ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အၾကီးဆံုးဂူ (သို႔) ေက်ာက္ေခတ္လူသားမ်ား ေနထိုင္ခဲ့ရာ ျပဒါးလင္းဂူ

.
ႏွစ္ေပါင္းေထာင္ခ်ီတဲ့ ဒီ ျပဒါးလင္းဂူကို သြားဖို႕အတြက္ ရွမ္းျပည္ ရြာငံကို ကြ်န္မတို႕ အဓိက လာခဲ့တာပါ။ ရြာငံရာက္ေတာ့ အဲဒီေနရာကို သိသူတစ္ေယာက္သာရွိတယ္တဲ့။ ကံေကာင္းလို႕ လမ္းျပေပးႏိုင္မဲ့ သူ႕ကို သိခဲ့ရတယ္။ ရြာငံမွာ သူပဲ လမ္းသိတယ္လို႕ေျပာပါတယ္။ ကားခကေတာ့ မ်ားတယ္ေပါ့။ တစ္သိန္းေတာင္းတယ္။ လမ္းကလဲ ၾကမ္းေတာ့ 4wheels မွာရတာမို႕လို႕ေလ။ ဒီလိုနဲ႕ မနက္ေစာေစာ ထြက္ခဲ့တယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ခန္႕က လူသားမ်ိဳးႏြယ္ေတြ ေနခဲ့တဲ့ေနရာဆိုေတာ့
စိတ္ထဲမွာေတာ့ အရမ္းကိုစိတ္လႈပ္ရွားေနခဲ့ၾကတာပါ
.
>>>>> ျပဒါးလင္းဂူ ႏွစ္
ေတာင္ေတြကို ပတ္ မတ္ေစာက္တဲ့ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြကို ျဖတ္ၿပီး ၄၅ မိနစ္ၾကာေတာ့ ဂူရွိရာ ေတာင္ေျခကို ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ပထမဆံုး ျပဒါးလင္းဂူ အမွတ္ ႏွစ္ကို ေရာက္ပါတယ္။ တကယ့္ကို ဆန္းၾကယ္တဲ့ သဘာဝ ေက်ာက္ဂူႀကီး။ အခ်ိဳ႕ေနရာေတြက မဲေမွာင္ေနၿပီး အခ်ိဳ႕ေနရာေတြကေတာ့ အေပၚက ေက်ာက္တံုးမ်ား ၿပိဳက်ထားျခင္းေၾကာင့္ သဘာဝ အလင္းေရာင္ကို ရထားပါတယ္။ စစဝင္ျခင္းေနရာမွာ တခ်ိဳ႕ သက္တမ္းရင့္ ေက်ာက္မ်ားဟာ လက္ေနတာ ေတြ႕ရၿပီး ဒါေၾကာင့္ ျပဒါးလင္းဂူလို႕ ေခၚတယ္ဆိုတာ သိရပါတယ္။ ျမန္မာျပည္က အႀကီးဆံုး ဂူႀကီးလို႕ ေျပာလို႕ရပါတယ္။ ပထမပံုကိုၾကည့္ပါ။ ကြ်န္မက တကယ့္ ေသးေသးေလးျဖစ္သြားတယ္။
အထဲကို ဝင္လာလိုက္တာ ဆယ္မိနစ္ေလာက္ေတာ့ရွိတယ္။ ဆက္ဝင္မဲ့ေနရာမွာ ေႁမြေတြ႕တာနဲ႕ မဝင္ခဲ့ရပါဘူး။ ဒီဂူမွာေတာ့ ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြ ေနခဲ့တာေတာ့ မေတြ႕ရဘူးေျပာတယ္။ ဒီဂူေတြေၾကာင့္ လမ္းေဖာက္လိုက္တာလို႕လဲေျပာပါတယ္။ တကယ္လူဝင္မယ္ဆိုရင္ လူရာခ်ီဆန္႔ေလာက္ေအာင္ ႀကီးပါတယ္။ ကြ်န္မအတြက္ ဒီခရီးစဥ္က အက်ိဳးသိပ္ရွိခဲ့တယ္။ စိတ္မေကာင္းစရာကေတာ့ ေလ့လာေရးအဖြဲ႕မ်ားက ဟိုျခစ္ ဒီျခစ္ ေရးျခင္းပါ။ ကြ်န္မကေတာ့ သဘာဝအတို္ုင္း ထိမ္းသိမ္းေစခ်င္တယ္။ ဘုရားဆင္းတုေတြ ထုၿပီး လဲ ဒီဂူထဲ မကိုးကြယ္ေစခ်င္ဘူး။ ဒီပို႕စ္ေၾကာင့္ေရာက္ခဲ့ရင္လဲ နံရံေတြမွာ ေရးျခစ္တာေတြ မလုပ္ေစခ်င္ အမိႈက္ကစ ျပန္သယ္သြားျခင္းျဖင့္ ကူညီေစခ်င္ပါတယ္။
.

