ရိုးသား ေဖာ္ေရြျပီး ဧည့္၀တ္ေက်ပြန္လြန္းၾကပါတယ္။ ေအးခ်မ္းတိတ္ဆိတ္တဲ့ ကမ္းေျခရြာေလးတစ္ခုပါ။ ကိုဏီေမာင္ေမာင္က ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ကို နံသာပုရြာက ကိုေဇာ္၀မ္းတို႔အိမ္မွာ တည္းခိုဖို႔ စီစဥ္ေပးပါတယ္။ကၽြန္မတို႔ တည္းခိုတ့ဲအိမ္က ကိုေဇာ္၀မ္းနဲ႔ မေအးေအးနုိ္င္တို႔ လင္မယားနွစ္ေယာက္ကလည္း အရမ္းသေဘာေကာင္းျပီး ဧည့္သည္ေတြစားခ်င္တာေတြကုိ မေမာတမ္းခ်က္ျပဳတ္ေကၽြးေမြးရွာပါတယ္။ ဧည့္သည္ေတြကလည္း ဧည့္သည္လိုမေနပါဘူး..tongue emoticon ။ ခရုစားမယ္ ပုဇြန္စားမယ္ ၊ ေရၾကက္စားမယ္ ၊ အမဲခ်ီးခါးစားမယ္ ၊ ကဏၰာန္းစားမယ္နဲ႔ စားခ်င္တာေတြေျပာသမွ်ကို မရရေအာင္ ရွာေဖြျပီး ကၽြန္မတို႔ျပန္တဲ့ေန႔အထိ မျငိဳမျငင္ခ်က္ေကၽြးၾကတာပါ။ မေအးေအးနိုင္က ကရင္လူမ်ိဳးမို႔ အခ်က္အျပဳတ္ကလည္းအလြန္ေကာင္းပါတယ္။ တည္းခိုတဲ့အိမ္မွာအထုပ္အပိုးေတြခ်ျပီးတာနဲ႔ ေနမ၀င္ခင္ ေဂၚရန္ဂ်ီေတာင္ေပၚကိုတက္ၾကျပီး မေမာနိုင္ မပန္းနုိင္ ဓာတ္ဖမ္းခဲ့ၾကျပန္တာေပါ့ ။တကယ္ေတာ့ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းကိုသာ လူသိမ်ားၾကေပမယ့္ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္မွာ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းထက္ ပိုလွတဲ့ ဂ်ိဳင္ေတြ ကၽြန္းေတြအမ်ားၾကီးရွိတယ္ဆိုတာသိလိုက္ရပါတယ္။
ေနာက္ေန႕မနက္ မိုးမလင္းခင္ ၅ နာရီေလာက္ကတည္းက ကၽြန္မတို႔အဖြဲ႔ေတြ ဓာတ္ဖမ္းဖို႔အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။ ရြာက ငါးဖမ္းေလွေတြ (ေဒသအေခၚအေ၀ၚ >မီး၀ိုင္း)က ညေန မေမွာင္ခင္ ပင္လယ္ထဲငါးဖမ္းထြက္ၾကျပီး တညလံုးငါးဖမ္းၾကရတာပါ။ မနက္မိုးမလင္းခင္ ၄ နာရီေလာက္ ေလွေတြ ရြာကိုျပန္၀င္လာျပီး ဖမ္းလာတဲ့ငါးေတြကို အေျခာက္လွန္းသင့္တာလွန္း . ခုတ္သင့္တာခုတ္ျပီး တခ်ိဳ႕ငါးေတြကို ရန္ကုန္ၾကည့္ျမင္တိုင္ငါးေစ်းကိုပို႔ဖို႔စီစဥ္ၾကရပါတယ္။ငါးဖမ္းေလွနဲ႔ လုိက္တဲ့ ေရလုပ္သားတစ္ေယာက္ဟာ တစ္ေန႔ ၃၀၀၀ က်ပ္ရရွိျပီး ငါးခုတ္တဲ့အမ်ိဳးသမီးတဦးဟာ တပိသာ ငါးက်ပ္ႏႈန္းနဲ႔တေန႔ ၀င္ေငြ ၇၅၀ က်ပ္ခန္႔ ရတယ္လို႔သိရပါတယ္။တမနက္လံုးကမ္းေျခမွာ လွည့္ပတ္ရိုက္ျပီး ေန႔လည္စာကိုတည္းခိုတဲ့အိမ္မွာျပန္စားျပီးတာနဲ႔သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ကိုဏီေမာင္ေမာင္ရဲ႕ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ အနီးအနားက ကၽြန္းေတြကို ဆိုင္ကယ္ကိုယ္စီနဲ႔ သြားၾကဖို႔ အဆင္သင့္ျဖစ္ေနၾကပါျပီ။အဲ့ဒီတညေနလံုးဘဲ ေက်ာက္ပုထိုး ၊ေက်ာက္ဂ်ိဳင္ေလး ၊နတ္ေရတြင္းအေမာ္၊ ေက်ာက္ေခ်ာင္းေလးေတာင္ ၊စပါးထားကြ်န္း ၊ေရစမ္း အစရွိတဲ့ ေနရာေတြကို ေရာက္ခဲ့ျပီး သဘာ၀က ေပးတဲ့ အလွတရားေတြကို ခံစားလို႔မ၀ခဲ့ၾကပါဘူး။ကမ္းစပ္မွာ ပံုသဏၰန္အမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့ ေက်ာက္ေဆာင္ေတြ၊ တေမွ်ာ္တေခၚ က်ယ္ျပန္တဲ့သဲေသာင္ျပင္ေတြ ၊ ေရထဲငံု႕ၾကည့္ရင္ ေရေအာက္က ေက်ာက္ခဲေလးေတြကိုေတာင္ျမင္ရတဲ့ျပာလဲ့ေနတဲ့ေရျပင္ေတြ ၊ သဲျဖဴျဖဴေပၚမွာ ေျပးလႊားေနတဲ့ ၀င္ကစြပ္ေကာင္ေလးေတြနဲ႔ ဂဏာန္းေလးေတြ ၊ လိႈင္းနဲ႔ အတူပါလာတဲ့ ခရုခြံလွလွေလးေတြ …..မျပန္ခ်င္ေလာက္ေအာင္ လွပျပီး ကင္မရာခလုတ္နွိပ္ဖို႔ေမ့ေနေလာက္ေအာင္ဆြဲေဆာင္မႈရွိတဲ့ အလွတရားေတြမို႔ အခုထိ မ်က္စိထဲက မထြက္ပါဘူး။ စက္ေလွနဲ႔ ကူးရင္ နာရီ၀က္ေလာက္သြားရတဲ့ ပင္လယ္ထဲမွာ မႈန္ျပျပေလး လွမ္းျမင္ေနရတဲ့ ကၽြန္းေလး ကိုသြားဖို႔ စီစဥ္ခဲ့ၾကေပမယ့္ ေလေၾကာင္းအေျပာင္းအလဲနဲ႔ အႏၱရာယ္ရွိတာေၾကာင့္အဲ့ဒီကၽြန္းကိုမသြားနုိင္ခဲ့ၾကပါဘူး ။အဲ့ဒီကြၽန္းက လူသူအေရာက္အေပါက္နဲျပီး သဲေတြက ပိုျဖဴျပီး ေရကလည္းပိုၾကည္တယ္လို႔ ကိုဏီက ေျပာပါတယ္။ ေနာက္တေခါက္ေတာ့ ေရာက္ေအာက္သြားမယ္ ကိုဏီေရ !..smile emoticon
