Dr . ဦးသန္းထြန္း ၏ လူမ်ိဳးျခား ရာဇဝင္ဆရာမ်ား အေပၚသုံးသပ္ခ်က္အက်ဥ္း(၁)

August 11, 2013 at 6:33am

ျမန္မာရာဇဝင္ကို ေရးရာ၌ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္က ဆဲြေဆာင္သျဖင့္ မိမိ အမ်ိဳးကို အမႊန္းတင္ ၍ ေရးသား တတ္ၾက
သျဖင့္ ယထာဘူတ က်ေအာင္ေရးလိုေသာ ရာဇဝင္ဆရာသည္ ထိုအစဲြကို ေဖ်ာက္သင့္ေၾကာင္း(၂၁ နိုဝင္
ဘာ ၁၉၆၂ ) ထြန္းေန႔စဥ္၌ တစ္ခါေရး ဖူးပါသည္ ။ ထိုသို႔ေရးသားစဥ္ ျမန္မာရာဇဝင္က်မ္း မ်ားစြာ၏  ခြ်တ္
ယြင္းခ်က္ မ်ားနွင့္ထူးျခား ေကာင္းမြန္ခ်က္တို႔ကို နွစ္မ်ိဳး စလုံးေပၚေအာင္ ေဖာ္ျပခဲ့သည္။ ထို႔ျပင္ အမ်ိဳးသား
စိတ္ (သို႔ ) မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ေၾကာင့္ ရာဇဝင္ ဆရာမ်ား မွားတတ္ပုံကိုလည္း ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့သည္။ ေနရွင္နယ္ေဒး
ဟု အေခၚမ်ားေသာ အမ်ိဳးသားေန႔ စတင္ေပၚေပါက္လာသည့္ ၁၂၈၂ (၁၉၂၀)နွစ္ကစ၍ ျမန္မာ အမ်ိဳးသား
စိတ္နိုးၾကား လာခဲ့ၾကျခင္း ကိုအမ်ား သိၿပီး ျဖစ္ပါသည္ ။ ထိုနိုးၾကားလာေသာ အမ်ိဳးသား စိတ္ေၾကာင့္ ျမန္
မာ တို႔၏ ရာဇဝင္ အေရးအသား တြင္ မည္သို႔ ျပဳျပင္ တိုးတက္လာ သည္ကို ယခု စာတန္းတြင္ စိစစ္ လုိပါ
သည္ ။ မိမိ တို႔၏ အမ်ိဳးသား ရာဇဝင္ကို နိုင္ငံျခားသား ကေရးလွ်င္ မနွစ္သက္ ေၾကာင္း ေတြ႕ရ၏  ။ မနွစ္
သက္စရာလည္း အေၾကာင္းခိုင္လုံေအာင္ ရွိပါသည္ ။ ျမန္မာရာဇဝင္ကို အဂၤလိပ္ ၊ ျပင္သစ္ ၊ အေမရိကန္၊
ရုရွား ၊ ကုလား နွင့္ တရုတ္တို႔ ေရးသားၾကသည္ ။ ထင္ရွားသည္ကား  ဆာအာသာပါဗီဖယ္ယာ ဆိုသူက
၁၈၈၃ ခုနွစ္တြင္ အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ ျမန္မာရာဇဝင္ တစ္အုပ္ ေရးသားခဲ့သည္ ။ ထို စာအုပ္ကို ျမင္ဖူးသူ
ျမန္မာမ်ားပင္ ရွားေခ်မည္။ ငါတို႔ အမ်ိဳး ကို နွိမ္၍ ေရးေလသည္ဟု စိတ္ဆိုး စရာလည္း မပါလွပါဟု ဆိုနိုင္
ပါသည္ ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ ျမန္မာရာဇဝင္ ကို ေလ့လာ ၍ ဖယ္ရာ ဆိုသူက အဂၤလိပ္ အရာရွိမ်ား၊
ျမန္မာနိုင္ငံသို႔ လာ၍  အုပ္ခ်ဳပ္လွ်င္ ရာဇဝင္နွင့္ယဥ္ေက်းမႈ အတိမ္အနက္ကို သိၾကပါေစဟု ေရးသားျခင္း
ျဖစ္၏ ။ အလြယ္အားျဖင့္ျမန္မာတို႔ ေျပာသမွ်ကို အဂၤလိပ္တို႔ သိရွိေစရန္ တစ္ဆင့္ ျပန္ေျပာျခင္းသာ ျဖစ္၍
ေဝဖန္ ကဲ့ရဲ႕ ခ်ီးမြန္းျခင္းနည္းကာ ဇာတ္ေၾကာင္းျပန္ သက္သက္ျဖစ္ ေသာေၾကာင့္တည္း ။ ထိုမွတဖန္ မစၥ
တာအိခ်္ပါကာ ဆိုသူက တရုတ္ မွတ္တမ္းကို ဖတ္၍ ေရးသား ထားေသာ ျမန္မာရာဇဝင္ နွင့္ ညွိနႈိင္း ေရး
သားျပန္ သည္ကို ျမန္မာတို႔ သတိမထား လိုက္ၾကေခ် ။ ထို႔ေနာက္ အဂၤလိပ္အစိုးရက နိုင္ငံေတာ္ဝါဒ ေခၚ
အင္ပီရီရယ္လစ္ဇမ္း  ကို စာသင္ေက်ာင္းမ်ား၌ တစ္နည္း မဟုတ္ တစ္နည္း ထည့္သြင္း သင္ၾကား ရမည္
ဟု ၫႊန္ၾကားလွ်င္ အဂၤလိပ္ ဖတ္ စာအုပ္၌ အဂၤလိပ္ ဘုရင္ ၏ ဘုန္း က်က္သေရ ႀကီးပုံ ၊ ျမန္မာဖတ္စာ ၌
ေဂ်ာ့ဘုရင္ ဘဲြ႕ရတု ၊ ပထဝီဝင္ ၌ ၿဗိတိသွ် အင္ပါယာ ႀကီးက်ယ္ပုံ နွင့္ ၿဗိတိသွ် ရာဇဝင္၌ အဂၤလိပ္ တို႔၏
အစြမ္းကို အားပါးတရ ေျပာလာသည္ ။ ျမန္မာရာဇဝင္ ကိုပင္ ပညာဝန္ မစၥတာစီ ဗလူေကာက္ က  အဂၤ-
လိပ္ လို ေရး၍ ေက်ာင္းမ်ား ၌ သင္လာသည္ ။ ယင္းသို ႔ ျမန္မာရာဇဝင္ကို ေက်ာင္းသုံး ေရးရာ၌ ထင္ရွား
ေအာင္ေရးသည့္ အထူး အခ်က္ကား (၁) ျမန္မာမင္းမ်ား ရက္စက္ပုံနွင့္ (၂) အဂၤလိပ္ တို႔က တရားသျဖင့္
အုပ္ခ်ဳပ္ သျဖင့္ ျမန္မာ တို႔ ႀကီးပြား တိုးတက္ ေအးခ်မ္း သာယာ ရွိပုံတို႔ ျဖစ္ပါသည္ ။ သေဘာမွာ- ျမန္မာ
ကေလးမ်ား မိမိ အမ်ိဳးသား အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိုမုန္းကာ အဂၤလိပ္ကိုအားကိုးေအာင္ သြန္သင္ျခင္းျဖစ္ပါသည္။
ထိုသို႔ သြင္းေပးေသာ အဆိပ္ ယခုတိုင္ မေျပေသးေၾကာင္းက အသက္ေလးဆယ္ေက်ာ္နွင့္ ေျခာက္ဆယ္
ေက်ာ္ လူရြယ္ လူႀကီး တို႔နွင့္ စကားေျပာလွ်င္ အမွတ္တမဲ့ ပါလာေၾကာင္း ေတြ႕ရပါသည္ ။