ျပည္ျမန္မာအလယ္ဗဟုိ ရွိသည္ဟုတင္စားေခၚေဝၚယံုသာမက အမွတ္အသားျပဳ ထားၾကေသာ ျပကၡေရႊ ေတာင္စဥ္၏ အေရွ႕ဘက္ ရွမ္းကုန္းေျမျမင့္၏အေနာက္ဖက္ အစြယ္ထိပ္အနီး
မႏၲေလးတုိင္း ကူမဲၿမိဳ ႕အနီး
ကင္းတားဆည္ ၏ ေတာင္ဘက္အျခမ္း ပင္လယ္ေရမ်က္နွာျပင္အထက္ 1050 ft တြင္တည္ရွိေနေသာထုံးေက်ာက္လိႈဏ္ဂူ အစုအဖြဲ႕ မ်ားထဲမွ ျပဒါးလင္း(ပဒတ္လုွိဏ္) ဂူ
အမွတ္၁ နွင့္ အမွတ္၂ တုိ ့တည္ရွိ ပါတယ္။
.
ျပဒါးလင္းဂူ အတြင္း တည္ရွိေနေသာ ေက်ာက္ခတ္ေနွာင္းလက္ရာ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီမ်ာကုိ ေဒသခံမ်ားအဆုိအရ
၁၉၆၈ ခုနွစ္ တြင္ ႐ြာငံနယ္ ေညာင္ခ်က္႐ြာမွ ကေလးငယ္နြားေက်ာင္းသား၂ဦးမွ စတင္ေတြ႕ရွိသည္ဟုဆုိေသာ္လည္း
၁၉၆၁ တြင္ ဘူမိပညာရွင္ေလ့လာေရးအဖြဲ႕မွ ေတြ႕ရွိ၍ သတင္းေပးခ်က္အရ မဆလ ပါတီ၏ဦးေဆာင္မႈ႕ျဖင့္
ေရွးေဟာင္းသုေတသနဦးစီးဌာန နွင့္ အျခားဌာနေပါင္းစုံ ပါ၀င္ေသာအဖြဲ႕နွင့္ ၁၉၆၂ Jan 12 မွ 27 ရက္ေန ႔အထိကြင္းဆင္းစစ္ေဆး သုေတသနျပဳ တူးေဖာ ္ခဲ့ၾကၿပီး ဂူ အမွတ္ ၂ တြင္ လူေနထုိင္ခဲ့ေသာ အေထာက္အထား မေတြ႕ရွိရပဲ ဂူအမွတ္တစ္တြင္သာ နံရံပန္းခ်ီမ်ားကို ေတြ႕ရပါတယ္။
.
>>>> ျပဒါးလင္းဂူအမွတ္ ၁ (နံရံေဆးေရး ပန္းခ်ီရွိေသာဂူ)
.
ဂူႏွစ္ကေန ဂူတစ္ကို ကားနဲ႕ မိနစ္ အနည္းငယ္ေမာင္းလိုက္ရင္ ေရာက္ပါတယ္။ ဂူတစ္ကေတာ့ ကြ်န္မပံုထဲကလို ေသာ့ခတ္ထားပါတယ္။ ေက်ာက္ေခတ္လူသားေတြရဲ႕ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီေတြကို ကာကြယ္ဖို႕ပါတဲ့။ အဲလို လုပ္ထားတာေလးလဲ ေကာင္းပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဝင္ေရာက္ ေလ့လာခြင့္မရေပမဲ့ ကိုေမာင္ေမာင္ဦးဆိုသည့္ ျပဒါးလင္းဂူေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ေၾကာင့္ ေအာက္ပါအခ်က္မ်ားကို သိခြင့္ရခဲ့ပါသည္။
.