အဲ့ဒီညေန တည္းခိုတဲ့အိမ္ကိုျပန္နားျပီး ေနာက္တေန႔ ေန႔လည္အထိ ကြၽန္မတို႔အဖြဲ႔ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းနဲ႔ ပတ္၀န္းက်င္ကပံုရိပ္ေတြကို ရသေလာက္ မွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းနားက ပုလႅင္ဂ်ိဳင္မွာ ေရကူးခဲ့ၾကတာ အလြန္ေပ်ာ္စရာေကာင္းပါတယ္။ ကမ္းေျခကေန ကိုက္ ၁၀၀ ေက်ာ္ေ၀းတဲ့အထိ ေရက ရင္ေခါင္းေလာက္သာရွိျပီး ေအာက္ေျခက သဲေသာင္ကျပန္႔ျပဴးေနပါတယ္ ။ေရက ၾကည္ျပီးျပာလဲ့ေနတာပါ။ပုလႅင္ဂ်ိဳင္ကအျပန္ ေန႔လည္စာစားျပီး ေန႔လည္ ၁၂ နာရီေက်ာ္မွာ ကိုဏီေမာင္ေမာင္ရဲ႕ညီ ကိုရဲက ကၽြန္မတို႔ အဖြဲ႔ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ကိုျပန္ဖို႔ ဆိုင္ကယ္ေတြနဲ႔ လာေခၚပါျပီ။ အျပန္ခရီးကေတာ့ အလာတုန္းက လမ္းကမျပန္ဘဲ လမ္းေၾကာင္းတိုတဲ့ကူးတို႔နဲ႔ ကူးျပီးျပန္ရတဲ့ လမ္းေၾကာင္းကိုေရြးခ်ယ္ၾကပါတယ္။ အလာတုန္းက ေျခလွမ္းေတြသြက္သေလာက္ အျပန္လမ္းမွာေတာ့ ေျခလွမ္းေတြေနွးကုန္ၾကပါျပီ။ ဒီလိုသဘာ၀တရားအတိုင္းလွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့ နံသာပုရြာေလးကို လည္ျပန္ၾကည့္ရင္းနဲ႔ ဘဲ နႈတ္ဆက္ခဲ့ရျပန္ျပီေပါ့ ..။
အျပန္လမ္းဟာ လမ္းေၾကာင္းတိုေတာ့ သိပ္မၾကာခင္မွာဘဲ ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ေလးကို ကၽြန္မတို႔ျပန္ေရာက္ခဲ့ပါျပီ ။ အဲဒီေန႔ တေန႔လံုး ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕က ကိုဏီေမာင္ေမာင္ အိမ္မွာ တည္းခိုၾကျပီး ေနာက္တေန႔ မနက္ ၇ နာရီမွာ ကိုဏီေမာင္ေမာင္ စီစဥ္ေပးမႈနဲ႔ ေထာ္လာဂ်ီစီးျပီး ငရုပ္ေကာင္းေျမာက္ဘက္က ကၽြန္းေတြကို ခရီးဆက္ခဲ့ၾကျပန္ပါတယ္။ ျမကၽြန္းသာဆိုတဲ့ ရြာေလးကိုေထာ္လာဂ်ီနဲ႔ အရင္သြားျပီး အဲ့ဒီကေနတဆင့္ သက္ေရာင္းကၽြန္းနဲ႔ မိေခ်ာင္းေခါင္းကၽြန္းကို စက္ေလွနဲ႔ ကူးၾကမွာပါ။ ျမကၽြန္းသာကိုေရာက္ေတာ့ ေလေၾကာင္းအေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ သက္ေရာင္းကြၽန္းကိုသြားဖို႔ လိႈင္းၾကီးေနတာမို႔မသြားျဖစ္ၾကေတာ့ဘဲ မိေခ်ာင္းေခါင္းကၽြန္းကိုဘဲ စက္ေလွနဲ႔ ထြက္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ မိေခ်ာင္းေခါင္းကၽြန္းကိုသြားတာေတာင္ စက္ေလွေလးက လို္ႈင္းေတြၾကားမွာရင္တမမ ပါဘဲ။ကၽြန္မတို႔ သြားတဲ့ မိေခ်ာင္းေခါင္းကၽြန္းမွာေခြးေလွးယားသီး ပင္ေတြေပါပါတယ္ ။ကၽြန္းေပၚက မိေခ်ာင္းေခါင္းအေပၚကိုခဲရာခဲဆစ္တက္ၾကရတာပါ။ ေတာင္ေပၚေရာက္ေတာ့ ျမင္ရတဲ့ရႈခင္းက ပင္ပန္းသမွ်ေတြကိုေပ်ာက္ေစေလာက္ေအာင္ လွပါတယ္။ မိေခ်ာင္းေခါင္းကၽြန္းမွာ ကိုခန္႔ေခ်ာဖမ္းေပးတဲ့ငါးကို ကင္ေကၽြးၾကျပီး ေန႔လည္စာကို အခ်ဥ္ဟင္း ၊ငါးေၾကာ္၊ငါးနီတူေျခာက္ကို မန္းက်ည္သီး ငရုတ္သီးစိမ္းနဲဲ႕သုတ္ထားတဲ့ ကိုခန္႔ေခ်ာရဲ႕ လက္ရာကလည္းေဆြမ်ိဴးေမ့ေအာင္ေကာင္းလွပါတယ္။အတူလိုက္တာတဲ့ ကိုလြင္မိုးကလည္း ပုဇြန္ထုပ္ေတြအမ်ားၾကီးယူလာျပီး မီးဖုတ္ေကၽြးတဲ့ လတ္လတ္ဆတ္ဆတ္ပုဇြန္ထုပ္အရသာက ခ်ိဳျပီးေမႊးလွပါတယ္။ ကမ္းေျခကသစ္ပင္ရိပ္ေအာက္မွာ ေျမၾကီးေပၚထိုင္ခ်ျပီး ထမင္းအိုးေတြခ် ၊ အားရပါးရ ထမင္းစားရတဲ့ အရသာကလည္း တသက္မေမ့နို္င္စရာပါဘဲ..။မိေခ်ာင္းေခါင္းကၽြန္းကေန ငရုပ္ေကာင္းျမိဳ႕ကို ညေနေမွာင္ခါနီးမွာ ျပန္ေရာက္ျပီး ကၽြန္မတိ္ု႔ရဲ႕ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းခရီးစဥ္ကိုအဆံုးသတ္ခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။ေနာက္ေန႔မနက္ ၇ နာရီကားနဲ႔ ပုသိမ္ကိုသြားၾကျပီး ပုသိမ္က အန္ကယ္ ဦး၀င္းစိုး အိမ္မွာ ခဏနားခိုၾကျပီး ပုသိမ္ထီးလုပ္ငန္းနဲ႔ ပုသိမ္ေရေပၚေစ်းကိုမွတ္တမ္းတင္ခဲ့ၾကပါေသးတယ္။ည ၁၂ ကားနဲ႔ ပုသိမ္ကေန ရန္ကုန္ကို ျပန္ခဲ့ၾကျပီး ေနာက္တေန႔ မနက္ ၄ နာရီေလာက္မွာ မြန္းက်ပ္လွတဲ့ ရန္ကုန္ေရႊျမိဳ႕ေတာ္ၾကီးကို ေခ်ာေခ်ာေမာေမာျပန္လည္ေရာက္ရွိခဲ့ၾကပါေတာ့တယ္။