ဇာတ္ေလာက၌ ဇာတ္ခင္းလွ်င္ ရွင္ဘုရင္က လူစြမ္းေကာင္း ကို သတ္ပုံ ၊ ရွင္ဘုရင္က သူမ်ား သား မယား
ကို အတင္း သိမ္းယူ ပုံျဖင့္ လြမ္းကြက္ ေဖာ္ၾကသျဖင့္ အင္ပီရီရယ္လစ္ဇမ္း ကို ဝိုင္း၍ ေထာက္ခံ ကူညီၾက
သည္ဟု ထင္စရာ ရွိပါသည္ ။ ထိုဇာတ္အိမ္ ဇာတ္လမ္းမ်ိဳး ယေန႔တိုင္ ကျပဆဲ ျဖစ္ပါသည္ ။ ျမန္မာ - အုပ္
ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ကို မုန္း၍ အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ကိုသာ ယုံၾကည္ အားကိုး ကာ အထင္ႀကီး ေလေအာင္
ေနာက္ဆက္တဲြ အားျဖင့္  ရန္ကုန္တကၠသိုလ္ ပါေမာကၡဒီဂ်ီအီး ေဟာ က  ၁၉၂၂ - ခု  ၌ ကမာၻ တြင္ ေပၚ
လာသမွ်  အင္ပီရီရယ္လစ္ဇမ္း  အမ်ိဳးမ်ိဳးကို  နႈိင္းယွဥ္လ်က္ ေျခာက္ႀကိမ္မွ် ေဟာေျပာကာ စုေပါင္း ၍ စာ
တစ္အုပ္ရုိက္ထုတ္သည္ ။ ထိုစာအုပ္၌ သူ တစ္ပါး နိုင္ငံတြင္ သြား ၍ အုပ္ခ်ဳပ္ၿပီး ေနာက္ စီးပြား ဥစၥာ ရသ
ေလာက္ညွစ္ယူေသာ အင္ပီရီရယ္လစ္ဇမ္း ကား လက္ေအာက္ခံ ကို အစြမ္းကုန္ ညွာတာ လ်က္ ကိုယ္ပိုင္
အုပ္ခ်ဳပ္ေရး အတြက္ ျပင္ဆင္ေပးေနပါၿပီဟု ဆိုလိုက္၏ ။

ယင္းေနာက္ မစၥတာဂ်ီအီ ဟာေဗး က ၁၉၂၆ -ခုတြင္ ျမန္မာရာဇဝင္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ေရး၏ ။ ျမန္မာ အ
မ်ိဳး၏ ည့ံဖ်င္း သမွ်ကို ထင္ရွားေစလ်က္ သတိေပး သလိုလို ကဲ့ရဲ႕သလိုလို နွင့္ ျမန္မာ့ ဂုဏ္သိကၡာ ကို တ
နည္းအားျဖင့္ မွတ္ေက်ာက္တင္၍ ၾကည့္ပါသည္။ မွန္သလိုလုိနွင့္ အထက္စီး အဆုံးအျဖတ္ ေပးပုံမ်ိဳးေတြ႕
ရ၏ ။ တစ္ဖက္တြင္ အမ်ိဳးသားစိတ္ နိုးၾကားေနၿပီ ျဖစ္၍ ျမန္မာတို႔ အလြန္စိတ္ဆိုးၾကသည္ ။ ဟာေဗး  ၏
စာအုပ္ကို အက်ဥ္းေရး၍ ေက်ာင္းသုံး ျဖစ္လာေသာအခါ ပိုစိတ္ဆိုးၾက ျပန္သည္ ။ ထိုအခါ ယခု ထြန္း ေန႔
စဥ္  အယ္ဒီတာ ဦးထြန္းေဖ က ျမန္မာရာဇဝင္ မွ ဇာတိေသြး  ဇာတိမာန္ ကို ျမွင့္တင္ ေပးနိုင္ သည့္ ဇာတ္
ကြက္ တို႔ကို အသားေပးလ်က္ ရာဇဝင္ စာအုပ္ ျဖစ္ေစ ၊ ရာဇဝင္ ေနာက္ခံထားသည့္ ဝတၳဳစာအုပ္ ျဖစ္ေစ၊
စာေရး ဆရာမ်ားက ေရးသားၾက ရန္ လႈံ႕ေဆာ္သည္ ။ ဆရာဖီ ၊ ဆရာသိန္း ( ေမွာ္ဘီ ဆရာသိန္း ) ဆရာ
ဘေက်ာ္ တို႔က နိဒါန္း စကားတြင္ ျမန္မာရာဇဝင္ ေရးသားေသာ အဂၤလိပ္ တို႔ကို  မေက်နပ္ ေၾကာင္းေဖာ္
ျပလ်က္ သုေသာဓိတရာဇဝင္ ကို ျပဳစုၾက၏ ။ ေျခာက္တဲြ ျဖစ္၍ ေက်ာင္းသုံး ျဖစ္ရန္ ခက္ခဲ ေသာေၾကာင့္
ဦးဘသန္း က ေက်ာင္းသုံး ရာဇဝင္ ကိုေရးသားသည္ ။ ဦးဖိုးက်ား က ေခတ္မွီ  ရာဇဝင္ အက်ဥ္း နွင့္ ျမန္
မာ့ဂုဏ္ရည္ တို႔ကို သီကုံးသည္ ။ ဦးအုန္းေမာင္က ေက်ာင္းသုံး ျမန္မာ ရာဇဝင္သစ္ သုံးတဲြကို ျပဳစုသည္။
သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း က မွန္နန္း ရာဇဝင္သစ္ ကို တင္ျပသည္ ။ ဦးေဖ က ပုဂံရာဇဝင္ ကိုေရးသည္ ။