အလ်ားအနံအျမင့္80×20 ×14 ရွိ ၿပီး အထက္ပါသုေတသန အဖြဲ႕မွ နံရံေဆးေရးပန္းခ်ီ ၁၂/၁၄ ပုံ နွင့္ေက်ာက္လက္နက္ ေပါင္း၁၆၀၀ ခန္႕ ေတြ႕ရွိခဲ့သည့္ အျပင္ ၄င္းဂူအတြင္းမွ ေက်ာက္ေခတ္လူသားမ်ား အရုိးအပုိင္းအစ တုိ ့ကုိ
Carbon 14 နည္းစဥ္အရ စမ္းသပ္နိင္ရန္
၁၉၇၁ ေအာက္တုိဘာလတြင္ နယူးဇီလန္နိင္ငံ နယူးကလီးယား သိပၸံသုေတသန ဗိမၼာန္ သုိ ့ေပးပုိ ့စစ္ေဆးခဲ့ရာတြင္
မီးေသြး မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာနွစ္ေပါင္း ၇၇၄၀နွင့္ ၆၅၇၀ ခန္ ့အတြင္းျဖစ္ေၾကာင္း
အရုိး မ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း ၆၅၀၀ ခန္ ့မွျဖစ္ၿပီး
Carbon လုံး၀ မပါေသာ ပစၥည္းမ်ားသည္ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း ၁၃၄၀၀ေက်ာ္မ်ွက ျဖစ္ေၾကာင္း ထုိ ့ေၾကာင့္ ျပဒါးလင္းဂူ အမွတ္၁ တြင္ လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ေပါင္း ၅၀၀၀ခန္ ့ကအထိ လူအစဥ္အဆက္ေနခဲ့ဖြယ္ရွိေၾကာင္း သိရွိၾကရပါသည္။
.
ေတြ႕ရွိရေသာ ၁၄ ပုံမွာ
၁။ ဘယ္လက္ဝါး ၉၊ ၄ လကၼ
၂။ညာလက္ဝါး ၁၀၊ ၄ လကၼ
၃။ကင္းေျခမ်ားပုံ ၅ပုံ အလ်ား၃.၁ လကၼ အနံ ၁ ေပ
၄။ေျပာင္ပုံ
၅။ဆင္ ဒရာယ္ပုံမ်ား
၆။ေတာ၀က္ပုံ (ပီျပင္မႈ႕အားနဲ)
၇။ေန၀န္းပုံ(ေတာင္နံရံ ၂ခုၾကားမွ ေနထြက္လာေသာပုံ ယခု ေတာင္နံရံမထင္ရွား 1994 Aug တြင္ UNESCO မွ
Mr.Lu Jun ကုိယ္တုိင္ သန္ ့စင္ခဲ့
၈။၉။ နြားသားအမိပုံ ၈/၄ လကၼ ပီျပင္
၁၀။ နြားသားအမိ (ထုံးေရစီးေၾကာင့္ ဦးေခါင္းပုိင္းမွလြဲ၍ က်န္အပုိင္းမထင္ရွား)
၁၁ ။ ေျပာင္ပုံ ၈/၁၂ လကၼ
၁၂။ ရႈးပ်ံ ပုံ ၁၀လကၼ ေဆးသားေမွးမွိန္
၁၃။အမည္မသိပုံ ၃လကၼ (ေတာင္ဆိတ္/နြားပုံျဖစ္နိင္)
၁၄။ အမည္မသိပုံ(ေဆးအစက္အေျပာက္သာက်န္ခြဲျခားမရ)
ျပဒါးလင္း ဂူအမွတ္၂ (ေျမပုံၫႊန္း ခန္႔မွန္း CL/854623)
.