အခ်ိန္တန္ရင္ အိမ္ျပန္ၾကရမယ္ဆိုတာသိေပမယ့္ မြန္းက်ပ္လွတဲ့ ျမိဳ႕ျပနဲ႔ ေ၀းကြာခြင့္ရခဲ့တဲ့ ေပ်ာ္စရာေကာင္းလွတဲ့ ၅ ရက္တာေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းခရီးစဥ္ကို တသက္မေမ့နိုင္ေတာ့ပါဘူး။ဒီခရီးစဥ္မွာ ကၽြန္မသိလိုက္ရတာက ကၽြန္မတို႔နိုင္ငံမွာ လူသိပ္မသိေသးဘဲ တိမ္ျမဳပ္ေနတဲ့ လွပတဲ့ေနရာေဒသေတြရွိေနေသးပါလားဆိုတာပါဘဲ။ ေခ်ာင္းသာ ၊ေငြေဆာင္ ကၽြန္မေရာက္ဖူးပါတယ္။ဒါေပမယ့္ ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းနဲ႔ အနီးတ၀ိုက္က ကၽြန္းေတြရဲ႕ အလွကို ေခ်ာင္းသာ န႔ဲ ေငြေဆာင္က မယွဥ္နိုင္ပါဘူး။ ဒီလုိသဘာ၀တရားန႔ဲ လွခ်င္တိုင္းလွေနတဲ့ ေဒသတခုကို မပ်က္စီးေအာင္ ၊အားလံုး၀ိုင္း၀န္းျပီး ကာကြယ္ထိန္းသိမ္းထားသင့္ပါတယ္။
ခရီးစဥ္တေလ်ွာက္လံုး အစစအရာရာ လိုေလေသးမရွိ ကူညီခဲ့တဲ့ ကိုဏီေမာင္ေမာင္နဲ႔ ကိုခန္႔ေခ်ာ ၊ကိုရဲ ၊ကိုလြင္မိုးတို႔ကုိ အထူးေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ နံသာပုရြာေလးက ရိုးသားျပီး ေစတနာေကာင္းလြန္းတဲ့ကိုေဇာ္၀မ္း နဲ႔ မေအးေအးနုိင္ ၊ ေဂၚရန္ဂ်ီေတာင္ထိပ္က ဘုရားေလးနဲ႔ ကၽြန္းေပၚမွာ သြားခ်င္တဲ့ေနရာေတြကို လိုက္ပို႔ေပးတဲ့ ကိုခ်စ္ေမာင္တို႔ ဇနီးေမာင္နွံကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္။ခဏတာနားခိုခြင့္ေပးတဲ့ ပုသိမ္က အန္ကယ္ဦး၀င္းစိုးတို႕ဇနီးေမာင္နွံကိုလည္းေက်းဇူးတင္ပါတယ္ရွင္..။
ေဂၚရန္ဂ်ီကၽြန္းခရီးစဥ္ကိုစိတ္၀င္စားသူမ်ား ကၽြန္မကို chat box ကေနဆက္သြယ္နုိင္ပါတယ္ရွင့္။ ေဒသခံ မိတ္ေဆြ သူငယ္ခ်င္မ်ားနဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္ေပးျပီး ကၽြန္မတတ္နုိင္သေလာက္ကူညီေပးပါ့မယ္။
(ေဟမာေအာင္)

ျမန္မာေတြပိန္ဖုိ႔

ေဒါက္တာ ေအးမင္းထူး
ျမန္မာေတြ ဝိတ္ခ်တယ္ဆိုၿပီး ဘာေၾကာင့္ မပိန္ေသးတာလဲ။ ပိန္ေအာင္ လုပ္ခ်င္သူ၊ ႀကိဳးစားခ်င္သူေတြ အမ်ားႀကီးထဲ မွာမွ တကယ္ ဝိတ္ခ်ႏိုင္တဲ့ ဦးေရက ဘာေၾကာင့္နည္း ရတာပါလဲ။ လူေတာ္ေတာ္ မ်ားမ်ား စဥ္းစားရ က်ပ္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခုကို ျပန္ေမး မိတယ္။ ေသခ်ာ ေလ့လာၾကည့္ တဲ့အခါ နံပါတ္တစ္ ေတြ႕တာက ဝိတ္ခ်နည္းကုိ ေကာင္းေကာင္း မသိလို႔။ အသံုးမခ် တတ္လို႔ပါ။ ဘယ္လို ဝိတ္ခ်ရင္ က်မလဲ။ စနစ္တက် မလုပ္တတ္ ေသးလို႕ဆိုတာ ေတြ႕တယ္။ ေနာက္တစ္ခ်က္ က ဝိတ္က်ေဆးေတြ ေစ်းႀကီးေပး ဝယ္ေသာက္ရင္ ေပ်ာက္မယ္ ထင္ေန ၾကသူေတြ တစ္ေန႔တျခား မ်ားလာလို႕ ဆိုရင္လဲ မမွားဘူး။ အမ်ားစုက ေဆးအေပၚမွာ အားကိုးမွီခို လြန္းတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့ ထမင္းတစ္နပ္ ေလွ်ာ့စားရင္ ဝိတ္က်မယ္ ထင္သူေတြလဲ ရွိေသးတယ္။ တကယ္တမ္း ေလွ်ာ့စား ၾကည့္တဲ့အခါ သိပ္ၾကာၾကာ မခံဘူးဆိုတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက ညစာေတာ့ ေရွာင္ပါရဲ႕။ အဆာေျပ အာလူး ေခ်ာင္းေၾကာ္ တစ္ထုပ္ စားမိလိုက္တယ္။

ဝင္လာတဲ့ ကယ္လိုရီကို သတိမထား မိဘူး။ ကစီဓာတ္၊ အဆီဓာတ္၊ အသားဓာတ္ ေတြရဲ႕အေျခခံ အေၾကာင္းအရာ ကို နားမလည္ ေသးရင္ ဝိတ္ခ်ရတာ ခက္တယ္။ ဝိတ္ခ်သူေတြ ထဲမွာမွ စားႏိုင္ ေသာက္ႏိုင္၊ ခ်မ္းသာသူေတြ အတြက္ ဝိတ္ခ်ရတာ အခက္ခဲဆံုး ျဖစ္ေန ၾကတယ္။ တကယ္က သူတို႔ရဲ႕ ေနထိုင္ စားေသာက္ပံု ေၾကာင့္ပါ။ ေလ့လာ ၾကည့္ရင္ ေန႕စဥ္ လႈပ္ရွားမႈ အလြန္နည္း တယ္။ ပိုဆိုးတာက လမ္းေလွ်ာက္တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း ေတာင္ မလုပ္မိဘူး။ အလုပ္စားပြဲ မွာပဲ အခ်ိန္ကုန္တာ မ်ားတယ္။ စိတ္ဖိစီးမႈ မ်ားသူထက္ ပိုတယ္။ အစားအေသာက္ မွာလဲ အတူတူပဲ။ စားပြဲ၊ ေသာက္ပြဲေတြ က ေပးလိုက္တဲ့ အဆီေတြလဲ မနည္းလွဘူး။ ဘီယာ၊ အရက္ကိုလဲ လူတန္းေစ့ ေနႏိုင္ေအာင္ ေသာက္တယ္။ သက္တမ္းေစ့ ေအာင္ မေနရတာ သတိမထား မိဘူး။