ရာဇဝင္ ေနာက္ခံ ထား၍ ျမန္မာ့ ယဥ္ေက်းမႈကို ေဖာ္လ်က္ လယ္တီပ႑ိတဦးေမာင္ႀကီး က တပင္ေရႊထီး
ဝတၳဳ ေလးတဲြကို ဖဲြ႕ႏြဲ႕သည္ ။ သတင္းစာ ဆရာ ဦးသိမ္းေမာင္က မင္းရဲေက်ာ္စြာ၊ ဘုရင့္ေနာင္ ၊ ဗႏၶဳလနွင့္
အေလာင္းဘုရား ဟူ၍ ျမန္မာ သူရဲေကာင္း ေလးဦး အေၾကာင္းကို ထုတ္ေဖာ္သည္ ။ ယေန႔တိုင္ နွစ္သက္
စြာ ဖတ္လ်က္ ရွိေသာ ရဲျမန္မာ ၊ ရန္ႀကီးေအာင္ ၊ နာခံေတာ္ ၊ ကုန္းေဘာင္ ျပင္သစ္ ၊ စစ္ထြက္သူ စေသာ
ဦးသိမ္းေမာင္ ၊ ေရႊဥေဒါင္း ၊ ေရႊစၾကာ ၊ မဟာေဆြ တို႔၏ ရာဇဝင္ဝတၳဳမ်ား ေပၚေလာပါသည္ ။ ယင္းသို႔ေရး
သားၾက ရာ၌ အခ်ဳပ္ သေဘာမွာ အဂၤလိပ္ က အင္ပီရီရယ္ လစ္ဇမ္း ကို လက္ခံ ေအာင္ စာသင္  ေက်ာင္း
တြင္ အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အမႊန္းတင္၍ ျမန္မာ ဘုရင္ စနစ္ကို တစ္စက္ ကေလး မွ် မေကာင္း ေအာင္
သရုပ္ေဖာ္ သည္ကို တန္ျပန္ သေဘာျဖင့္ ျမန္မာလူစြမ္းေကာင္း တို႔ကို တန္းစီ၍ ျပျခင္း ျဖစ္ပါသည္ ။ တန္
ျပန္လက္နက္ျဖစ္၏ ။ ျမန္မာကေလးမ်ား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ပို၍ ထန္သန္ လာသည္ကို ေတြ႕ရ၏ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔
ပင္ ျမန္မာ့ဂုဏ္ရည္ ဖတ္၍ ႀကီးျပင္းခဲ့သည္ ။ ရဲျမန္မာ ဖတ္၍ လက္သီးဆန္႔ခဲ့သည္ ။ သို႔ေသာ္လည္း အဂၤ
လိပ္ လက္နက္ကို ယင္း စာအုပ္ မွ်ျဖင့္ မၿဖိဳ နိုင္ေၾကာင္း ေတြ႕ ရသည္ ။ ျမန္မာ ဘုရင္ စနစ္  ၏ အျပစ္ ကို
အဂၤလိပ္ ကျပလွ်င္ ျမန္မာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး စနစ္ကား မည္မွ် အေျခခံ ႀကီးမား ၍ မည္သည့္ အခ်က္မ်ား ကား
ပဓာန ျဖစ္သည္ ။ မည္သည့္ အခ်က္မ်ား ကား ခ်ီးမြန္းဖြယ္ ျဖစ္သည္ ဟု လက္ဆုပ္ လက္ကိုင္ ေဖာ္နိုင္သူ
မေပၚခဲ့ေခ် ။ ကံဆိုးသည္မွာ ပုဂံ ဦးတင္ ျပဳစုေသာ ျမန္မာမင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ စာတမ္း ငါးတဲြ ပင္လွ်င္ အဂၤလိပ္
က  အင္ပီရီရယ္ လစ္ဇမ္း ကို လက္ခံေအာင္ ဆြယ္စပ္၍ ေရးခိုင္းေသာ စီမံကိန္းဝင္ စာတန္းႀကီး ျဖစ္ရျခင္း
ပင္။  စာအုပ္ ငါးတဲြ စလုံးကို ဖတ္လွ်င္ ျမန္မာ မင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ နွင့္ အဂၤလိပ္ မင္း အုပ္ခ်ဳပ္ပုံ နႈိင္းယွဥ္ လ်က္
အဂၤလိပ္က သာေၾကာင္းကို သိသိသာသာ တစ္ မ်ိဳး ၊ မသိမသာ တစ္ဖုံ ေရးသားထားသည္ကို မၾကာခဏ
ေတြ႕ရေခ်မည္ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ျမန္မာဘက္မွ ဦးဖိုးက်ား လို ေရွ႕ေန မလိုက္လိုက ေနပါ ။ သို႔ေသာ္ သရုပ္မွန္ ကို ျမင္သာေအာင္ ေဖာ္ထုတ္၍  ျမန္မာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ကို ေလ့လာေသာ က်မ္းမ်ိဳး အထင္အရွား မေပၚ ခဲ့ဖူး
သည္မွာ ျမန္မာ့ တို႔အတြက္ အထူး ဝမ္းနည္း ဖြယ္ပင္ျဖစ္သည္ ။ ေဒၚျမစိန္ က ျမန္မာ့ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကို အဂၤ
လိပ္ ဘာသာျဖင့္ စာအုပ္ တစ္အုပ္ ျပဳစု ဖူး၏ ။ ျမင္ဖူး လိုက္သူ ပင္ ရွားမည္ ထင္၏ ။ သရုပ္မွန္ကို ျမင္သာ
ေအာင္ ျဖည့္စြက္ရန္ လိုေန ပါေသး သျဖင့္ ျပင္ဆင္ပါဟု ဆရာမႀကီး ကို ကြ်န္ေတာ္ ေတာင္းပန္နႈိးေဆာ္ဖူး
ပါသည္။ တစ္ေန႔လုပ္ ျဖစ္လိမ့္မည္ဟု ေမွ်ာ္လင့္ဆဲပင္ ျဖစ္ပါသည္။