ဂူႀကီး ၅ခု(တခ်ိဳ႕က ၉ခုဟုဆုိ) တဆက္တစပ္တည္းျဖစ္ေနၿပီး အခန္း ၆ခန္းပါ၀င္၍ ေပ၈၀၀ ခန္ ့ရွည္လ်ား အက်ယ္ဆုံးေနရာ ၃၀၀ ေပခန္ ့က်ယ္၍အျမင့္ဆုံးေနရာတြင္ ေပ၉၀ခန္ ့ရွိ၊ အမုိးမ်ားျပဳိက်ထား၍ ၅ ေပ မွ ၁၅ ေပခန္ ့အထိရွိေသာ အမုိးေပါက္ ၆ခု ရွိေနေသာေၾကာင့္ ေလ၀င္ ထြက္ ေကာင္းမြန္ပါသည္ ။သဘာ၀ ထုံးေက်ာက္ဂူ မ်ားျဖစ္ေသာေၾကာင့္ ေက်ာက္လည္တုိင္ ေက်ာက္ဆက္မုိးေမ်ွာ္ /ပန္းဆြဲ မ်ားအျပင္ ျပဒါးေရာင္စဥ္ျဖာေနေသာ ထုံးေက်ာက္
Crystal မ်ား ပုံစံအစုံ ျဖင့္တည္ရွိေနၾကပါသည္။
လြန္ခဲ့ေသာ နွစ္ ၂သန္းခန္ ့က ပင္လယ္ေရေအာက္စီးေၾကာင္းမ်ားေၾကာင့္ ဤ မ်ွႀကီးမားေသာ သဘာ၀ လႈိဏ္ဂူမ်ားတည္ရွိခဲ့ျခင္းျဖစ္နိင္ၿပီး ျမန္မာျပည္အတြင္း အႀကီးမားဆုံး ဂူျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။
2009 Jan တြင္ ေနာက္ဆုံးအႀကိမ္ တူးေဖာ္ ္မႈ႕အျဖစ္အေရွ႕ဘက္ဂူ ၁ ကုိတူးေဖာ္ ္ရာတြင္ေက်ာက္လက္နက္ ၄၀၀ ေက်ာ္ခန္ ့ထပ္မံရရွိေၾကာင္း သိရပါသည္။
ျပဒါးလင္း ၂ဂူ အနက္ ဂူ ၁ တြင္ Cupules ေက်ာက္ခြက္ငယ္ေလးမ်ား ဟုေခါ ္ေသာ
Prehistoric Rock Art ေက်ာက္အႏုပညာ အျဖစ္
ခြက္ငယ္သဏၰန္ Cup shade မ်ား (Man made rock art) ကုိ အလ်ားလုိက္ ေဒါင္လုိက္ ေတြ႕ရွိထားၾကေၾကာင္းလည္းိရွိရျပန္ပါသည္။
၄င္း ေက်ာက္ခြက္ငယ္ေလးမ်ားကုိ ကုန္းတြင္းပုိင္း အေရွ႕ေတာင္အာရွ နိင္ငံမ်ားအနက္ ျမန္မာတနိင္ငံအတြင္းမွာသာ ေတြရွိရေသာေၾကာင့္ တန္ဘုိ းမျဖတ္နိင္ပါ။(ဘရူနိင္း နိင္ငံတြင္ေတြ႕ရ)
၄င္းအျပင္ ျပဒါးလင္းဂူသည္
ျပင္သစ္နိင္ငံမွ ေက်ာက္ေခတ္လူသားတုိ ့ေနထုိင္ရာကမ႓ာေက်ာ္ Lascaux ဂူ၊ စပိန္နိင္ငံမွ Consquer ဂူ မ်ားအတြင္းမွ အႏုပညာလက္ရာမ်ားနွင့္ျမန္မာ့ ေရေျမေပါ ္မွလက္ရာမ်ားသည္လည္း ဆင္တူရုိးမွား တညရွိေနေသာေၾကာင့္ ျပဒါးလင္းဂူသည္ နိင္ငံ နွင့္လူမ်ိဳးအတြက္ အလြန္ အေရးႀကီး အဖုိး တန္ေသာ ဂူ ျဖစ္ပါေၾကာင္းတင္ျပအပ္ပါသည္။.
.
ထိုသို႕အဖိုးတန္လွသည့္ ဂူအေၾကာင္း စာဖတ္သူမ်ားအား ခ်ျပခ်င္ေသာ္လည္း ဒီပို႕စ္ကိုေရးဖို႕ ကြ်န္မ ႏွစ္လတိတိ အားယူခဲ့ရပါတယ္။ ကြ်န္မေၾကာင့္ လူသိမ်ားျခင္းထက္ ပ်က္စီးမွာကို မလိုလားလို႔ပါ။ ေရာက္ရွိခဲ့ရင္ျဖင့္ နံရံမ်ားေပၚ အမည္ထိုးျခင္းႏွင့္ အမႈိက္ျပစ္ျဖင္းမ်ားအား မျပဳလုပ္ပါရန္ အထူးေမတၱာရပ္ခံပါရေစရွင္။
.
တစ္ပံုျခင္းစီၾကည့္ေပးပါေနာ္။ နံရံေဆးေရးပံုေတြပါပါတယ္။
.
with love
‪#‎travelwithchilli‬
Credit : ကုိေမာင္ေမာင္ဦး
စိမ္းေရာင္စုိ Activities မႏၲေလး
စာၫႊန္း ကုိးကား
ေၾကးမႈံ Dec 20_ 2012
တကၠသုိလ္ပညာစာေစာင္
ဇင္မင္းေဆြ အတြဲ ၂၆၊ အမွတ္ ၅၀၅ (၁၁/၁၇ ၊၂၊၂၀၁၁)