ဒါေတြကို သတိထား ျပဳျပင္ရမယ္။ ႏိုင္ငံ တစ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အစား အေသာက္၊ လူေနမႈ ပံုစံေတြက အဲဒီ ႏိုင္ငံသားေတြရဲ႕ က်န္းမာေရး ေပၚ အဓိက သက္ေရာက္ ေစတယ္။ ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတြမွာ သူတို႕ရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ အစားအေသာက္၊ ကုိယ္ပိုင္ လူေနမႈ ပံုစံရွိပါတယ္။ ျမန္မာေတြ ဘာနဲ႕ စားၾကလဲ။ ထမင္းစားတယ္ လို႕ အမ်ားစု ေျဖလိမ့္မယ္။ အဲဒါက သမား႐ိုးက် တြက္ခ်က္သူေတြ ေျပာတဲ့စကား ျဖစ္တယ္။ တကယ္က ျမန္မာေတြေလာက္ ဆီစားတာ ကမၻာမွာမရွိဘူး။ ထမင္းဆို ဆီဆမ္း၊ ဟင္းဆိုလဲ ဆီျပန္၊ လက္ဖက္ဆိုလဲ ဆီရႊဲရႊဲ ေလးနဲ႔မွ စားၾကတာ။ ျမန္မာလူမ်ဳိး အမ်ားစုရဲ႕ ေနထိုင္ စားေသာက္ပံု ျဖစ္တယ္။ ေန႔စဥ္ပံုမွန္ စားေသာက္ေနတဲ့ အစားအေသာက္ ေတြထဲမွာ ဆီနဲ႕ကင္းတာ ဘာတစ္ခုမွ မရွိပါဘူး။ အိမ္ တိုင္းမွာ ဆီျပန္ဟင္း ခ်က္ၾကတယ္။ ၾကက္သားဆီျပန္၊ ဝက္သားဆီျပန္ ခ်က္ေလးလဲ ပါမွ ထမင္းၿမိန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ျမန္မာေတြ ဝလာတယ္။ ပိုဆိုးတာ ရွိေသးတယ္။ ျပန္ေၾကာ္ဆီ ေတြကို သိမ္းထားၿပီး ေနာက္ ရက္ေတြမွာ ျပန္သံုးေနတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေၾကာ္ပါမ်ားေတာ့ ျပည့္ဝဆီ ေတြျဖစ္ လာတယ္။
ျပည့္ဝဆီနဲ႕ ေၾကာ္ထားတဲ့ ဆီေၾကာ္စာ ေတြက လူေတြကို ပိုဝလာ ေစတယ္။ ဆိုင္ကဝယ္တဲ့ အေၾကာ္ေတြက အရင္ရက္က သံုးထားတဲ့ဆီ အက်န္ေတြ မဟုတ္ပါလား။ က်န္းမာေရး ဘက္က ၾကည့္ေတာ့ အဆိုးဘက္က ခ်ည္းပဲ။
ေနာက္ဆက္တြဲ အဆီဖံုးတာ၊ ေသြးေၾကာပိတ္ တာေတြ ျဖစ္လာတယ္။ ျမန္မာမိဘ ေတြက သင္ေပးထားတဲ့ အေလ့အက်င့္ တစ္ခု ရွိေသးတယ္။ အစာစားရင္ ကုန္ေအာင္စား၊ မက်န္ေစနဲ႔ ဆိုတာ မ်ဳိး။ ဒီလို သင္ၾကားမႈ ေတြက ကိုယ့္ကေလး ေတြကို လုိတာထက္ ပိုစားတတ္ေအာင္၊ ေရာဂါထူေျပာ လာေအာင္ သင္ေပး ေနတယ္ဆိုတာ သတိမျပဳမိ ၾကဘူး။ တကယ္ သင္ေပးရမွာက အစာကို သင့္တင့္ မွ်တ႐ံု စားတတ္ဖို႕၊ ဗိုက္ျပည့္႐ုံ စားတတ္ဖို႔ ျဖစ္တယ္။ ဒီ အေၾကာင္းအရာ ေတြက ျမန္မာလူမ်ိဳး ေတြ သတိမထား မိဘဲ ဝေနရတဲ့ အေၾကာင္းရင္း ခံေတြျဖစ္ပါတယ္။ ဝိတ္တက္တဲ့ သီအိုရီက ႐ိုးရွင္းပါတယ္။ ဝင္လာတဲ့ Calorie (အစားအေသာက္) က သံုးစြဲတဲ့ Calorie (လႈပ္ရွားမႈ) ထက္ မ်ားေနလို႕ ျဖစ္ပါတယ္။ အသားတင္ Calorie ၃၅ဝဝ ေလာက္ ပိုလွ်ံတိုင္း ဝိတ္ တစ္ေပါင္စီ တက္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ လုပ္စရာက ႏွစ္မ်ဳိး ပဲရွိတယ္။ အစားေလွ်ာ့ စားမလား။ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္မလား။
ေမးစရာ ရွိတာက ဘယ္ေလာက္ထိ အစားေလွ်ာ့ စားရမွာလဲ။ သာမန္လူ တစ္ေယာက္က ဘယ္ေလာက္ထိ အစားေရွာင္ ႏိုင္မလဲ တြက္ခ်က္ ဖို႕ေတာ့ လိုပါတယ္။ ကယ္လိုရီ ၂၅ဝဝ ေန႔စဥ္ လိုအပ္သူ တစ္ေယာက္ဟာ ေန႕စဥ္ ကယ္လိုရီ ၅ဝဝ ေလွ်ာ့စားလို႕ ရတယ္။ အဲဒီမွာ ထည့္တြက္ ရမယ့္ အခ်က္က ဗိုက္ဆာတဲ့ ျဖစ္စဥ္အတြက္ အေရးပါတဲ့ Leptin ဆိုတဲ့ ဓာတ္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီဓာတ္က ဗိုက္ျပည့္ေနၿပီ ဆိုတဲ့ ခံစားခ်က္ကို ျဖစ္ေပၚ ေစတယ္။ ၂ဝ၁၃ ခုႏွစ္တုန္းက ဗိုက္ဆာတဲ့ ျဖစ္စဥ္နဲ႕ Leptin လက္ခံဆဲလ္ ( Leptin Receptor ) ေတြရဲ႕ ေျပာင္းလဲမႈကို ေလ့လာၾကည့္ တဲ့အခါ အဆီ အစားမ်ားသူ ေတြရဲ႕ အစာအိမ္မွာ ရွိတဲ့ Leptin လက္ခံဆဲလ္ ေတြက သိပ္ အလုပ္မလုပ္ ေတာ့တာ ေတြ႕ရတယ္။ အဲဒီ ျဖစ္စဥ္ေၾကာင့္ အဆီ အစားမ်ား သူေတြဟာ ဗိုက္ျပည့္ ေနၿပီဆိုတဲ့ ခံစားမႈမ်ဳိး မရွိတာပါ။ အဲဒီမွာ စားၿပီးရင္း စားခ်င္၊ ဝိတ္တက္ၿပီးရင္း တက္လာတာ ျဖစ္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ အဆီစားမ်ား သူေတြဟာ ဝိတ္ခ်ရ ခက္ခဲသူေတြ ျဖစ္လာ ပါတယ္။ ပိုဆိုးတာက ဝိတ္က် ရင္ေတာင္ ဒီေျပာင္းလဲမႈ က ၾကာရွည္ခံ ေနတာ ျဖစ္တယ္။