ဤတြင္ ဦးဖိုးက်ား တို႔က ျမန္မာ့ေဟ့ ဟု လက္သီး လက္ေမာင္း တန္းကာ ဟစ္ေႂကြး စရာေတြ သာ ေရြး၍
ေဖာ္ထုတ္ ခဲ့သည္ကို ကြ်န္ေတာ္ အျပင္တင္ ေနျခင္းမဟုတ္ ။ သူတို႔ နည္းနွင့္ သူတို႔ ျမန္မာ့ လြတ္လပ္ေရး
စစ္ပဲြ တြင္ ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ ပါဝင္ ဆင္ႏႊဲ သူမ်ား ျဖစ္၍ မလစ္ရ ေအာင္ အမႈထမ္း သည္ ဟူ၍သာ ခ်ီး
မြမ္းရေခ်မည္ ။ သူတို႔ ေျခရာ နင္း၍ တစ္ေခတ္ ေျပာင္း လွ်င္ တစ္ခါ ဆို သလို ရည္ရြယ္ခ်က္ တစ္ခု ကို မူ
တည္လ်က္ ရာဇဝင္စာအုပ္မ်ား ေရးသားခဲ့ၾကသည္ ။ ေရွ႕ကိုလည္း ေရးၾက ေပဦးမည္ ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကို
ျဖစ္ေအာင္ ပို႔နိုင္လွ်င္ သူတို႔ တာဝန္ေက်၏ ။ ဦးဖိုးက်ား တို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္ ကား မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ကို အေခါင္အ
ထြဋ္သို႔ ပို႔ျခင္း ျဖစ္သည္ ။ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္ ပါ၏ ။ေရာင္ျခည္ျဖာ ေနေသာ ျပသာဒ္ စုလစ္မြန္းခြ်န္
ေရွ႕ တြင္ ျမန္မာ ၊ ရွမ္း ၊ ကရင္ ၊ ခ်င္းစေသာ လူမ်ိဳး တို႔ လက္သီး ဆန္႔ ၍ ေအာ္ေနပုံ နွင့္ ေအာက္မွ "တစ္
ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔ " ဟူေသာ စာတန္းေရး လ်က္ ပါေမာကၡ ဦးဘၫြန္႔ ၏  ျမန္မာနိုင္ငံသမိုင္း အေျချပ
ဂ်ပန္ေခတ္ က ေပၚလာသည္ ။ ေခတ္ ေၾကးမုံ ဟု ဆိုရေလာက္ေအာင္ ဂ်ပန္ႀကိဳက္ အာဏာရွင္ သေဘာ
ကုိ ေက်ာင္းသားမ်ား လက္ခံလာေအာင္ ႀကိဳးစားျခင္းပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။ ဒုတိယ ကမာၻစစ္ ၿပီး စက ဗုိလ္ဘ
ရွင္၏ ( ျမန္မာ နိုင္ငံေတာ္သမိုင္း ) ထြက္ လာသည္ ။ ရာဇဝင္ ဟူေသာ စကားလုံးသည္ နယ္က်ဥ္း သျဖင့္
သမိုင္း ဟူေသာ စကားလုံး ကို အစားထည့္ ၍ သုံးခဲ့ သည္မွာ ဦးဘၫြန္႔က စ ခဲ့ေပသည္ ။ ဗုိလ္ဘရွင္ က
လည္း ဦးဘၫြန္႔ နွင့္ တစ္သေဘာတည္း ျဖစ္ေခ်၏ ။ စင္စစ္ ဦးေဖေမာင္တင္ ၏  ျမန္မာ စာေပသမိုင္း က
ရာဇဝင္ကို ရာဇဝင္ မေခၚပဲ သမိုင္း ဟုေခၚရန္ ေတာ္လွန္ သည္ဟု ထင္မိပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ သမိုင္းဟု အ
ေခၚ အေျပာ ကိုၾကားလွ်င္ ေရႊနတ္ေတာင္ သမိုင္း ၊ က်ိဳးထီးရိုး သမိုင္း စေသာနတ္ သမိုင္း ၊ သိုက္ သမိုင္း၊
ဘုရား သမိုင္း မ်ား ကို ဆက္စပ္ ၍ သတိရ မိသျဖင့္ ကြ်န္ေတာ္ တို႔ မႀကိဳက္ ဟု ေျပာသူ လည္း   ရွိသည္။
ႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မႀကိဳက္သည္ ျဖစ္ေစ ၊ ျမန္မာရာဇဝင္ အေခၚမွ ဗမာနိုင္ငံသမိုင္း ၊ ယင္းမွ ျမန္မာနိုင္ငံ
သမိုင္း ဟု အေခၚ အေျပာ ေျပာင္းခဲ့ ၏ ။  အေခၚ အေဝၚ ေျပာင္း သည္ သာမက ယခင္က ပုဂံ မင္းဆက္၊
ကုန္းေဘာင္ မင္းဆက္ ဟု အခန္းဖဲြ႕ ေရးရာမွ ဗမာနိုင္ငံသမိုင္း တြင္ ေသြးေႏွာ ေခတ္ဟု အခန္းတစ္ခု အ
ဆန္း ပါလာပါသည္ ။ ရွမ္း - ဗမာ ေရာ၍ အားသစ္ အင္သစ္ လူမ်ိဳးသစ္ ျဖစ္လာလ်က္ ေပါင္းစပ္ ေရာေႏွာ
ျခင္း၏ အားကို ေဖာ္ထုတ္သည္ ။ ထိုမွ တစ္ဖန္ ျမန္မာနိုင္ငံသမိုင္း တြင္ - (၁) ေရွးေဟာင္းေခတ္ ၊ (၂) ၿမိဳ႕
စားရြာစား ဘုရင္ေခတ္ (၃) အရင္းရွင္ စနစ္ေခတ္နွင့္ (၄) ျပည္ေထာင္စုေခတ္ဟု ေတြ႕ရ၏ ။

ယင္း တို႔ကို ျမင္ရ သျဖင့္  ဆိုဗီယက္ယူနီယံ က ေရးေသာ ရာဇဝင္ စာအုပ္မ်ိဳး ျဖစ္ေလမည့္ဟန္ ရွိပါသည္။
ဗန္းေမာ္တင္ေအာင္ က ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္သမိုင္း ဟူ၍ ဗုိလ္ဘရွင္ နွင့္ အမည္တူ စာအုပ္ တစ္အုပ္ မၾကာမီ
က ေရးပါ သည္ ။ သူ လည္း ကြန္ျမဴနစ္ အျမင္ နွင့္ ေရးေလ မည္လားဟု ေစာင့္၍ ဖတ္မိသည္ ။ ေမွ်ာ္လင့္
သလို ရုပ္ ဝါဒ  ရာဇဝင္ အေၾကာင္း နွင့္ မဟပ္လွ ။ လြတ္လပ္ေရး  ရၿပီး ေနာက္ ျပည္ေထာင္စု ေခတ္ တြင္
အိမ္နီးခ်င္းမ်ား နွင့္ ဆက္ဆံ လာ ရၿပီး ျဖစ္သည့္ အတိုင္း တရုတ္ - ျမန္မာ ခ်စ္ၾကည္ေရး  အတြက္ ဟံသာ
ဝတီ ဦးဘရင္က တရုတ္ - ျမန္မာ အေရးေတာ္ပုံကို ေရးသား၏ ။ ရည္ရြယ္ခ်က္နွင့္ အမည္မွ်ျဖင့္ ေက်နပ္ရ
ေသာ စာအုပ္မ်ိဳး ဟု ဆိုခ်င္ ပါသည္ ။ ျပင္းထန္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ၏ ေပါက္ကဲြျခင္း ျဖစ္သည္ ဟု ယူဆ ရန္
ျဖစ္ေသာ ငါးသိုင္းေခ်ာင္း ေမာင္ေမာင္ ၏ နယ္ခ်ဲ႕ ျမန္မာ အေရးေတာ္ပုံ ကို လည္းဖတ္ လိုက္ ရသည္ ။ ထို႔
ေနာက္ စာသင္သား နွင့္ ေက်ာင္းသားသူငယ္ ကို တိုက္ရိုက္ ပညာ ေပးရန္ ျပည္ေထာင္စုကို ခ်စ္ေသာစိတ္
ကို လႈံ႕ေဆာ္ သည့္  ရာဇဝင္ စာအုပ္မ်ား  ေပၚလာ ပါသည္ ။ သုေတသန လက္ရာ ပါသည္ ။ ျပည္ေထာင္စု
နိုင္ငံ ခ်စ္ စိတ္ဓါတ္ ကို ရည္ရြယ္သည့္ အတိုင္းေပးနိုင္ လိမ့္မည္ဟု ယုံၾကည္ သည္ ။ ယင္း တို႔ကား ဦးသိန္း
ဟန္ ( ဆရာေဇာ္ဂ်ီ ) ၏ တို႔ ျပည္ေထာင္စု သမိုင္း ပုံျပင္မ်ား ၂ တဲြ နွင့္ ျပည္ေထာင္စု သမိုင္း  မွတ္တုိင္ မ်ား
ျဖစ္ပါသည္ ။ အားလုံး မူလတန္း အတြက္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အလယ္တန္းေက်ာင္းသုံး အလို႔ငွာ ဦးဘေဖက
အလယ္တန္း ျမန္မာ့သမိုင္း အက်ဥ္းခ်ဳပ္ဟူ၍ ေတြ႕ရျပန္ပါသည္ ။ အထက္တန္းအတြက္ ဦးကြန္း ၏ ေခတ္
မီ အထက္တန္း ျမန္မာရာဇဝင္နွင့္ ေဒါက္တာေက်ာ္သက္ ၏ အထက္တန္း ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာနိုင္ငံေတာ္
သမိုင္း တို႔ ဆင့္ကဲ ဆင့္ကဲ ထြက္လာ ၾက၏ ။  အဂၤလိပ္ ဘာသာျဖင့္ ဂြ်န္ ခရစ္စယန္  ၊ ေဟာ ၊ ေကဒီ ၊ ေဒ
ဆိုင္း တို႔၏ ျမန္မာရာဇဝင္ မ်ားကို ေတြ႕ရပါသည္ ။ အားလုံးၿခံဳ ၍ ေျပာရလွ်င္ ျပင္းထန္ေသာ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္နွင့္
ေရးသည့္ စာအုပ္ မ်ိဳးကား သိသိ သာသာ ေလ်ာ့နည္း သြား ၍  ပညာ ကို ပဓာန ထားလ်က္  ျပည္ေထာင္စု
စိတ္ကို သြင္း ေပးရန္ ေရးေသာ စာအုပ္မ်ား ေပၚေပါက္ လာျခင္း ကား ေကာင္းေသာ တိုးတက္မႈ ပင္ ျဖစ္ ပါ
သည္။ ရုပ္ဝါဒျဖင့္ အကဲျဖတ္ေသာ စာအုပ္ကား မေပၚေသးဟု ဆိုရ ေခ်မည္ ။ ဤတြင္ အင္ပီရီရယ္လစ္ဇမ္း
ကို လက္ခံ ေရးသားေသာ ရာဇဝင္ စာအုပ္ ၊ ျမန္မာ့မ်ိဳး ခ်စ္စိတ္ ကို လႈံ႕ေဆာ္ရန္ ေရးေသာ ရာဇဝင္ စာအုပ္၊
တစ္ေသြး တစ္သံ တစ္မိန္႔ကို လက္ခံေအာင္ ေရးေသာ ရာဇဝင္ စာအုပ္ ၊ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိသည္ ။