ေနာက္ေတြ႕တာ တစ္ခုက ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္ပါဆိုလို႔ လုပ္ပါတယ္။ အလြယ္ဆံုးနဲ႔ အသက္သာဆံုး နည္းျဖစ္တဲ့ လမ္းေလွ်ာက္ ၾကတယ္။ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေန႕စဥ္ရက္ဆက္ ေလွ်ာက္သလား ဆိုေတာ့လဲ မေလွ်ာက္ပါဘူး။
တစ္ပတ္ (သို႔မဟုတ္) တစ္လေလာက္ ေနေတာ့ နားလိုက္တယ္။ ပိုဆိုးတာက လမ္းေလွ်ာက္ၿပီး အျပန္ မနက္စာေတာင္ ဝင္စားေသးတယ္။ စားေတာ့လဲ အဆီမ်ားတဲ့ ဆီေၾကာ္စာ၊ မုန္႕တီစတာ ေတြမွ ေရြးစား ၾကတယ္။ ဒီလို အစားအေသာက္ ေတြကေန ကယ္လိုရီ (၃ဝဝ-၅ဝဝ) ၾကား ဝင္သြားတာ သတိမျပဳမိ ၾကဘူး။ အဲဒါက ဘာကိုျပလဲ ဆိုေတာ့ ကယ္လိုရီရဲ႕ သေဘာတရား ေတြကို မသိေသးဘူး။ စနစ္တက် ဝိတ္မခ် တတ္ေသးဘူး ဆိုတာ ရွင္းပါတယ္။
ဝိတ္က်ဖုိ႕ ဘယ္ ေလ့က်င့္ခန္းေတြ ေကာင္းလဲ။ ကယ္လိုရီ ၁ဝဝ ကုန္ဖို႕ ဘယ္ ေလ့က်င့္ခန္းကို ဘယ္ေလာက္ လုပ္ရင္ရမလဲ သိထား သင့္တယ္။ ဥပမာ - နာရီဝက္ လမ္းေလွ်ာက္တိုင္း ကယ္လိုရီ ၁ဝဝ ကုန္တယ္။ ၁၅ မိနစ္ ေလာက္ေျပးရင္ ကယ္လိုရီ ၁ဝဝ ကုန္တယ္။ ဒါေတြ သိရမယ္။ ဝိတ္က်ဖို႕ ကယ္လုိရီ မ်ားမ်ားျဖဳန္းတ့ဲ ေလ့က်င့္ခန္းသာ အေကာင္းဆံုးပါ။ ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္ရတဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း မ်ဳိးက ျမန္ျမန္က်တဲ့ ေလ့က်င့္ခန္း လို႕ ေယဘုယ် မွတ္ပါ။ ဗိုက္အဆီျပင္ မ်ားသူေတြ အတြက္ အိပ္ထမတင္ ေလ့က်င့္ခန္းမ်ဳိး လုိပါတယ္။ ဒါဆို ေလ့က်င့္ခန္း မလုပ္ခ်င္သူေတြ အတြက္ နည္းမရွိ ဘူးလား။ အဆီစုပ္တာ၊ အဆီေျခတာ မ်ိဳးေတြ တခ်ဳိ႕လုပ္ၾကတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေသခ်ာတယ္။ သိပ္ၾကာၾကာ မခံပါဘူး။ ဘာေၾကာင့္လဲ ဆိုေတာ့ ဝိတ္ျမန္ျမန္ က်သူဟာ ဝိတ္ျမန္ျမန္ တက္ဖို႕ အခြင့္အလမ္း ပိုမ်ားလို႕ ျဖစ္တယ္။ ေနာက္ၿပီး ေနထိုင္ စားေသာက္ပံု ကို မျပဳျပင္ သေရြ႕ ေရရွည္ ဝိတ္က်ဖို႔ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ ပိုဆိုးတာက ေဘးထြက္ ဆိုးက်ိဳးေတြ ရွိေနတာပါ။
ဝိတ္ခ်ရတာ အေျပာလြယ္ သေလာက္ တကယ္လုပ္တဲ့ အခါ ခက္ခဲပါတယ္။ ဝိတ္က်ခ်င္ ပါတယ္လုိ႔ စိတ္ထဲက ေအာ္ေန႐ံုနဲ႕ေတာ့ မရဘူး။ လက္ေတြ႕ လုပ္ေဆာင္မႈက အေရးႀကီးတယ္။ နည္းနည္းေလာက္ ဝိတ္က်သြားၿပီ ဆိုတိုင္း မၿပီးေသးဘူး။ ဆက္လုပ္ ရမွာေတြ ရွိေသးတယ္။ ထူးထူးျခားျခား သိသိသာသာ ပိန္ဖို႕ အနည္းဆံုး အခ်ိန္သံုးလ ေလာက္ လိုအပ္တယ္။ ပိန္ၿပီဆိုတိုင္း ဝမ္းမသာ ပါနဲ႕အံုး။ ပိန္ၿပီး တစ္ႏွစ္ေလာက္ ထိ ဝိတ္ထိန္းႏိုင္မွ တကယ္စိတ္ခ် ရတယ္။ တကယ္ေတာ့ ဝိတ္ခ်တယ္။ ဝိတ္ထိန္းတယ္ ဆိုတာ အဆက္မျပတ္ လုပ္ေဆာင္ ရမယ့္ လုပ္ေဆာင္မႈမ်ဳိး ျဖစ္တယ္။ ျမန္မာေတြ ပိန္ဖို႔၊ ဝိတ္က်ဖို႔ ဆိုရင္ အထက္မွာ ေဖာ္ျပ ထားတဲ့ အခ်က္ေတြကို သတိထား ျပဳျပင္ဖို႕ လိုအပ္ပါတယ္။
‪#‎Yadanarpondaily‬
‪#‎ရတနာပံုေန႔စဥ္‬
http://myawady-myawady.blogspot.com/20…/…/blog-post_201.html
‪#‎Health‬
က်န္းမာေသာ ေနထိုင္စားေသာက္မႈ အတြက္အေျခခံသိသင့္ေသာ ကယ္လိုရီ၊ လႈပ္ရွားမႈႏွင့္ ေလာင္ကြၽမ္းမႈမ်ား
--------------------------------------------------------------
လႈပ္ရွားမႈ / မိနစ္ ၃၀ အတြင္း ေလာင္ကြၽမ္းသြားေသာ ကယ္လိုရီ Kcal
- ေလ့က်င့္ခန္း -
1) ထိုင္ထ / 411 Kcal
2) ေရကူး / 375 Kcal
3) ႀကိဳးခုန္ / 333
4) ေဘာလံုး / 321
5) ဘတ္စကတ္ေဘာ / 273
6) တစ္နာရီ 12မိုင္ႏႈန္း စက္ဘီးစီး / 273
7) တစ္နာရီ 5မိုင္ႏႈန္း ေျပးခုန္ / 273
8) တင္းနစ္၊ေထြပစ္၊အားကစား / 273
9) ေအရိုးဗစ္အက / 258
10) ၾကက္ေတာင္ရိုက္ / 153
11) ေဂါက္သီး / 153
12) စားပြဲတင္တင္းနစ္ / 138 Kcal
13) ေယာဂက်င့္စဥ္ / 117
14) ဘိုးလင္းပစ္ / 102
-ေန႔စဥ္လႈပ္ရွားမႈ-
a) ေလွကားတက္ / 273
b) ၿခံစိုက္ေပါင္းသင္/ 153
c) တစ္နာရီ 3မိုင္ႏႈန္း လမ္းေလွ်ာက္ / 120