ထို႔ထက္ ေက်ာင္းသုံးျဖစ္ ရန္သာ အဓိကထား၍ ေရးလိုက္ေသာ စာအုပ္မ်ားလည္း ရွိေနပါသည္ ။ ေခတ္အ
ခါ လိုက္၍ တြင္က်ယ္ ၾကပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ လူတစ္မ်ိဳး ၏ ေကာင္းေသာ အရည္အခ်င္း ကို အကဲခတ္ကာ
အပိုမပါဘဲ အမွန္ကို ျမင္ လာေအာင္ သုေတသနျပဳ ၍ တင္ဆက္ နိုင္လွ်င္ ပင္ ထို လူမ်ိဳး ကို အမႊန္းတင္ရာ
ဂုဏ္ျပဳရာ ေရာက္သျဖင့္ ထိုနည္း ကုိသာလွ်င္ ကြ်န္ေတာ္ ႀကိဳက္ပါသည္ ။ တစ္ခါက ရိုင္းစိုင္း ခဲ့သည္။ ယခု
ယဥ္လာသည္ ။ ေအာင္ျမင္ သည့္ အခါလည္း ရွိသည္ ။ မေအာင္ျမင္ သည့္ အခါလည္း  ရွိသည္ ။ မရႈ မလွ
နိမ့္က် သည့္ အခါ လည္း ရွိသည္ ။ ေအာင္ျမင္ပုံ ကို ၾကည့္ ၍ ေရွ႕တြင္  ထို႕ထက္ ေအာင္ျမင္ လာေအာင္ ၊
တစ္ဆင့္ လွမ္း ရေပ မည္ ။ နိမ့္က် ပုံကို ၾကည့္၍ လည္း တစ္ႀကိမ္ တစ္ဖန္ ျပန္ မနိမ့္က်  သြားေအာင္ သင္
ခန္းစာ ယူနိုင္ ၾကလွ်င္ ရာဇဝင္ တန္ဖိုး ၿပီး ၏ ဟု ထင္ ပါသည္ ။ အပို စကားျဖင့္ အနိမ့္ ကို ပို၍  နိမ့္ေအာင္
သို႔မဟုတ္ အျမင့္ ကို ပို၍  ျမင့္ေအာင္ မလွည့္စား သင့္ ဟု ဆိုလိုသည္ ။

ျမန္မာ ရာဇဝင္ ကိုေရးေသာ အဂၤလိပ္ ရာဇဝင္ဆရာ တို႔သည္ (၁) ျမန္မာဘုရင္ ရက္စက္ ပုံကို အက်ယ္ခ်ဲ႕
၍ ရံြ႕မုန္းေအာင္ တစ္ဖက္က ေရးသလို ၊ (၂) အဂၤလိပ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ေကာင္းပုံ ကို ေရွ႕ေန လိုက္ၾကသည္။
ယထာဘူတ က်ေအာင္ အမွန္ကို ရသေလာက္ ရွာေဖြ၍ တင္ျပ ရမည္ ဟူေသာ ရာဇဝင္ ဆရာတုိ႔ လိုက္နာ
ရမည့္ ဥပေဒကို လုိက္နာ ပါသည္ဟု တစ္ဖက္က ေျပာေသာ္လည္း မေကာင္း သမွ် ကို ရွာ၍ ပုံႀကီးခ်ဲ႕ လာ
ေသာအခါ၌ သူတို႔၏ စိတ္ေစတနာကို မသကၤာစရာျဖစ္မိသည္။ ထင္ရွားေသာ ပုံစံတစ္ခုကို ျပပါမည္။

သံအမတ္ အျဖစ္ျဖင့္ ၁၈၂၆ - ခု စက္တင္ဘာလ ၁ - ရက္ မွစ၍ ၁၈၂၇ - ခု ၊ ဇန္နဝါရီလ ၅ - ရက္ေန႔
အထိ ျမန္မာနိုင္ငံ၌ ေရာက္ရွိ ေနေသာ ဂြ်န္ခေရာဖို႕က ယင္း၏ ေန႔စဥ္ မွတ္တမ္းတြင္ နိုဝင္ဘာလ၂၇
ရက္ေန႔ အဖို႔ မွတ္တမ္း တင္ရာ၌   ျမန္မာမ်ား လက္ရုံးခ်င္း ၿပိဳင္၍ ပထမ စစ္ပဲြကို ရႈံးေသာ္လည္း မာန္
မေလ်ာ့ေခ် ဟု ရယ္ဖြယ္ ပ်က္လုံး တစ္ခု ကို ထြင္ထည့္ သည္ ။ ယင္းကို မွန္ - မမွန္ ၊ ယုတၱိ  ရွိ -  မရွိ
စစ္ေဆးျခင္း မရွိဘဲ ပါေမာကၡ ဒီဂ်ီအီးေဟာ က ဥေရာပ - ျမန္မာ အမည္ရွိ  ရာဇဝင္က်မ္း  တြင္ ယူ၍
ေရးျပန္သည္ ။ ခေရာဖို႕ က ျမန္မာ့ အသေရ ညိွဳးေအာင္ ထြင္သည္ကို ဆရာ ေဟာ က မစစ္ မေဆး
ဘဲ သုံးေသာ စာပိုဒ္ ျမန္မာျပန္ မွာ ဤသို႔တည္း ။ 

သကၠရာဇ္ ( ၁၁၈၆ - ၈၇ )ခုနွစ္မ်ားက တုိင္းတစ္ပါးသား အေနာက္နိုင္ငံေန ကုလားျဖဴတို႔က ဘုန္း
ေတာ္ အလြန္တရာ ႀကီးျမတ္ ေတာ္မူ လွေသာ ဘဝ အရွင္ ေရႊနန္း သခင္ ၏   နိုင္ငံေတာ္ ကို ထိပါး
ရိုင္းျပ လာသည္ ။ ရန္ကုန္တြင္သေဘၤာဆိုက္၍ ရန္ကုန္ ကို၎ ၊ ျပည္ၿမိဳ႕ ကုိ၎ သိမ္းယူၾကသည္။
ရႏၲပိုအထိ လက္နက္ လူသူ အမ်ားနွင့္ က်ဴးေက်ာ္မိ သည့္ တိုင္ေအာင္ ေစာ္ကားခြင့္ ရၾက သည္မွာ
သတၱဝါတို႔ အသက္ကို  မင္းတရားႀကီး ၏ နွေျမာ စုံမက္ျခင္း နွင့္ ၾကင္နာ သနားျခင္းတို႔ေၾကာင့္ျဖစ္
ေခ်မည္ ။ လူမ်ိဳးျခား ကုလားတို႔ ထိုမွ်  ခ်ီတက္ လာမိသျဖင့္ ေငြေၾကး ႀကီးစြာ ကုန္ဆုံး လွ်က္ ရႏၲပို
အေရာက္ တြင္ မ်ိဳး ရိကၡာ ျပတ္လပ္ ၍ ဒုကၡ လွလွႀကီး ေတြ႕ ၾကရကား ဘဝ ရွင္ မင္းတရားႀကီး ထံ
အသနားေတာ္ျမတ္ ခံၾကသည့္ အေလ်ာက္ သည္းခံေတာ္မူလ်က္ အျပစ္မယူ ၊ ေငြေတာ္အေျမာက္
အျမားေပး၍ လုိရာ အရပ္သို႔ ထြက္ခြာ ျပန္သြားခြင့္ ျပဳလိုက္သည္ ။


ယင္းသို႔ ဆရာ ေဟာ က တိုက္ရိုက္ ယူ၍ သူေရးေသာ က်မ္း တြင္ ထည့္ လိုက္သည့္ အျပင္ ထို က်မ္း
ကိုေရးသား ပုံနွိပ္ေသာ ၁၉၄၅ - ခုနွစ္က  တစ္ ကမာၻလုံး နာဇီ ဖက္ဆစ္ ကို မုန္းတီး ၾကလ်က္ ဟစ္တ
လာ ၏ လက္ရုံးတစ္ဆူ ျဖစ္ေသာ နာဇီဝါဒ ျဖန္႔ရာတြင္ ပါရဂူ ျဖစ္သည့္ ဂိုးဘဲ ၏ အမည္ကိုပင္ ဆဲြယူ၍
ေဒါက္တာ ဂိုးဘဲ ပင္ ယခု ထက္ပို၍ ေျပာင္ေျမာက္ေအာင္ လိမ္ နိုင္မည္ မဟုတ္ေခ် ဟု မွတ္ခ်က္ ပင္
ထည့္လိုက္ေသး၏ ။

 မမွန္ သတင္း ေရးသူ အဂၤလိပ္ ျဖစ္ကာ ၊ ခုံသမာဓိ အဂၤလိပ္က ယင္းကိုပင္ အမွန္ယူ၍ ျမန္မာကို ဖက္ဆစ္လူ
လိမ္ ဂိုးဘဲ နွင့္ နႈိင္းလိုက္ ေသးသည္ ။ တတ္နိုင္ ၾကပါဘိ ။ ထို႔ေၾကာင့္ ၁၉၅၆ - ခု  ဘိလပ္ ေရႊ ၿမိဳ႕ေတာ္ တြင္
က်င္းပေသာ အာရွ ရာဇဝင္ ဆရာမ်ား ညီလာခံ တြင္ ျမန္မာ ဟူ၍ မုံရြာသား ဦးတက္ထြတ္ နွင့္ ရန္ကုန္ တကၠ
သိုလ္ ရာဇဝင္႒ာန မွ ဆရာဦးတင္အုန္း တို႔တက္ခြင့္ ရလွ်င္ ဦးတက္ထြတ္ က ယင္းအမွား ကို အခ်က္ က်က်
ေခ်ပျပင္ဆင္ခဲ့ပါသည္။  ဦးတက္ထြတ္ ေခ်ပခ်က္ကား ဤသို႔ ျဖစ္၏ ။

မင္း မိန္႔နွင့္ ေရးေသာ ရာဇဝင္ကား မွန္နန္းရာဇဝင္ ျဖစ္သည္ ။ ခေရာဖို႔ အဆိုအရ ျမန္မာ ရာဇဝင္
ဆရာက ပထမ စစ္တြင္ ျမန္မာတို႔ ရႈံး၍ စစ္ေလ်ာ္ေၾကး ေပးရသည္ကိုပင္ မဟုတ္မမွန္ ေျပာင္းျပန္
ျဖစ္ေအာင္ ေရးေခ်သည္ ဟုဆုိလွ်င္ ထိုအခ်က္ မွန္နန္း တြင္ပါရမည္ ။ ခေရာဖို႔ မွတ္တမ္း၌ ရက္စဲြ
အားျဖင့္ ၁၈၂၆ - ခုနွစ္နိုဝင္ဘာလ ၂ - ရက္ေန႔တြင္ ဤသို႔ ျမန္မာရာဇဝင္ဆရာက မွတ္တမ္းတင္
သည္ဟု ဆုိသည္ ။ စင္စစ္ -မွန္နန္း ကို ၁၈၂၉ - ခုနွစ္တြင္ မွ ေရးၾကသည္ ။ ေရးၾကေသာ အခါ၌
ကမာၻ တည္ သည္မွ ၁၈၂၀ - ခု အထိသာ ေရး သျဖင့္ အဂၤလိပ္ - ျမန္မာ စစ္ အေၾကာင္း တစ္လုံး
တစ္ပါဒ မွ် မပါေခ် ။ ေနာင္ မင္းတုန္းမင္း ၏ လက္ထက္ ၁၈၆၇ - ခုနွစ္ တြင္မွ ဒုတိယမွန္နန္း အ
မည္ျဖင့္ ၁၈၂၀ - မွ ၁၈၆၀ ထိ အျဖစ္ အပ်က္မ်ားကို မွတ္တမ္း တင္ေသာ အခါ၌ အဂၤလိပ္ - ျမန္
မာ ပထမ စစ္တြင္ ျမန္မာ ရႈံး၍ စစ္ေလွ်ာ္ေၾကး ေပးရသည္ ဟု မကြယ္မဝွက္ မႂကြားမဝါ အမွန္အ
တိုင္း ေရးခဲ့သည္။ 