d) တံျမက္စည္းလွည္း / 84
e) ေပါ့ပါးေသာအလုပ္ / 69
f) ထိုင္ျခင္း / 60
g) အိပ္ျခင္း / 33 Kcal
အစားအေသာက္တြင္ ပါဝင္ေသာ ကယ္လိုရီ%
-----------------------------------------------------------
အစားအေသာက္ / ပါဝင္ေသာ ကယ္လိုရီ
1) ထမင္း ၁ပန္းကန္လံုး (6ဇြန္း) / 187.5 Kcal
2) ထမင္း ၁ပန္းကန္ျပား (9ဇြန္း) / 275
3) ၾကက္သားဒံေပါက္ (13ဇြန္း) / 708
4) ။ ။ (9ဇြန္း) / 525
5) ၾကက္သားေခါက္ဆြဲေၾကာ္ (14ဇြန္း) / 594
6) ။ ။ (9ဇြန္း) / 396
7) ပဲျပဳတ္ထမင္းဆီဆမ္း (9ဇြန္း) / 435
8) ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ (9ဇြန္း) / 426
9) ထမင္းေပါင္း ၁ပြဲ (12ဇြန္း) / 475
10) တို႔ဟူးသုပ္ ၁ပြဲ / 195
11) ေခါက္ဆြဲ၊ၾကာဇံ၊တို႔ဟူး အစံုသုပ္ ၁ပြဲ / 373
12) နန္းႀကီးသုပ္ ၁ပြဲ / 735
13) ရွမ္းေခါက္ဆြဲ ၁ပြဲ / 747
14) မုန္႔ဟင္းခါး ၁ပြဲ / 268.5
15) အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ ၁ပြဲ / 466
16) ရခိုင္မုန္႔တီ ၁ပြဲ / 126.5
17) ၾကက္သား ဆီခ်က္ေခါက္ဆြဲ ၁ပြဲ / 475
18) ေၾကးအိုး ၁ပြဲ ၾကက္သား / 1588 Kcal
19) ။ ။ ၁ပန္းကန္လံုး / 553
20) ဘယာေၾကာ္၁ခု / 194
21) စမူဆာ ၃ခု / 91
22) ဘူးသီးေၾကာ္ ၁ခု / 70
23) ေကာ္ျပန္႔စိမ္း / 76
24) ေကာ္ျပန္႔ေၾကာ္ / 200
25) ေပါင္မုန္႔ ၂ခ်ပ္ / 150
26) ။ ေထာပတ္သုပ္ ၁ခ်ပ္ / 119
27) ကိတ္မုန္႔ ၁ခ်ပ္ / 118
28) ၾကက္သား ဟမ္ဘာဂါ / 580
29) ဒိုးနတ္ ၁ခု / 210.5
30) ခ်ိစ္ ဆန္းဒြစ္(ခ်္)/ 130
31) နံျပား ၁ခ်ပ္ / 226
32) ဝက္သားေပါက္စီ ၁လံုး / 340
33) ပဲပလာတာ ၁ခ်ပ္ / 377
34) အီၾကာေကြး ၁ / 314
35) ဆီထမင္း ပန္းကန္ျပားေသး ၁ / 187
36) ပဲျပဳတ္ေကာက္ညႇင္းေပါင္း ေသး ၁ / 217
37) မုန္႔ကြၽဲသဲ / 56
38) ထန္းသီးမုန္႔ / 120
39) မုန္႔လင္မယား / 73
40) ဘိန္းမုန္႔ / 286.4
41) သာကူ မုန္႔ဖက္ထုပ္ / 121
42) အာလူးေၾကာ္ ၂၀ခု / 177.5
43) ငါးမုန္႔ေၾကာ္ ၃ခု / 140
44) ၾကက္ဥေၾကာ္ ၁ / 129
45) ၾကက္ဥျပဳတ္ ၁ / 80
46) ေျပာင္းဖူးျပဳတ္ ၁ / 350
47) ေဂၚရခါးသီးျပဳတ္ ၁ / 27
48) ရံုပတီသီး + ပုဇြန္ေျခာက္ေၾကာ္ / 130
49) ကန္စြန္း႐ြက္ေၾကာ္ ၃ ဇြန္း / 41.2
50) ၾကက္သား + ဘူးသီး / 95
51) ခရမ္းသီး + ပုဇြန္ေျခာက္ / 156 Kcal
52) ငွက္ေပ်ာသီး သီးေမႊး / 140
53) စပ်စ္သီး / 83
54) နာနတ္သီး ၁ပန္းကန္လံုး / 75
55) ဖရဲသီး ၁ပန္းကန္လံုး / 38
56) သရက္သီးမွည့္ ၁ပန္းကန္လံုး / 128
57) သေဘၤာသီး ၁ပန္းကန္လံုး / 63
58) ကြၽဲေကာသီး ၁ပန္းကန္လံုး / 40
59) လက္ဖက္သုပ္ ၁ပြဲ / 467
60) ။ ။ ၁ဇြန္း / 78
61) ဂ်င္းသုပ္ ၁ပြဲ / 512
62) ခရမ္းခ်ဥ္သီးသုပ္ ၁ပြဲ / 117
63) ငါးဖယ္သုပ္ ၁ပြဲ / 130
64) ငါးၾကင္းေၾကာ္ / 116
65) ငါးေလးဟင္း / 180
66) ဘဲဥဟင္း / 125
67) ပုဇြန္ဟင္း / 98
68) ဝက္သားဟင္း / 202
69) ၾကက္သားဟင္း / 216
70) ႏို႔ ၁ဖန္ခြက္ / 168
71) ေကာ္ဖီ ၁ခြက္ / 84
72) ကိုလာ ၁ဗူး / 103
73) လိေမၼာ္ရည္ ၁ခြက္ / 115
74) စေတာ္ဘယ္ရီယို ၁ဇြန္း / 23.2
75) ေထာပတ္ ၁ ဇြန္း / 76 Kcal
(နံနက္စာ)
a) ေကာ္ဖီ+ေပါင္မုန္႔ၾကက္ဥေၾကာ္ / 393 Kcal
b) ေကာ္ဖီ+ေပါင္မုန္႔ေထာပတ္သုပ္ / 452
c) ေကာ္ဖီ+ပဲျပဳတ္ထမင္းေၾကာ္ / 511
d) ေကာ္ဖီ+ပဲျပဳတ္ထမင္းဆီဆမ္း / 519
e) ေကာ္ဖီ+မုန္႔ဟင္းခါး / 353
f) ေကာ္ဖီ+အုန္းႏို႔ေခါက္ဆြဲ / 550
(ေန႔လည္စာ)
• ထမင္း+ဝက္သားဟင္း+ ကန္စြန္း႐ြက္ေၾကာ္+သီးစံု ခ်ဥ္ရည္ဟင္း +သရက္သီးမွည့္ / 725 Kcal
• ထမင္း+ၾကက္သားဟင္း+ပဲသီးေၾကာ္+ခ်ဥ္ေပါင္ဟင္း+ဖရဲသီး / 706 Kcal
• ထမင္း+ငါးဖယ္သုပ္ +ဗူးၫြန္႔ေၾကာ္ခ်က္ +ပဲႀကီးဆူးပုတ္ဟင္း +စပ်စ္သီး / 654 Kcal

Credit to > စစ္မုန္းပုန္ကန္

"ဂ်ပန္လူမ်ဳိး မ်ား အလုပ္အေပၚ ထားေသာ စိတ္ဓါတ္..."

သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က
'ေဟ့ေကာင္ မင္းမရွက္ဘူးလား' တဲ့
ဟ.. ငါက ဘာကိုရွက္ရမွာလဲ
'မင္း အဲ့ဒီမွာ ပန္းကန္ ေဆးခဲ့ ရတာကို Facebook ေပၚတင္တာေလ'
အဲဒါ ရွက္စရာလား ဆိုေတာ့
ေအးေလ ရွက္စရာ ေပါ့ မင့္အစား ငါရွက္တယ္ တဲ့

'ဟ ရွက္ျခင္းရွက္ မင့္ကိုယ္မင္း ရွက္ရမွာ
မိဘ ခ်မ္းသာရဲ႕နဲ႔ ကိုယ္ပိုင္ စီးပြားေရး မလုပ္ပဲ
အခု အသက္ ၃၀ ထိ လက္ျဖန္႔ေတာင္းသုံး ေနရတုန္းေလ' လို႔ ေျပာလိုက္ေတာ့
'အေတာ္ေျပာရ လက္ေပါက္ကပ္တဲ့ေကာင္' ဆိုၿပီး လိုင္းေပၚက ဆင္းသြားေလရဲ႕။
ကၽြန္ေတာ့ ေဆာက္လုပ္ေရးက အလုပ္ေခါင္းေဆာင္ ကိုေမးၾကည့္ခဲ့ဖူးတယ္...
' ဟိႏုမ စံ ခင္ဗ်ား မွာ အိမ္အႀကီးႀကီး လည္းရွိတယ္ ကားေတြလည္း ႏွစ္စီး သုံးစီး..သားသမီး ေတြကလည္း အိမ္ေထာင္ေတြ က်ကုန္ၿပီ
ေငြေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိတယ္
အသက္ကလည္း ၆၅....ဘာလို႔မ်ား ဒီပင္ပန္းတဲ့ ေဆာက္လုပ္ေရး
အလုပ္လာလုပ္ေနေသးလဲဗ်ာ' ဆိုေတာ့..
'ငါ ငယ္ငယ္ ကတည္းက လုပ္လာတဲ့ ဒီအလုပ္ကို ခ်စ္လို႔၊
ျပီးေတာ့ ငါတို႔ လူမ်ဳိးက အလုပ္လုပ္ရင္း ေသၾကတယ္၊
အိမ္မွာ အားလုံး အလုပ္သြားၾကရင္ အလုပ္မရွိပဲ က်န္ေနခဲ့ရတဲ့ လူတစ္ေယာက္ရဲ႕ သိမ္ငယ္စိတ္ ကို မင္း အသက္ႀကီးရင္ နားလည္လာလိမ့္မယ္ ' တဲ့
ငါတို႔ ျမန္မာေတြက အသက္ႀကီးရင္ ဘာမွ မလုပ္ ေတာ့ဘူး အိမ္မွာပဲ ေနၾကတယ္ ဆိုေတာ့
အံ့ဩ တဲ့ အၾကည့္နဲ႔ ၾကည့္ေနခဲ့ေလတယ္။
အခု လက္ရွိ ကၽြန္ေတာ့ ဆိုင္က သေဌး
တိုက်ဳိ ျမဳိ႕ေပၚမွာ စားေသာက္ဆိုင္ ၁၄ ဆိုင္ပိုင္တယ္
သူဆိုင္ကို လာလို႔ ပန္းကန္ေဆး တဲ့သူ မရွိရင္ သူဝင္ေဆးတယ္၊
စားပြဲ ဝင္ထိုးတယ္၊ အိမ္သာေဆးတယ္။
' ရွေခ်ာ ဒါ သူေဌး လုပ္ရမဲ့ အလုပ္မဟုတ္ပါဘူး
ကၽြန္ေတာ္ တို႔ လုပ္ပါ့မယ္ 'ဆိုေတာ့
'ေကာင္းတဲ့ အလုပ္မွာ အဆင့္အတန္းဆိုတာ မရွိဘူး အလုပ္ရွိၿပီး မလုပ္ရင္သာ အဆင့္မရွိတာ' တဲ့ေလ။
ဂ်ပန္လူမ်ဳိးေတြ အလုပ္အသားကုန္လုပ္ၾကတယ္၊ အလုပ္စြဲၾကတယ္
(ခြင့္ရက္ မယူၾကလို႔ေတာင္ အစိုးရက မယူမေနရ ခြင့္ ၅ ရက္
သတ္မွက္ရတဲ့ အထိ) ဘာအလုပ္ျဖစ္ျဖစ္ လုပ္ၾကတယ္၊ အလုပ္ရွိမွ ဂုဏ္ရွိတယ္ ယူဆၾကတယ္။
(အတုယူ ရမွာပါပဲ)
မင္းယ်ာ

အာလူးၾကိဳက္တဲ႔သူမ်ားအတြက္

အာလူး အၾကြပ္ေၾကာ္ / အာလူး အေပ်ာ့ေၾကာ္/
အာလူး ကက္တလစ္ေၾကာ္ / အာလူး နဲ႔ ေမရုိးနိစ္ေထာင္း / အာလူးပိုးတီ ေၾကာ္

တေန႔ျပီးတေန႔ မိုးလင္းတာနဲ႔ ဟင္းခ်က္ဖို ့အတြက္ကို စဥ္းစားရတာ ဦးေနွာက္ေျခာက္ပါတယ္ ။ ဒါနဲ႔အာလူး ၁ ပိႆာ၅၀ က်ပ္သားဝယ္ျပီး (၅ ပံု)ပံု ငါးမ်ိဳးလုပ္ျပစ္လိုက္ပါတယ္ ။
အာလူးအၾကြပ္ေၾကာ္
*************္
ပါဝင္ပစၥည္း
အာလူး ၃၀ က်ပ္သား(အခြံခြာ ပါးပါးလွီး(ပံုစံမ်ိဳးလွီးျပီးေရေဆးျပီး
မိနစ္ ၃၀ ခန္ ့ေရစိမ္ထားပါ) ဆား(အနည္းငယ္)
ဆီ (၂၀ က်ပ္သား)
ျပဳလုပ္ပံု
ေရစိမ္ထားတဲ႔ အာလူးကိုဆယ္ျပီး ဇကာနဲ႔ စစ္ထားပါ ။ ေၾကာ္ခါနီးရင္ ဆားအနည္းငယ္ထည့္နယ္ျပီး ဆီပူထဲထည့္ေၾကာ္ပါ ။ ၾကြတ္လာရင္ဆယ္ျပီး လင္ဘန္းထဲကို ေအာက္ကစကၠဴ ခင္းျပီးျဖန့္ထားေပးပါ ။
အာလူးကက္တလစ္ေၾကာ္္
*****************
အာလူး ၃၀ က်ပ္သား(နဴးေအာင္ျပဳပ္ျပီး အခြံခြာ ဆားအနည္း
ထည့္ျပီး ေထာင္းထားပါ)
ႏြားနို႔(ထမင္းစားဇြန္း ၁ ဇြန္း)
ၾကိဳက္ရာ /အသား /ငါးပုဇြန္ / ္၁၅က်ပ္သား(နုတ္နုတ္စင္းထားပါ)
ၾကက္သြန္နီ ၅လံုး(ပါးပါးလွီးျပီးျပန္စိပ္ထားပါ)