ဤ အခ်က္ကို ဦးတင္ထြတ္က တင္ျပခဲ့၏ ။ ဤကဲ့သို႔ ဦးတက္ထြတ္က ေဖာ္ထုတ္လုိက္ရာ ထင္ရွားႀကီးက်ယ္
သာ အခ်က္ တစ္ခ်က္ ေပၚလာ၏ ။ ထို အခ်က္ကို အေရွ႕တိုင္း ရာဇဝင္ တို႔၏ ရာဇဝင္တြင္ အလြန္ အေရးႀကီး
ေသာ အခ်က္ တစ္ခ်က္ ျဖစ္သည္ဟု မွတ္တမ္းတင္ ၾကရသည္ ။ ယင္းအခ်က္ကား ျမန္မာ ရာဇဝင္ကို ျမန္မာ
စာမတတ္ ၊ ျမန္မာ ရာဇဝင္ အေထာက္ အထား နွင့္ မညွိ ၊ တစ္ဖက္ စကား တစ္ဖက္ နား နွင့္ ေရးသား  ေျပာ
ဆိုသည္မွာ ရွက္ဖြယ္ ျဖစ္ ၍ ယင္း သို႔ ေရးသားခ်က္ မ်ားကို ျပန္လွန္ စစ္ေဆးခ်ိန္ တန္ၿပီဟု မီးနီျပ လုိက္ျခင္း
ပင္ ျဖစ္ပါသည္ ။ တစ္ဖက္ စကား ၊ တစ္ဖက္ နားသာ အေရး ယူသည္ ကို သုေတသန မေခၚ ၊ ျပင္းစြာ ေသာ
မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ ကို ဦးစားေပး ၍ တစ္ဖက္သတ္ ေရးသည္ ကို ရာဇဝင္ မေခၚ ဟူ၍  ပါေမာကၡ ဒီဂ်ီအီး ေဟာ  ပင္
ကြ်န္ေတာ့္ကို အလီလီ သင္ၾကား လိုက္ဖူးပါသည္ ။ သို႔ေသာ္ ရာဇဝင္ ေဆြးေႏြးပဲြတြင္ ဆယ္မင္နာ မ်ား၌ အဂၤ
လိပ္ ဂုဏ္သိကၡာကို ထိလာလွ်င္ ေျပေပ်ာက္ေအာင္ ဆရာေဟာ ေရွ႕ေန လိုက္ဟန္ကို ယခုတိုင္ ျမင္ေယာင္မိ
ေသးသည္ ။ ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဝိဇၨာတန္း မွာ ရာဇဝင္ သင္ၾကရ စဥ္က ၁၇၇၆ ခုနွစ္တြင္  အေမရိကန္ နိုင္ငံေတာ္
ႀကီး ကို အဂၤလိပ္ လက္လႊတ္ရျခင္း ကား စင္စစ္ ဝမ္းနည္း စရာ နွေျမာစရာ မဟုတ္ ။ ယင္းသို႔ တစ္ဖက္ တြင္
တာဝန္ ေပါ့သြား သျဖင့္သာ အေရွ႕ဘက္တြင္ လာ၍ အိႏၵိယ လက္နက္ နိုင္ငံႀကီးကို စနစ္တက် ထူေထာင္နိုင္
ပါသည္ဟု အရွက္ေျပ ထည့္သြင္း ေရးသား  ေလ့ရွိပုံ  အေတာ္ မ်ားမ်ား ေတြ႕ရသည္ ကို အမွတ္ျပဳ မိပါသည္။
ဒုတိယ ကမာၻစစ္ အစက ျမန္မာနိုင္ငံ ကို ထားရစ္ ၍ အဂၤလိပ္တို႔ အသက္ လုကာ ကုလား နိုင္ငံသို႔ အေရာက္
ေျပးၾက ရစဥ္က ေအာင္ျမင္စြာ ဆုတ္ခြာျခင္း ( Glorious Retreat ) ဟု မွတ္တမ္း တင္၏ ။ ျမန္မာ စကား
တြင္ ထိုးမည့္ ဆင္ ေနာက္ဆုတ္သည္ ဟူေသာ အေျပာ မ်ိဳးျဖင့္ ဂ်င္နရယ္-စလင္း ကရႈံးလို႔ သာနုိင္သည္ -
( Defeat into Victory ) ဟူေသာ စာအုပ္ တစ္အုပ္  ေရးပါေသးသည္ ။ ဂ်င္နရယ္ -စလင္း ကုိေျခလြတ္
လက္လြတ္ ႂကြား သည္ဟု မဆို သာေခ် ။ အဘယ္ေၾကာင့္ ဆိုေသာ္ သူတုိ႔  ဂ်ပန္ကို ေနာက္ဆုံး နုိင္ခဲ့ ေသာ
ေၾကာင့္ပင္ ျဖစ္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ သူေရးေသာ က်မ္းကို အမည္ မွည့္ေခၚ ရာ၌ ရႈံး၍သာ နိုင္သည္ ဟု အရႈံးကို
ပင္ လက္ခေမာင္း ခတ္ ေနေသာေၾကာင့္ ႂကြားစရာ ရွား သလားဟု ေမးခ်င္ စိတ္ပင္ ေပါက္မိ ပါသည္။ သူေရး
ေသာ စာအုပ္ကား စင္စစ္ အလြန္မွန္ကန္တိက် ေကာင္းမြန္ေအာင္ ေရးသား ထားေၾကာင္း သက္ေသခံလ်က္
ရွိပါသည္ ။

ဒုတိယ ပိုင္းသို႔ - ဆက္ရန္ ။

https://www.facebook.com/notes/%E1%80%A6%E1%80%B8-%E1%80%9A%E1%80%A5%E1%80%B9%E1%80%B1%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%B8/dr-%E1%80%A5%E1%80%AE%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%80%91%E1%80%BC%E1%80%94%E1%80%B9%E1%80%B8-%E1%80%9C%E1%80%B0%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AD%E1%80%B3%E1%80%B8%E1%80%BB%E1%80%81%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%87%E1%80%9D%E1%80%84%E1%80%B9%E1%80%86%E1%80%9B%E1%80%AC%E1%80%99%E1%80%BA%E1%80%AC%E1%80%B8-%E1%80%A1%E1%80%B1%E1%80%95%E1%81%9A%E1%80%9E%E1%80%AF%E1%80%B6%E1%80%B8%E1%80%9E%E1%80%95%E1%80%B9%E1%80%81%E1%80%BA%E1%80%80%E1%80%B9%E1%80%A1%E1%80%80%E1%80%BA%E1%80%A5%E1%80%B9%E1%80%B8%E1%81%82/226869277467380

Credit to >ဦးယဥ္ေက်း> Thanks