ၾကက္သြန္ျဖဴ ၁ ဥ ( ညက္ေအာင္ေထာင္းပါ)
ငရုပ္သီးစိမ္း /ဆား /မဆလာ (အနည္းငယ္)
အေၾကာ္မႈန္ ့(သို ) ဂ်ံဳမႈန္ ့(၅ က်ပ္သား)
ဆီ(၁၀ က်ပ္သား)
၁။ေထာင္းျပီးသားအာလူးကို ႏြားနို ့နဲ႔ ေရာနယ္ပါ
ႏြားနို႔မရွိရင္ နို ့ဆီကိုေရေႏြး နဲ႔ ပ်စ္ပ်စ္ေဖ်ာ္ျပီး ထမင္းဇြန္း ၁ဇြန္း
ထည့္ပါ။(အာလူးေစးကပ္ျပိီးေၾကာ္ရင္အျပင္ကိုေပါက္မထြက္ပါ)
၂။ႏုတ္နုတ္စင္းထားတဲ႔ အသားကို ၾကက္သြန္ျဖဴ /နီဆီသပ္ျပီးီထည့္ေၾကာ္ပါ။ ဆား ငရုပ္သီးစိမ္း မဆလာထည့္ပါ ။
၃။ေထာင္းျပီးသားအာလူးကို ဂ်ံဳမႈန္႔နဲ႔ကိုင္ျပီး အလံုးၾကီးၾကီးလံုးပါ ။ အလယ္ကအခြက္ကေလးလုပ္ျပီး အစာထည့္ပါ ။
အေပါ ္ကို အစာလံုေအာင္ျပန္ပိတ္ပါ။ ဂ်ံဳမႈန္႔ကို ပန္းကန္ထဲမွာ ျဖန္႔ခင္းထားျပီး အာလူးအစာသြပ္ကိုထည့္ထားပါ။ (တခုနဲ႔တခုမကပ္ေတာ့ပါ)
၄။ဒယ္အိုးထဲ ဆီအနည္းငယ္ထည့္ျပီး အာလူးလံုးျပီးသားကို နဲနဲျပားျပီး ၄လံုး ၅လံုး ထည့္ပါ။ တခုနဲ႔တခု မထိပါေစနဲ႔ ထိရင္ေပါက္ထြက္တတ္ပါတယ္ ။ တဖက္ကိုနီေအာင္ေၾကာ္ျပီးမွတဖက္ကိုလွန္ပါ ။နွစ္ဖက္နီရင္ရပါျပီ
အာလူးအေပ်ာ့ေၾကာ္ (၂ မ်ိဳး) ္
******************
အာလူး ၃၀ က်ပ္သား(အခြံခႊာ ေလးေထာင့္အတံုးေလးေတြတံုးျပီး
ဆားနယ္ထားပါ)
အာလူး ၃၀ က်ပ္သား( အခြံခႊာ အမ်ွင္ေသးေလးေတြ လွီးျပီး ေရ ေရေဆးဆားနယ္ထားပါ)
ဆီ (၂၀ က်ပ္သား)
ၾကက္သြန္ျဖဴ ၁ဥ( ညက္ေအာင္ေထာင္းထားပါ)
ဆီပူပူမွာ အာလူးအတံုးေလးေတြကိုထည့္ေၾကာ္ပါ။ အျပင္ဘက္နီျပီးၾကြပ္လာရင္ ရပါျပီ။အထဲကေတာ့ေပ်ာ့ပါတယ္ တမ်ိဳးစားေကာင္းပါတယ္ ။
ျပီးရင္ ဆီအနည္းငယ္ခ်န္ျပီး က်န္ဆီမ်ားကိုခပ္ထားပါ။ ၾကက္သြန္ျဖဴဆီသပ္ပါ။ နီလာျပီးေမႊးလာရင္ လွီးထားတဲ႔ အာလူးေခ်ာင္းေသးေသးေလးေတြထည့္ေၾကာ္ပါ။ ဆားအနည္းငယ္ ဆႏြင္းမႈန္႔အနည္းငယ္ (အခ်ိဳမႈန္႔သံုးရင္ထည့္)ျ ထည့္ျပီးသမေအာင္ေမႊ ေရအနည္းငယ္ထည့္ျပီး အဖံုးအုပ္ႏွပ္ထားပါ ။နဴးလာရင္ေအာက္က နီျပီးၾကြပ္ေအာင္ မီးအနည္းငယ္ျမွင့္ေပးပါ ။နီျပီးၾကြပ္လာရင္ ေနာက္တဖက္ကို လွန္ေပးပါ ။ႏွစ္ဖက္နီျပီးၾကြပ္လာရင္ရပါျပီ ။အေပါ ္ ္ေအာက္ နွစ္ဖက္ၾကြပ္ျပီး အလယ္ကေပ်ာ့ပါတယ္ စားေကာင္းပါတယ္ ။
အာလူးနဲ႔ ေမရုိးနိစ္ေထာင္း
*****************
အာလူး ၃၀ က်ပ္သား(နဴးေအာင္ျပဳပ္ျပီး အခြံခြာျပီးညက္ေအာင္
ေထာင္းပါ)
ၾကက္သြန္နီ ၄ လံုး(အလံုးလိုက္ေရေဆးျပီးပါးပါးလွီးထားပါ)
ငရုပ္ေကာင္းမႈန္႔ / ဆား(အနည္းငယ္)
ေမရုိးနိစ္(စိတ္ၾကိဳက္)
ညက္ေအာင္ေထာင္းထားတဲ႔ အာလူးမ်ားကို ဆား ငရုပ္ေကာင္းမႈန္႔ ေမရုိးနိစ္ နဲ႔ သမေအာင္နယ္ပါ ။ ျပီးမွၾကက္သြန္နီပါးပါးလွီးျပီးသားနဲ႔ ေရာသမနယ္ပါ ။ ငရုပ္သီးစိမ္း ၾကိဳက္ရင္ပါးပါးလွီးျပီးထည့္နိဳင္ပါတယ္ ။ ရပါျပီ
အာလူးပိုးတီေၾကာ္(တင္ျပီးသားပါ)္
*********************
ၾကံဳလို ့ျပန္တင္ေပးလိုက္ပါတယ္
အာလူး ၃၀က်ပ္သား (ပိုးတီ လွီးသလို လွီးထားပါ ။တဖက္ကို အတည့္လွီးရင္ ေနာက္တဖက္ကိုအေစာင္းလွီးပါ ဒါမွမဟုတ္ တဖက္ကိုေစာင္းေစာင္း လွီးျပီး ေနာက္တဖက္ကိုလည္း ပထမဖက္ကလွီးသလိုမ်ိဳး ေစာင္းေစာင္းလွီးပါ ေအာက္ဆံုးထိမလွီးရပါ သံုးပံုနွစ္ပံုေလာက္လွီးပါ။ ။ အထူအပါး ညီပါေစ)
ဆား(အနည္းငယ္) ္
အာလူးလွီးျပီးသားကို ေရေဆးျပီး ဆားနယ္ထားပါ ဆီပူပူမွာ အာလူးကိုဆြဲဆန္႔ျပီးအနည္းငယ္လိမ္ျပီးထည့္ေၾကာ္ပါ နီျပီးၾကြပ္လာရင္ရပါျပီ ။
======================================

Credit to> Lae Cooking Diary